Yeşilin Sevdiğim Adam Tonu

susmuyorum.hadi bakalım.

Bir süredir yazmıyordum ve yazmayacaktım da ama sizden o kadar çok mesaj aldım ki "yaz" diye. Size nasıl teşekkür etsem az şimdi . Ama arkadaşlar en büyük teşekkürü  eylembulut622 hak ediyor. :) ilk Wattpad arkadaşım oldu. Beni dinledi ve ben bu satırları yazıyorsam onun sayesinde. Teşekkür ederim bebek! :)

Aynanın karşısında kendime bakarken yazıyorum. Çok ta güzel bir kız değilim. En basitinden kahverengi gözlerim var, ama etrafımdakiler bana senin gözlerinin içi resmen parlıyor der. Yada kirpiklerim çok uzun değil, ama kirpiklerimi kaşlarıma değdirebilecek kadar güzel rimel sürmeyi becerebiliyorum. Ve hepsinden önce herkesin -belediye çukurumu o?- diye tabir ettiği gamzelerim var.Zayıf bi kızım ama kıyafetlerimi kendi bedenime göre ayarlayabilecek yeteneğim var. Güzel yazıyorum ve çok güzel resim çizebiliyorum. Ve inanır mısınız kin tutamıyorum. Beni öldüren bi adama bile merhametimle cevap verecek kadar kocamanım ben. Tabi o bunu anlarsa. Yapmayı en sevdiğim şey dert dinlemek. Birinin derdini dinlemeyi ona yardımcı olmayı öyle seviyorum ki. Psikoloji okumak isteyişim bu yüzdendir. Bir kere okuduğumu anında ezberleyebilecek kapasitem var. Ve bu liste böyle gider.

Size bunları niye yazdığımı söylemem gerekirse; kendimde fark edemediğim güzellikleri yavaş yavaş keşfettiğimi anladım. Kendime ve etrafımdaki herkese dağıtmam gereken sevgiyi tek bir adama yüklemiştim. Ondan sevgimi aldıkça, kendimi sever oldum.

Size bu gece biraz, tüm bunlara rağmen nasıl sevilmediğimi anlatacağım.

Çantada unutulmuş saç tokası gibi sevilmedim. hep ihtiyaçtım başkalarına, lazım olduğunda arandım, bulunmadığımda kalemle idare ettiler. ne eksikliktim hayatlarında ne fazlalık. sadece hiçlik. kimse hiçliği sevmez bilirim. bu bilginin kapladığı yer kadar sevilmedim.

bi yorgan sıcaklığı kadar sevdim ama sevilmeyi beklediğimde mevsim hep yazdı. yatağın soğuk yerini arayan insanlara sıcaklığımdan kaçtıkları için kızmadım. çok üzüldüm tartışmasız, bundandır yazın yorganla yatışım.

Cüzdanında bir sürü 20 TL varken en kenarda tek başına kalan 10 kuruş gibiydim. Fark bile edilmedim. Yaptığım sadece cüzdandaki fazlalıktı. İşte o 10 kuruş gibi sevilmedim.

Su gibi sevilmedim. Seçeneklerde biralar alkoller şaraplar viskiler varken akıla bile gelmeyen su gibi sevilmedim. Çok koşup yorulduklarında arandım hep. İşte o zaman bana muhtaç kaldılar. 

çok alakasız bi yere dikilmiş ama yanmayan sokak lambası gibi sevilmedim. bir zamanlar yanmanın hiçbir faydasını görememiş bir sokak lambası gibi hissediyorum. kimsenin aydınlığıma ihtiyacı olmadı buna rağmen yanmamı istediler. onlar ordan geçip giderken önlerini görsünlerdi, bu yeterdi.

Yandığım gibi yansaydınız anlardınız beni, kül olmanın hiçbir değeri olmayan bi yerde cayır cayır, bağıra bağıra yandım, küllerime üflediler.

mevzu neydi biliyor musunuz? mevzu çok basitti.

bi bardak su dökselerdi,yemin ederim yaşardım.

Acımasızlığın sınırı nasıl olmaz ona baktığımda gördüm hep. önce kendine çekti, sonra kendinden itti, sonra tekrar çekti ve itti ve çekti. bataklığa saplanmışım gibi bi sabah yanında buldum kendimi ertesi sabah hiç tanışmadığımızı düşündüren bi mutfak taburesinde. bi çok seviyor diye komşuya gülümsedim en alakasız yerde, bi küfür ettim aynı komşuya ve tüm bu gel gitlere.

Sustum. Sustum çünkü susmanın riski sıfırdır. Ve sen,seni anlamayacaklarını bildiğinde susuyorsun.

Vazgeçtim. Vazgeçtim çünkü gerek yok. Sizde vazgeçin.

Bıraktım. Bıraktım çünkü herkes kendi cehenneminde debelensin dursun.

Ve en önemlisi kızmıyorum.

"Kızıyordum,artık kızmıyorum. Birşey oldu epey önce,kimsenin beni öldüremeyeceğini fark ettim. Affedilmeyecek ihanetlere tanık oldum.

Affetmeyeceğim. Affetmenin ne büyük uyum isteği ve palavra olduğunu fark ettim. Çok uyumsuzmuşum. Azcık uyayım diye ne fedakarlıklar yaptım, Geçmiş olsun affetmiyorum,etmeyeceğim de. Korku kendi cehenneminde debelensin. Benim cehennemim başka.