Our Tragic Fairytale

Chapter 30

Owww my gahd chapter 30 na ako. *claps* Yeyyy! Hihi. Kaya lang more problems na :/ Basta ayon. Keep reading lang and PLEASE PLEASE LEAVE UR COMMENTS. Thank you sa votes tho.

:)

---

Ara's POV

Wala si mika dito ngayon dahil umalis nga sya. Sinamahan nya yung kaybigan nya. Bakit ako pumayag? Bakit naman hindi. Baka naman masakal sakin si mika pag di ko pinayagan. Gusto ko maramdaman nyang ganun padin kahit may girlfriend na sya. Pwede pa din sya lumabas with her friends. Pero may commitments padin saakin.

Di naman kasi ako swapang.

Tsk. Magpapahinga nako. Ilang araw narin akong di nakaka-tulog.

Calling....
Kuya Jun

Uhhhh!!!! Wrong timing kuya! Wrong timing!

Ara: Ano trip mo?

Kuya Jun: Wala. Nangangamusta lang sa bunso kong dalaga. Hihihihi.

Ara: Dalaga ka dyan? Akala ko ba baby pa ko ngayon dalaga dalaga ka dyan?

Kuya Jun: Nakita ko yung tweet ni mika. Yung "nawawala girlfriend ko" YIEEEEE SI ARA MAY GIRLFRIEND NA!

Ara: O.O MANAHIMIK KA NGA DYAN! Teka kuya lipat tayo sa skype!

Lumipat kami sa skype. Para makita ko sya.

Kuya Jun: Di mo sinabi sakin sinagot muna! Akala ko nangliligaw pa?

Ara: Wag ka nga maingay kuya baka marinig ka ni papa!

Kuya Jun: Ano ka! Si papa nga nakakita nung tweet ni mika eh. Tignan mo!

Tinapat ni kuya yung camera kay papa na sumasayaw sa harap ng laptop!

Kuya Jun: Papa kantahin natin kinakanta natin kanina. 1 2 3!

Papa & Kuya: DALAGA NA SI ARA! DALAGA NA SI ARA! BUMTIYAYA BUMTIYAYA BUMYEYE BUMTIYAYA BUMTIYAYA BUMYEYE!

Ara: *facepalm* Kuya kami nga muna ni papa.

Tinapat ni kuya yung camera kay papa.

Papa: Ano? Akala mo disappointed ako? Well, oo. Kasi di mo sinabi sakin. Kaylangan malaman ko pa sa internet pero besides that okay na. Okay lang sakin si mika. Mabait na bata yan.

Ara: Maka-salita naman toh si papa parang close kayo ah?

Papa: Di mo ba alam? Nagpunta yan dito sa bahay para kunin kamay mo. Nung june 11 ata ng umaga.

Ara: OH?!

Papa: Oo. Aba'y napaka bait na bata. Basta anak ha? Wag mong sasaktan sarili mo. Di ka masasaktan ni mika o kahit na sino man. Ikaw lang makakasakit sa sarili mo, kung di mo gagawin ano ang tama.

Ara: Yes po papa.

Papa: Proud na proud ako sayo anak. Lalo na't ang galing galing mo maglaro kahapon.

Ara: Thank you papa i love you talaga!

Papa: Osige. Ako na bahala sa mama mo. Ingat ka dyan ah?

Ara: Sige po. Ikaw din ah? Gamot mo dyan

Papa: Oo naman. Labyu anak!

Ito mahirap kapag pamilya kayo ng pasaway eh. Ang kulit kulit!

Buti naman okay lang sila kay mika.
Brrr. Parang biglang lumameeegggg!
Nasa labahan pa yung jacket ko. Kumot na nga lang.