Chapter 2

22 1 0
                                    


             "NO!!!!", sigaw ni MJ kasabay nang pagbangon niya mula sa pagkakatulog. Namumuo ang pawis sa noo at sa buong katawan niya. Dahil iyon sa panaginip na muli't muli ay dinadalaw siya.

              It's been two months since Meynard passed away, he never recovered from his comma, his vital organs gave up, just like that MJ was left alone; miserable. She could never understand why nor even accept the fact that her one and only love is gone. Kaya siguro lagi siyang dinadalaw ng panaginip niya—alam na alam niya gustong sabihin ni Meynard sa kanya, pero hinding hindi niya matatanggap!

              Tumulo ang luha niya dahil sa magkahalong emosyon ng sakit galit at lungkot.

              "Tara, Tara, are you okay?", nag – aalalang tanong ni Mommy Vanessa, sinabayan pa niya nang marahang pihit sa door knob ng pinto ng kuwarto ni MJ.

              Tiningnan ni MJ ang pinto na animo'y nakikita niya ang mommy niya kahit hindi pa nakabukas ito. Pinunas niya ang tumulong luha at sumimangot na tiningnan ang pinto.

              "Tara, please answer me"..., wika ni Mommy Vanessa.

              "Mom, I'm okay, don't worry", buntong – hiningang sagot niya, pigil ang sariling iparinig ang namumuong inis sa mommy niya.

               Lately kasi ay parang hindi siya makahinga sa bahay, sobra kung mag – alala ang kaniyang mga magulang lalo na si mommy niya. Alam naman niya na dahil sa kalagayan niya ngayon pero sa totoo lang nasasakal na siya. Ewan niya, dati naman ay ayos lang naman sa kanya yung "bine-baby" siya bilang "bunso" ng pamilya nila.

               "Are you sure?". tanong ulit ni Mommy Vanessa, halata parin ang pag – aalala.

                "Yes Mom!", inis na sagot niya, nagdikit pa lalo ang kilay niya sa inis.

                  "Can I come in?", tanong ulit ni Moomy Vanessa kahit ramdam na niya ang inis ng anak.

                 "Mom!!", protesta niya! That's too much!

                 "Just checking Tara", malumanay parin sagot ni Mommy Vanessa.

                  Napilitan siyang tumayo, pagod na siyang magprotesta sa mommy niya. Wala naman siyang magagawa. Nakasimangot na binuksan niya ang pinto.

                 "Now, what mom?!", kunot – noong tanong niya sa mommy niya.

                   "God! Tara! Look at yourself! You look miserable", sabay haplos ng buhok at likuran niya.

                    "Mom, kung nagpunta ka dito para lang sabihin yan, I know and I will forever be miserable---

                    "No! Tara listen to me", sabay hawak ng balikat ni MJ, pinutol na niya kung anoman ang nais pang sabihin ng anak niya She doesn't want to hear it. "You have to MOVE ON, wala na si Meynard and whatever God's reason is for taking him away, all you can do is ACCEPT it", mahinahong sabi pa niya sa anak. Hoping MJ will listen.

                    "No Mom! I can't accept it! I love Meynard so much! I want him back.. I can't live without him", umagos sa mga pisngi ni MJ ang mga luha, sinapo pa ng dalawa niyang pad ang mukha at napaluhod siya.

                     "Tara, please you have to be strong. Don't act like that, marami pang nagmamahal sayo—hindi lang si Meynard", sabi ni Mommy Vanessa, nakaluhod na rin siya.

                       Tinignan ni MJ ang kanyang mommy, "Bakit ba hindi ninyo ko bigyan ng pagkakataong magluksa mommy? maging malungkot?", tanong niya na may halong panunumbat.

MAN of my DREAMS: Hello Stranger....Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon