-BİRAZDA KENDİM İÇİN YAŞAMAMA İZİN VERİN!-

63 9 31
                                    

SAVAŞ BARIŞTIR.

ÖZGÜRLÜK KÖLELİKTİR.

CAHİLLİK GÜÇTÜR.

GEORGE ORWELL/1984

"Bir gün karanlığın olmadığı yerde buluşacağız."

Küt-siyah saçlı kadın kutu kadar küçük ve kasvetli odada ellerini karnında birleştirmiş -hızlı ama bir o kadar da dengesiz- volta atıyordu.

İçerisi;dışardan gelen cılız sokak ışığı ile aydınlanıyordu.

İçerde;volta atan küt siyah saçlı kadının ayak ve nefes alış-veriş sesleri ile saatin sinirbozucu inceden gelen tik-tak sesinden başka bir ses yoktu.

Yalnızdı...

Oldukça gerici ve bunaltıcı bir ortamdı.-Yani ben öyle düşünüyorum.-Küt siyah saçlı kadın ise bununla ilgilenmiyordu bile.

O çoktan odaklanmıştı ölüme.

Titreyen ince vücudu attığı voltayı aksatsada o inadına devam ediyordu.Neredeyse bayılıp düşecekti.Böyle davranarak kendini terletip yormaktan başka hiçbir şey yapmıyordu.

En sonunda bıktı ve kendini koltuğa attı.Ellerini yüzünde birleştirerek yüzünü ovuşturdu.Kafasını aşağı eğip kilimin rengi solmuş desenlerine baktı.Oflayarak ciğerlerindeki bütün nefesi boşalttı.

Kafasını kaldırdı ve tavanda sağlam ve güçlü bir şekilde asılı duran urgana baktı.Bir de aşağısında duran mutfakta kullandığı sandalyesine.

Hemde uzun bir süre...

Küt-siyah saçlı kadın,bu kutu evin kutu odasını doldurmayacak ve –hatta onun yanında dursanız bile- duyulmayacak kadar kısık bir sesle konuşmaya başladı;

"Gerçekten...Gerçekten...Gerçekten bunu yapmak istiyor muyum?"

Ortada duran küçük ve üstü boş sehpaya dalgınlıktan başka bir mimik –bir duygu- taşımayan bir yüzle baktı.

Devam etti;

"Tabii ki de istiyorum.Bu hayatta kaybetmediğim ne kaldı ki!Bir de bedenimi kaybetsem ne olacak?Benim olmayan bu bedeni ya da ruhu ne yapacağım?Ruh ve beden birdir.Hem ben ruhumu çoktan sattım."

"Hissediyorum...

Bedenim de terk ediyor beni."

"Ruhumu kime mi sattım?Ciğeri 5 para etmez mahluklara!Her insanın dünyaya geldiğinden ömrünün sonuna kadar yaptığı ruh satışını ben 25 yılda tamamladım.ELİMİZDE RUH KALMADI!"

"İlk önce okul denen o modern hapishanede başlıyorsunuz ve mezun olduğunuzda hayallerinizi,ideallerinizi,karakterinizi kısaca ruhunuzu 12 yılda o saçma mı saçma hiçbir amaç gütmeyen sadece insanları yozlaştırıp satın alan bir tımarhane'ye satıyorsunuz!"

"Hem de karşılıksız."

"Bedava!"

"Öğretmen diye hitap edilen kişi veya kişiler sizin ilk önce hayallerinizi sömürecek çünkü "saçma" bulacaklar.Çünkü onlar BAŞARAMADILAR.Çünkü onlar BECERİKSİZLER.Çünkü onlar aciz birer MAHLUKLAR.Güçlü değiller.Hiçbir zaman da olmadılar.Onlar kendi hayallerini sosyal statü denen ünvana taptılar ve sizin de tapmanızı istediler.

"Okula saf ve temiz girip;aptal,yontulmuş,biçilmiş,yozlaştırılmış,kirlenmiş ve bütün iliklerine kadar sömürülüp kurutulmuş karaktersiz pisliğin teki olarak çıkacaksınız."

-''When The Lights Out''-''Işıklar Kapanınca"-Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin