Nagle Draco znowu poczuł się źle. Zaprowadziłam go do skrzydła szpitalnego. Zasnął. Jego włosy opadły na twarz i przy każdym oddechu unosiły się do góry. Trzymałam go za rękę. Chciałam puścić i iść się odświeżyć ale trzymał bardzo mocno. Po kilku godzinach zrobiłam się senna. Głowa opadła mi na jego klatkę piersiową.
***
Rankiem obudziło mnie lekkie szturchnięcie w plecy. Odwróciłam się. To Harry, Ginny i Ron. Wpatrywali się w nasze złączone ręce. Czułam, że muszę im wszytko opowiedzieć.
- Chodźmy do mojego dormitorium. - zakomunikowałam poważnie.
Siedzieliśmy na łóżku. Nie było tak jak zawsze. Nikt się nie śmiał a Ron nie jadł wszystkiego co popadnie.
- Wczoraj - zaczęłam - Draco wziął mnie do swojego ojca. Sam nie wiedział dlaczego. Lucjusz oznajmił mu, że ma mnie zabić. Wszystko dlatego żeby udowodnić swoje poszanowanie dla rodzinnej tradycji i nienawiści do mugoli. Kiedy nadeszła ta chwila, on powiedział, że mam uciekać, pokazał mi tajne drzwi, wybiegłam stamtąd. Zobaczyłam jak ojciec krzyczy na niego i wyrzuca go z rodziny. Draco zasłabł. Nie mogłam go tak zostawić.... zrobiło mi się go strasznie żal, przeniosłam go do jaskini. Tam wyjaśnił mi, że był do wszystkiego zmuszany, że tak na prawdę jest inny... i mi to udowodnił. Pomógł mi ze skaleczoną nogą. Doniósł mnie do szkoły...
- Czyli od na prawdę się zmienił... - powiedziała zaskoczona Ginny.
- Hermiona... ja przepraszam, zrobiłem to bo się o Ciebie bałem. - Harry podniósł się z łóżka i mnie przytulił. Rozmawialiśmy jeszcze o tym co się wydarzyło. Jedynie Ron się nie odzywał... wiedziałam, że jest we mnie zakochany, ale... ja chyba czuję coś do Draco...
- Ron? - zagadnęłam - wyjdziemy na chwilę?
- Jasne - wstał leniwie.
- Wiem, że jesteś przygnębiony ale chcę być z Tobą szczera.
-Tak? - zapytał zaciekawiony.
- Kocham Draco. - powiedziałam krótko. - Proszę nie bądź zły...
- Nad uczuciami nie da się zapanować... - Przeczesał ręką włosy i odszedł gdzieś.
Zrobiło mi się bardzo przykro. Nie chciałam go ranić, ale wiem, że gdybym ukrywała moje uczucia do Draco robiłby sobie niepotrzebną nadzieję.
CZYTASZ
A to wszystko przez nienawiść... || Dramione
Fanfictie"Nie spodziewałam się usłyszeć od Ciebie 'przepraszam' Chłopak położył nieśmiało rękę na moim lśniącym od słońca ramieniu. Przeszył mnie dreszcz zakłopotania. - Wiesz Granger, gdy odkrywa się przyjaciela w znienawidzonej osobie, warto zmienić dla...
