Düzenlenmiştir!
Yetişkin okurlar için uygundur!
GÜZEL SEVEN ADAMLAR SERİSİ-1
MAFYA
____________
"Sana böyle mi söyledi o?" Diye bağırmasıyla korkuyla Baran'a baktım. İyice dibime girdi ve aksi iddia edilemez ses tonuyla konuştu.
"İnsan köpek gibi...
Bu benim ilk hikayem ve çok heyecanlıyım. Yanımda olup destek verirseniz çok mutlu olurum:)
Kitabı sonuna kadar okumanız dileğiyle:)
Başladığınız tarihi yazar mısınız?
Satır arası yorumlarınızı bekliyorum:)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□
Derin bir iç çekip bakışlarımı gökyüzüne çevirdim.
"Ne düşünüyorsun?" Dedi Sema. Gerçekten ne düşünüyordum ben?
"Bizim neden bir ailemiz yok?" Dedim gökyüzünü izleyerek. Güldü. Ama bu samimiyetten uzak bir gülüştü.
"Düşünme bunları bence. Hem yarın için heyecanlı değil misin?" Dedi. Doğru ya yarın okula başlıyorduk.
"Haklısın. Hadi yatalım." Deyip pencerenin önünden çekilip yatağa girdik.
Hayatın bize neler kazandıracağını, neler kaybettireceğini bilmeden gözlerimizi kapattık.
Her yeni gün, yeni umutlar, yeni hayatlar demek değil miydi zaten?
Bizimde hikayemiz böyle başlıyordu işte...
18 Yıl Sonra
"Git başımdan ya. Şehir magandası mısın sen?" Kolumu çekmeye çalıştım ama mengene gibi yapışmıştı. Köşe kısımda olduğumuz için kimse yoktu.
"Öyleyimdir huyum kurusun. Şimdi o güzel ağzını kapat ve bin şu arabaya." Dedi. Allahım sen sabır ver.
"Bak kimsin nesin bilmiyorum ama eğer o kolumu bırakmazsan senin için hiç iyi olmaz." Dedim tehdit ederek. İnşallah anlardı.
"Baran Yalınoğlu."
"Ne?"
"Dedin ya kimsin nesin diye söyledim işte ben Baran Yalınoğlu. Şimdi uslu bi kız ol ve bin şu arabaya. Ait olduğun yere, ailenin olduğu yere götürüyorum seni." Dedi. Dumur oldum.
Ailem mi? O an yer altımdan çekildi sanki. Benim tek bi ailem vardı onlarda kardeş bildiğim dört muhteşem insan. Başka kimsem yoktu. Kolumu hızla çektim ve işaret parmağımı ona doğru kaldırdım.
"BENDEN UZAK DUR! BENİM Bİ AİLEM YOK!" Diye bağırdım ve koşmaya başladım. Arkamdan adım seslerini duyunca peşimden geldiğini anladım. Kolumu tuttu ve kendine doğru çevirdi. Ağlıyordum. Bunu onun görmesini istemesemde. Ne olduğunu anlamadan biri burnuma mendil bastırdı. O an ki korkuyla derin bi nefes aldım ama keşke almasaydım. Sonrası zaten karanlık.....
