Eyes Of Love

Chapter 6

I don't know what should I feel after what happened, I was so confused.

Para saan yung kiss, could I really consider it as my first kiss, kahit sa panaginip lang yon...

Nabibigla lang ba kami sa nararamdaman namin sa isa't isa?

Andaming tanong ang nagsimulang gumulong sa aking isip. Pero hindi ko pa rin maiwasan na isipin kung gaano kasarap humalik ang lalaking iyon. Napakasincere, napakapassionate.. Kahit na alam kong mali. Masarap pa rin.

Siguro, wala lang sa kanya ang nangyari, pero bahala na. Kahit na may kaunting ilang na bumabalot sa akin, hindi ko naman maitatanggi na nag-enjoy ako kahapon, I still want to meet him and say thank you for his effort. I didn't expect that he will do such thing for me. Siguro. Dala lang ng bugso ng damdamin ang nangyari. More than that, I should not let that ruin our friendship. We are more than just that passionate kiss.

Lumipas ang buong araw at nagsasalit ang kaba at saya na nararamdaman ko, at tanging sya lamang ang nasa isip ko. Iba ang tama sa akin ng lalaking ito.

The night comes at hindi ko maintindihan kung bakit bigla na lamang nawala ang kaba ko at napalitan ito ng tuwa, galak at excitement na makita syang muli..

For the fourth time, I closed my eyes and think only for that man.

When I felt the familiar silence and found myself sitting in the bench, I knew, that I made it again to be here. I felt someone sit next to me.

We were both silent until he started to speak.

"Uhm.. About kahapon~A-ano kasi, a-a-I did not mean to... Ano lang.. Uhmm.. Yung kiss.. Hindi ko~"

"Emman, you're the one who told me that I should finish my sentence first before stating another one." putol ko sa kanya, ramdam ko ang kaba sa pagsasalita nya. In some reasons I don't want him to feel that what happened last time, affects us.

Matapos kong magsalita ay pareho kaming natahimik. I know that we both have so much things running in our minds at sa sobrang dami, hindi namin masabi.

"Sheena, Sheena I'm sorry, but I think I love you.." he said it so calm and clear.

I am so shocked after what I heard, hindi ko inexpect. Para akong bato na natigilan at hindi makagalaw nang sabihin nya iyon. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman.

"Sheena, I know it's weird but I can't stop myself falling inlove with you every single day. You caught my eye since the first time we met. You caught my heart when you started to speak, and now, hindi ko na alam. But one thing is clear, Sheena mahal kita.." He holds my hands while saying these stuffs.

We were sitting next to each other at iniharap niya ako ng bahagya sa kanya.. Magkahawak ang mga kamay namin, hindi ko kayang bumitaw, hindi ko alam kung bakit.

"Emman... Emman, baka nabibigla ka lang.. "

"No! Sheena please, I said I love you and I mean it. Alam ko ang sinasabi ko. Paniwalaan mo ako." he touch my cheeks and there's a sudden current I felt when his hands touched my face.

Hindi ko na mapigilang umiyak. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko, kung matutuwa ba ako o matatakot ako.

"Emman, hindi ba masyado pang maaga para don? Ilang ara-"

"Sheena, diba ang sabi mo iba ang timeline dito, sa real world? Sheena please. Hindi ko alam kung kailan tayo huling magkikita, I don't want to lose every single chance that I can prove to you that I really love you." sagot niya nang may diin, but I can still feel the sincerity in every word that comes out in his mouth.

"Sheena, alam ko, nakikita ko sa mga mata mo na nararamdaman mo din ang nararamdaman ko." sinabi nya ito habang pinupunasan ang mga luha na patuloy na bumabagsak mula sa mga mata ko.

Matapos niyang banggitin iyon ay nagsimula nang bumuhos ang mga luha sa mata ko, hindi ko mapigilang mapahagulgol dahil sa halu-halong emosyon na nararamdaman ko.

"Why are you crying? " humina ang tono ng pananalita nya na may halong paggaralgal.

"Emman, natatakot ako.."

"Bakit ka natatakot?" Mas tumitindi ang pagpiyok sa bawat pagsasalita nya, hindi ko man nakikita ngunit nararamdaman ko na pilit niyang pinipigilang umiyak.

"Emman, natatakot ako kasi hindi ka naman totoo eh... "

"Fuck! SHEENA NAKAKAUSAP MO AKO, NAHAHAWAKAN MO AKO, NAYAYAKAP MO AKO, NAHALIKAN MO AKO AT HINDI AKO TOTOO?!"

I heard him cry, mahina ang pag-iyak nya pero ang sakit sakit sakit pa rin marinig. Hindi ako nakasagot matapos nyang magsalita.

"Sheena ang unfair, minahal lang naman kita pero bakit kailangan ako masaktan?"

"All I am asking is do you feel the same way I feel about you.. "

"HINDI KO ALAM!" tugon ko sa kanyang tanong,bigla nalang nya akong hinawakan sa pisngi at muling hinalikan.

Wala akong ibang magawa kundi ang pumikit at magpatuloy sa pag-iyak ngunit hindi ko magawang umalis mula sa kanyang mga halik.

Matapos ang tagpong iyon ay pareho kaming natahimik. He was still crying but even a single word didn't come out from him.

"Under the belt yun eh, gustong gusto kitang sampalin sa ginawa mo, gustong gusto ko sabihin na napakabastos mo. Gust~"

He pulled my hand and put it in his face,

"Then slap me! Sampalin mo ako, saktan mo ako, pero hindi magbabago yung nararamdaman ko sayo." he was crying so loud by this time. Naaawa ako sa kanya. Nasasaktan ako para sa kaniya...

I was about to slap him.. Binuwelo ko ang kamay ko pero hindi ko magawa.. Napapasigaw nalang ako habang patuloy sa pag-iyak dahil sa sobrang sakit na nararamdaman ko.

He got my hand once again and he keeps on hitting his face..

"Emman, gago ka, Emman bastos ka, Emman wala kang kwenta, Emman hindi kita mahal" He keeps on saying cursed things in his self habang patuloy na pinapatama sa kaniyang mukha ang kamay ko na hawak hawak nya.

"Emman stop... Please.. " Hindi ko na kayang saktan sya. I used my other hand to stop his kasi nasasaktan ako sa ginagawa nya sa sarili nya.

We were both crying and suddenly, the clock rang. Tumayo ako mula sa pagkakakupo, nakahawak parin sya sa mga kamay ko at nararamdaman ko ang paghagulgol nya sapagkat nakapatong ang kaniyang mukha sa mga ito.

"Sheena, minahal lang naman kita, mali ba yon?" He said softly as I remove my hands from him. Kailangan ko nang umalis.. Patuloy pa rin ako sa pag-iyak habang tumatakbo.

"Sheena.. "

Natigilan ako, pero hindi ako nagbalik ng tingin...

"If you don't really feel the same way I feel for you, you won't come back... " He said to me. Nagpatuloy ako sa pagtakbo at gumising nang muli.