"Nung tinakpan ko yung mata mo sino inisip mo?" biglang natanong ko lang. "Ikaw" napangiti naman ako don. Kinilig ako sa sinabi niya. "Bumalik ka na baka ma-late ka dahil sa akin." pinapaalis na niya talaga ako. Hindi man lang niya tinikman. "Sige mauna na ako ha? Malelate kasi ako sa next class ko eh! Bye sa inyu!" Salamat nga pala Vince!" habang naka wave ang kamay ko sa kanila.
Vince's POV
"Tikman mo muna." Nakatingin ako kay Ryan habang gustong ipatikim ni Erika yung Cake. Mukhang ayaw ni Ryan. Malulungkot si Erika nyan. "Mamaya na." habang nakatingin parin siya sa nilalaro niya. Ano ba to si Ryan. "Tikman mo Vince kung masarap. 1st cake ko yan na binake eh. Sana magustuhan mo." nakasmile siya sakin. Pero halatang pilit. Ano ba dapat kong sabihin para naman ngumiti siya. Mag-isip ka Vince! Mag-isip ka!
"Ang sarap! Sobrang masarap Erika! Ang galing mo naman! Pwedi kana magtayo ng Bake Shop. Ipangalan mo EYAN ha?" napatawa ko naman siya so okay na yun. Naaawa ako sa kanya. Pero totoo masarap talaga. Gawa niya dahil sa pagmamahal.
Umalis na si Erika. Pagkasabi niya ng "Salamat nga pala Vince!" Tinignan ako ni Ryan ng masama. Masasapak ata ako nito.
"Tinulungan mo siya?" tanong niya. Halatang galit. Sasapakin na ato ako nito eh. "Oo eh, nagpapatulong kasi siya. Naawa naman kasi ako. Mahal ka niya." yun lang sinabi ko. At umalis agad siya. Nagalit ata.
BINABASA MO ANG
Expect or Assume
RandomSomething I wrote from someone's experience. But with some twisted scenario. Hope you like it guys. ∩__∩
