The Symra.

7-Lahmacun.

Bu bölümde lahmacunu yiyeceğiz gençler kesin kararlıyım kdfskfjsdf. Bu arada hikaye hakkında tavsiye vermek ya da yorumunuzu belirtmek için mesaj atabilirsiniz. Hiç uzatmadan direkt hikayeye geçiyorumm. Voteleri unutmayalıım.

Bir süredir yoldayız ve hiç konuşmadan ilerliyoruz. Bunun sebebi demin yaşadığımız garip olay. El ele tutuşarak arabanın yanına kadar koştuk o an ki adrenalinle ellerimizin birleşmiş olduğunu farketmemiştim bile. Durduğumuzda tam atar yapmak için ağzımı açacaktım ki parmağını dudağıma götürerek daha başlamadığım konuşmamı sonlandırdı. Aslında bunun içinde atar yapmak istiyordum iki günde bu kadar cesur olması sinirime dokunuyordu. Sonrasında yavaşça parmağını dudağımdan çekip yaklaşık bir on beş saniye anlamlı bir şekilde gözlerimin içine baktı. İkimizde hiç birşey demeden bşr süre birbirimize bakmayı sürdürdük taa ki bakışlarının dudağıma kaydığını farkedene kadar. Bu beynimin bana toparlanmam için verdiği uyarı mesajydı. Bende o an hiç birşey demeden pat diye sürücü koltuğuna geçtim. Bir kaç saniye kendine geldikten sonra o da yanımda ki koltuğa sindi. Muhtemelen kızacağımı,bağıracağımı falan sanmıştı. Ne yalan söyleyeyim kızacaktım,kızmam gerekiyordu çünkü bu kadar rahat olması sinirime dokunmuştu. Ama anlam veremediğim bir şekilde hem sinirlenip hem bu yaptığından hoşlanmıştım. Bende verecek tepki bulamadığımdan susmayı tercih ettim. O da benim sessizliğimden korkmuş olacak ki hiç sesini çıkarmadı. Aslında şaşırmıştım çünkü biraz boş boğaz,geveze biriydi. Her neyse işte bi yarım saattir sessizce bilmediğim yerlere arabayı sürüyordum. Aklıma Barış için alışveriş yapmak geldi. Hem ikimizinde şu saçma ruh halinden kurtulması gerekiyordu. Aklımda bir rota çizerek oraya doğru sürmeye başladım. En yakında ki avm ye geçecektik. Oldukça açtım ve benim için yemek önemli bir faktördü. Sonrasında da alışveriş yaparız diye düşündüm. Bir anda sağa sapınca Barış olduğu yerde irkildi.

"Bir yere falan mı gidiyoruz çünkü burası hiç evin yoluna benzemiyor"

"Evet en yakındaki avm ye geçeceğiz."

"Peki neden?"

"Avm ye niçin geçilir?" bu çocuk ve boş soruları bir gün beni öldürecekti.

"Alışveriş yapmak veya yemek yemek için"

"Aynen öyle" diye mırıldandım. Ama Barış tatmin olmamışa benziyordu

"Biz hangisini yapacağız?" dudaklarımın arasından koca bir 'of' sesi çıkardım. Bıktığımı anlamalıydı. Bana ilk zamanlardan bu kadar soru soruyorsa işimiz var demekti.

"İkisinide,tatmin oldun mu?" itiraf etmeliyim ki hiç birşey söylemeyerek beni bayağı bir şaşırttı.

Gelmiştik,şuan arabayı park ediyordum. Barışsa dakikalardır gözlerini ayırmadan beni izliyordu.

"Lütfen şunu yapmayı kes. Kendimi suçlu gibi hissediyorum ve konsantre olamıyorum"

"Neden çok mu masumsuun?"

"Nedir bu? Bir anda iyilik meleği falan mı kesildin?"

"Hiç sadece söylemek istedim."

"Benimde sana söylemek istediğim şeyler oluyor ama her ağzımıza geleni söylersek sonumuz kötü olabilir değil mi" diyerek cevabını beklemeden arabadan indim. Arabayı kilitleyerek giriş kapısına doğru ilerledim. Arkama bakma gereksinimi duymuyordum çünkü Barış saçma yürüyüşü ve çıkardığı seslerle arkamda olduğunu belli ediyordu. Bu çocuk gerçekten aptaldı.

Avmye girdiğimizde direkt üst kata doğru ilerledim oda peşimdeydi. 

"Ne yiyeceğiz "

"Benden farketmez" bende bu dediğini fırsat bilerek kfc ye doğru ilerledim. Zaten kendi klasik menümü yiyecektim sırf kibarlık olsun diye sormuştum. Kfc ye yaşklaştığımda çalışan kızlardan birinin Barış'ı gözleriyle yediğini gördüm. İçimden sinirle kaplı bir elektirik akımı geçiyordu. Sebebi yine aşikar. Sinirimin bana vermiş olduğu yetkiye dayanarak kızın önüne geçtim. Bu kızın siparişimi almasını istiyordum. En azından Barışla ilgilenmeyi bir süre bırakırdı. Elimi kızın yüzünün hizasına getirip aşağı yukarıya salladım. Garip bakışlarını bana yönlendirdiğinde "İki crispy strips menü istiyorum" dedim. Başını tamam anlamında salladı. Siparişleri hazırlarken bile Barışla kesişiyorlardı. İsterseniz ben kalkayım? Barış'a döndüğümde onunda aynısını kıza yaptığını gördüm. Bu sefer tam anlamıyla sinirden kudurmuştum.