30.Bölüm

67.3K 3.8K 599
                                    

Günlerce konuşmaz, yazmaz, aramaz, sormaz; Sonra gelir bir merhaba der, yine o kazanır. 

●●●

Onur beni kendine doğru çevirip, iki elini yüzüme koydu, "eminsin değil mi? " dedi, heyecanla.

tebessüm ederek başımı salladım, "Hiç olmadığım kadar."

hemen aklıma gelince, "ayrıca ilk telefonunu istediğim zaman vardı ya,"

"Evet?"

"O zaman sana mesaj atmıştım, mesajım gitmediği için telefonunu istemiştim,"

"Eee?"

"İşte o zaman bildirim gitti senin telefonuna, 'Hayatının anlam ve öneminden' aaa dedim, benmişim." dedim, sırıtarak.

"Yani o zaman mı öğrendin?"

"Evet, bu senin beş gün olaylarından anlamazdım büyük ihtimal."

"Sonra?"

"Sonra işte o kapattığım kalbi açmayı denedim ilk kez..." duraksadım, gülümseyerek "sonuç bu." dedim.

"Sana bir şey verebilir miyim o zaman?"
başımı salladığımda, arka cebinden bir kutu çıkardı ve arkama döndürüp saçlarımı önüme aldıktan sonra kolyeyi taktı.

Kolyenin içinde bir şeyler yazıyordu, tabii yabancı dil sıfır olunca, Onura dönerek kolyeyi işaret ettim, "ne yazıyo burada?" diye sordum.

"Sen benim günışığımsın"

Kolye;

Kolye;

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

günışığım, o kadar güzeldi ki

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

günışığım, o kadar güzeldi ki...
"Onur çok güzel bu!" dedim.

"Beğenmene sevindim."

Biraz daha ateşin etrafında oturduk,daha sonra geç olduğu için kalktık, yarın erken kalkıp İzmir'e evlerimize dönüyorduk.

Onurla çok güzel anılarımızın olduğu bu kampı özleyecektim.

Onur benim üzerimi değiştirmem için çadıra gelmedi. büyük ihtimalle sigara içecekti.

Karşı Komşunun Oğlu |TextingHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin