Perfect couple/дууссан/

8

Бараг хэдэн цаг мишок нүдэж зогссон Жонгүг ядарсан бололтой хөлөө чирсээр гарч ирээд буйдан дээр суулаа.
Жин: Яагаад бас ууралчихав
Жонгүг: Зүгээр нэг бяцхан новш дургүй хүргээд гэхэд Жин бариж буй хавтсаараа толгойлуу нь чангахан шиг цохиод авав.
Жин: Хараал хэлэхээ боль бас маргаашнаас ажил хай болохгүй бол цагын ажил хий
Жонгүг: Танай компанид орчихийлдоо тэхүү
Жин: Үгүй ээ би чам шиг залхуу хүн авахгүй гээд ширээн дээрх баримтуудаадаа цуглуулаад гараад явчихлаа. Харин Жонгүг харихаар шийдсэн бололтой нэг жижигхэн цаасан дээр юм бичиж үлдээгээд тэндээс гарлаа. Уг нь өдөр нартай байсан ч одоо хүйтэн салхи хүчтэй салхилж тэнгэр бүхэлдээ хар үүлээр бүрхэгдсэн байв.
Жонгүг: Бороо ороосой гэж өөртөө дуулдахаар хэлээд удаанаар алхалж байгаад нэг л танил дүр төрх ажиглагдлаа.
Жонгүг: Юужу энд юу хийж яваа юм бол гэхэд Жимины компани буюу Han food компаны машин ирсэн байх бөгөөд ойрлцоох ресторонд хүнсны бүтээгдэхүүн боруулж харагдав. Гэхдээ хамгийн сонин нь амт шалгагч хийдэг гээд байсан хүн ачаа зөөчихсөн явж байлаа.
Жонгүг: Худалч амьтан гээд түүныг харахаас өмнө тэндээс холдлоо уг нь туслахаар очий гэж бодсон ч хэрвээ очивол дургүйцэхын мэдэж байгаа тул хараагүй юм шиг л өнгөрлөө.
-Юужугын талаас-
Т.дарга: Болчихсонуу
Юужу: Тиймээ гээд гарай сарвайхад түүнд 50 гаруй мянган вон атгууллаа
Юужу: Энэ чинь юу вэ? Яахлаараа ийм бага мөнгө өгдөг юм
Т.дарга: Чи хоцроо биздээ тэгсэн ч түрүүн ажилаас хойш суугаад л байсан
Юужу: Новш юмдаа гэж уурлангуй хэлээд тэндээс бушуухан гарлаа. Уг нь нэг өдөртөө 100 мянган вон өгнө гэж хэлж ажилд авсан байлаа даанч дээд газараас байнга Юужуг муулдаг учир байж болох хамгийн муу цалинг өгдөг байв.
Юужу: Ач мэддэггүй амьтад анхнаасаа хэрэггүй мөнгөны тусламж үзүүлсэн юм гэж өөртэй ууралсаар гэртээ ирлээ. Гэхдээ өнөөдөр Жимин болон ажилдаа санаа зовохоос гадна Жонгүгыг бодож өнжилөө магадгүй өдөр тусалсан болхоор тэр биз.
Ю.ээж: Чи ирчихэвүү би хоол хийсэн байгаа шүү сайн идээрээ
Юужу: За одоо хоолоо идлээ гээд бушуухан хувцасаа солиод ширээны ард суув.
*Утас дуугарах*
Юужу: Хэн бэ?
Жонгүг: Жонгүг байнаа танихгүй байнуу
Юужу: Яаж миний дургаарыг олсон юм
Жонгүг: Тэр одоо чухал бишээ би чамд гоё зүйл хэлмээр байна
Юужу: За тэгээд юу юм
Жонгүг: Миний танил эгч маань урлангаа гаргах гэж байгаа тэгээд хамтрах хүн хайж байгаа чи завтай бол хамтраад үзээч
Юужу: Хэдэн зураг юм
Жонгүг: 15 агуулгын хувьд Хайр дурлал хагацалын тухай зурах юм шиг байнлээ тэгээд чи яахуу
Юужу: Бодож үзээд маргааш залгий гээд утасаа тавилаа.
Зураг зурах нь тийм их мөнгө олж чадахгүйг мэдэж байгаа ч яагаад ч юм хиймээр санагдаж байлаа магадгүй түүныг хэлсэн болхоор биз. Юужу ч их л баяртай бололтлй нүүр дүүрэн инээсээр нөгөө дугаарыг 'Над шиг залуу' гэж тэмдэглээд орхилоо.
-10 хоногын дараа-
Нил будаг үнэртсэн жижигхэн өрөөнд тэр нэгэн зураг зурахдаа бүх анхааралаа төвлөрүүлэх бол түүны ардхан талд залуу түүныг хэрхэн зурахыг нүд салгалгүй харж зогсоно.
Юужу: Хэр удаан харах гээд байгаа юм бэ?
Жонгүг: Уг нь наад зурагны чинь өнгө нь их гэгээлэг боловч яагаад ч уйлмаар мэдрэмж төрүүлж байна
Юужу: Миний тэнэг амьдаралыг харуулсан зураг болхоор тэр байх гээд багсаа цэвэр усанд хийж тавчихаад Жонгүгтээ зэрэгцэн зогслоо.
Жонгүг: Энэ сүүлын зураг чинь биздээ
Юужу: Тиймээ би яг л флаш шиг хурдан зурлаа шүү өөрийгөө ингэж чадна гэж бодож байсангүй
Жонгүг: Маргааш нээлттэй болхоор зургаа сайн шалгаад бэлэн байлгаараа тэр эгч их муухай ааштай болхоор бэлэн биш байвал чамайг цааш нь харуулчихаж ч мэднэ
Юужу: Заза тэгвэл бүх зургаа эхнээc нь шалгаад өлгөхөд бэлдийдаа гэхэд гэнэтхэн Жонгүг түүныг үсыг зөөлөн илээд эхлэв
Жонгүг: Сайн байлаа хэрвээ зурагнууд чинь үнэтэй зарагдвав 5%-ын надаа өгөөрэй гээд инээхэд Юужу бушуухан зай аван зогсоод
Юужу: Мөнгөны донтон гэж шоолох аядаад агуулахаас зурагнуудаа гаргаж ирлээ.
Жонгүг: Чи нээрээ яаж нөгөө ажилаасаа гарсан юм
Юужу: Уг нь надад их дургүй байж гаргахгүй гээд бөөн юм болсон шүү харин би бага цалин өгсөн талаар шүүхэд хандана гээд сүрдүүлээд гарчихсан гээд инээхэд Жонгүг ч зөрүүлэн инээлээ. Тэд яг одоо энгийн мөртлөө их баяртай байгаа бололтой нүүрнээс нь инээмсэглэл салж өгөхгүй л байлаа.