9. BÖLÜM

202 13 10
                                    

Yeni bölümü geç attıgım için öncelikle hepinizden özür dilerim. Şimdi çok uzatmadan yeni bölüme geçelim🥰

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Sinan: Öykü ben seni baban yüzünden terkettim diyecektim ki Öykü'nün telefonu caldı.
Öykü: Bunu acmam lazım hastaneden. Tamam ben hemen geliyorum. Sinan acil bir ameliyat cıkmış benim simdi ona gitmem lazım ama beni neden terkettiğini en kısa zamanda bu konuyu konuşacağiz dedim ve evden cıktım.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Sinan:Tam cesaretimi toplayıp herşeyi öyküye anlatacakken ameliyatı çıktı. Şimdi nasıl söyleyeceğim diye düşünüyordum. Acaba ameliyat cıkışı onunla hep gittiğimiz bir yere götürüp mü söyleseydim. Galiba öyle yapıcaktım. Bu yüzden Öykünün çalıştiğı hastaneye gittim. Sekreterine sorunca hala ameliyatta oldugunu öğrendim. Bende odasında beklesem birşey olmaz diye düşünüp öykünün odasına gittim. Odasına girince onun çok güzel olan kokusu burnuma geldi. Masasının üzerine bakınca çok mutlu olduğu bir fotoğraf vardı. 10 yıl önce bu fotoğrafı ben cekmiştim. Benim ile ilgili hiçbirşey yoktu. Galiba gerçekten beni unutmuştu. Unuttuysa bile ona kendimi affettirecektim. Beraber mutlu olucaktık buna inanıyordum.
O sırada içeri öykü girdi.
Öykü: Sinan senin burada ne işin var?
Sinan: Sabah yarım kalan konuşmamizı tamamlamak için seni almaya geldim.
Öykü: Ne konuşacaksak burada konuşalım işte .
Sinan: Olmaz gel hadi seni bir yere götüreceğim.
Öykü: Offf sinan ya buranın neyi vardı. Konusalım işte burada.
Sinan: Daha fazla konuşursan seni ben sustururum.
Oykü: Sinan öyle diyince konuşmadan arabasına bindim.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Öykü: Geldiğimiz yer eğer evlenseydik evimiz olucaktı. Biz niye buraya geldik şimdi Sinan?
Sinan: Seninle burada konusmak istedim. Eğer evlenseydik eşyaları bile hazır olan evimizde. Hadi gel sana herşeyi anlatacagım. 10 yıl geç kalmış olabilirim ama artık anlatacağım bütün herşeyi sana.
Öykü: Tamam o zaman aç kapıyı da girelim.
Sinan: Evin kapısını açtım. Her yerinde bizim izimiz olan, herşeyi beraber seçip ,boyayıp hayalini kurduğumuz evdi burası.
Öykü: Hadi ne anlatacaksan anlat bütün gün seni bekleyemem.
Sinan: İyi oturalım. Öyle anlatıyım.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Sinan: Bütün herşeyi öyküye anlatmıştım. Şuanda yüzünde şaşkınlık ve üzüntü vardı. Hüngür hüngür aglıyordu.
Öykü: Sinan lütfen yalan de babam böyle birşey yapmamıştır. Lütfen doğru söyle. Ben senin beni sevmediğini düşüneyim ama babamin sırf para için böyle birşey yapabileceğini düşünmeyeyim lütfen.
Sinan: Öykümm ben özür dilerim. 10 yıl boyunca sakladım bunu senden senin üzülmeni istemedim. Ama seni Deniz ile oyle görünce sana herşeyi anlatmak istedim. Lütfen affet beni ben seni hayatta ki herşeyden daha cok sevdim.
Öykü: Hayır seni de babamı da affetmeyeceğim. O gün gelip herşeyi anlatsaydın elbet bir care bulurduk. Ben senin yuzünden boşu boşuna 10 yıl beni sevmedigini düşündüm. Benim tek kalıp düşünmeye ihtiyacım var.
Sinan: Tamam öykü ben seni ömrümün sonuna kadar beklerim ama bunları senin icin yaptığımı hiçbir zaman unutma. Ben seni cok sevdim. Hadi seni evine bırakıyım.
Öykü: Hayir ben taksi ile giderim. Bir süre görüşmeyelim dedim ve gittim.

Acaba öykü sinanı affedecek miydi?
Yeni bölümde gorüşmek uzere🤗

HAYATIMIN AŞKIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin