Юужу: Ээж би буцаад ирлээ
Ю.ээж: Ямар уддаг юм бэ? дундаас нь гараад ирэхгүй гэж уурлангуй хэлсээд өрөөнөөсөө гарч ирсэнээ гэнэтхэн инээмсэглээд эхлэв
Юужу: Яагаад байгаа юм бэ? Та яг л галзуурчихсан юм шиг харагдаж байна
Ю.ээж: Энэ залуу хэн бэ? Арай найз залуу чинь уу?
Юужу: Үгүй ээ та юу яриад байгаа юм
Жонгүг: Сайн байна уу? эгчээ намайг Жонгүг гэдэг Юужугын танил гээд гар барин танилцлаа.
Юужу: Алив наашир хурдхан шиг өмдын чинь угааж өгий гээд түүныг дагуулан угаалгын өрөөлүү оров.
Юужу: Би гадаа хүлээж байя өмдөө солчихоод хэлээрээ
Жонгүг: За тэгвэл гар гээд түүныг гаргачихаад өмдөө тайлан угаалгын машинд хийв.
Юужу: Болсон уу?
Жонгүг: Болчихсоон гэхэд Юужу шууд л яваад ортол Жонгүг зөвхөн дотуур хувцастайгаа л зогсож байлаа.
Юужу: Галзуу амьтан энэ өмдыг солиж өмсөөч гэж хашхираад хажууд нь байх өмдыг нүүрлүү нь шидчихээд гараад гүйчихлээ. Харин солих өмд байсныг мэдээгүй Жонгүг бараг ичсэндээ амиа хорлоход ч бэлэн байлаа.
Ю.ээж: Яагаад л хашхираад байгаа юм бэ?
Юужу: Юу ч бишээ гэж улаан лооль шиг болчихсон царайгаа даран хэлээд цааш харан зогсов.
Ингээд Юужу хоёрдохь удаагаа түүны дотуур хувцасыг харчихлаа.
Юужу: За буйдан дээр хүлээж бай би угаачихаад дуудий
Жонгүг: За гээд бараг зугтах шахуу явсаар зочины өрөөнд нь байрлах буйдан дээр очин суулаа.
Ю.ээж: Чи тэгээд ямар ажил хийдэг юм бэ?
Жонгүг: Одоохондоо цагын ажил хийж байгаа
Ю.ээж: Аан тийм байхнээ тэгээд чи хэзээ охинд минь үерхэх санал тавих гэж байна
Жонгүг: Юу...тийм бишээ...бид найзууд гэж ээрч мууран ярихад
Ю.ээж: Намайг мэдэхгүй гэж бодоо юу? Би чиний харцыг хараад л шууд мэдсэн
Жонгүг: Гэхдээ тэр надад сайн биш
Ю.ээж: Чи яаж мэдэж байгаа юм хийж үзэхгүй л бол мэдэх аргаггүй шүү дээ
Жонгүг: Тэгвэл би яах ёстой вэ?
-Юужугын талаас-
'Энэ юу болхоороо арилдаггүй байнаа' гэж бодсоор нөгөө өмдыг үрж гарлаа ядаж байхад үнэтэй өмд учир өөр толбо ч юмуу ямар нэг зүйл болгохгүйн тулд хичээж байв.
Ингээд бараг гуч дөчин минут угаасны эцэст арилгаад угаалгын өрөөнөөс гартал Жонгүг ээж хоёр аль хэзийнээ найзууд болчихслн бололтой ямар нэг зүйл шивнэлдэнэ чанга чанга инээцгээж байлаа.
Юужу: Май өмдөө ав
Жонгүг: Болчихсонуу гээд бушуухан аван нөгөө толбыг сайтар харвал алга байв.
Жонгүг: Баярлаллаа дараан хоолонд даанаа гээд өмдөө аваад бушуухан гараад явчихав.
Юужу: Та энэнтэй юугаа яриад байгаа юм
Ю.ээж: Их гоё юм ярисаан гэснээ чанга чанга инээгээд уналаа
Юужу: Багын сонин сонин явдал яриагүй л гэж найдий гээд дээшээ өрөөлүүгээ явлаа.
-Жонгүгын талаас-
Жин өнөөдөр ажил дээрээ очиж амрах талаараа хэлнэ гэсэн болхоор арай ирээгүй байх гэж найдна дотогш ортол яг урд нь буюу үүдны өрөөнд гуталнуудаа янзалзаад зогсож байв.
Жин: Чи хаашаа яваад ирэв
Жонгүг: Хаашаа ч бишээ гээд өрөөлүүгээ гүйх гэтэл Жин түүныг бариад авав.
Жонгүг: Яасан бэ?
Жин: Энэ хослол арай миний үнэтэй хослолуу
Жонгүг: Юу яриад байгаа юм бэ? бишээ гээд буруу хархад ард талд нь шар утасаар Ким Сокжин гэж бичсэн нь тодоос тод харагдлаа.
Жин: Яг одоо тайлахгүй бол газар дээрээ нас барна гэж мэдээрээ
Жонгүг: За тайллаа гээд бушуухан гарнаас салаад хослолын тайлаад эвхэн буцааж өглөө.
Жин: Маргаашнаас манайхаас яв
Жонгүг: Ганц дүүгээ хөөхгүй гэдэгыг мэдэж байнаа гээд хацар дээр нь үнсчихээд хамаг хурдаараа гүйгээд явчихав. Харин Жин түүныг шоолсоор хоцорлоо түүны хувьд энэ хослол мөнгө төгрөгын хувьд үнэтэй биш байлаа Мари гэх загвар зохион бүтээгч нь яг үнэндээ Ким Жиёон гэдэг Жины үеэл дүү нь байв мэдээж Юужу ч түүныг танидаг тул хувцас хийлгүүлж авсан нь энэ билээ.
Жонгүг харин өрөөндөө Юужугын ээжын хэлсэн зүйлсыг тэмдэглэн авч маргааш юу хийх талаараа нэгт нэгэнгүй төлөвлөж байв.
Уг нь Жонгүг түүныг анх хараад л ямар үзэсгэлэнтэй юм бэ? гэж гайхширсан ч дэндүү өөртэйн адилхан учир бага зэрэг бишүүрхэж байжээ гэхдээ одоо бол түүны төлөө юу ч хийхэд бэлэн болсон байна.
