Last night was unforgettable... Who would actually think that I would break the law of nature.
People who were born blind have no understanding of how to see in their waking lives, so they can't see in their dreams.
But last night, I saw Emman's face in front of me.
Pagmulat ko ng aking mga mata'y muli kong nasilayan ang kadilimang kailanma'y hindi ako iniwan. Ngunit sa pagkakataong ito, hindi mabura sa aking isipan ang mga ngiti ng lalaking pinakamamahal ko...
Never in my life I saw someone or something standing out of the darkness which had been everywhere since I first wake up.
And the first man I had fallen inlove with was that someone my eyes had seen for the first time.
Simula, sa araw na ito, hindi lamang puro kadiliman ang namumutawi sa aking isipan. Mayroon nang imahe ng isang ginoo na siyang nagpaniwala sa natutulog kong puso na kung maniniwala ako, ay magkakatotoo.
Ngayon, masasabi ko pa ba na hindi siya totoo? Samantalang siya ang unang taong nakita ko?
Marahil ay pinaghihiwalay kami ng oras at pagkakataon ngunit dahil sa tunay at dalisay na pagmamahal, nabuo ang isang mundong magbubuklod sa dalawang taong nag-iisa. Ako, na matagal nabuhay sa isang mundong nababalot ng kadiliman, at siya na kay tagal naghintay ng makakapiling at makakasama.
He was the only person running in my mind the whole day around. Sa totoo mang mundo ay hindi pa rin ako nakakakita, mayroong alaala sa aking isipan na siyang aking binabalik-balikan, ang alaala ng mukha ng taong mahal ko, at minamahal ako.
After reminiscing what happened last night, masaya akong bumangon mula sa pagkakahiga at maligayang hinarap ang panibagong araw.
"Anak, I have to meet a client mamayang 3 pm, your Dad is on business trip, sa makalawa pa ang uwi niya." we were eating our lunch as mom started to speak.
"O-ok po.."
"Tsaka pala anak, baka gabihin na din si Mommy, dadaan na ako ng office namin para magpasa ng report, sayang naman at sa Caloocan pareho, siguro mga 10pm na ako makauwi? Magpadeliver nalang tayo ng dinner mo and initin mo nalang sa oven, ok lang ba yun?" mom added.
There's a sudden spark in my heart when I heard that mom has something to do outside.
"O-okay po."
"Thank you honey, uhmm by the way, ano palang gusto mong dinner mamaya?"
I'm on a diet so, konti lang ang pinabili ko kay mommy.
"Uhm, ok na po ako sa 2 pcs. Fried Chicken, 1 large fries, 2 lasagna at 1 pizza solo. And padagdag na din po pala ng Large milktea, paadd ng pearls... Thank you mommy!"
"Sige anak, naorder ko na siya sa website nila, paid na yun, I have to prepare na if in case dumating yung order mo, kunin mo nalang then lagay mo muna sa fridge."
Matapos magsalita ni mommy ay narinig ko ang paglayo ng kaniyang upuan sa lamesa.
3 pm, mom is out. I am alone, at hindi naman niya malalaman na matutulog ako kaagad, I could eat my dinner in advaced, and I would have more time with Emman...
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!! Bakit ganito! I'm getting luckier and luckier each day!
"Anak, I think I should go now, hindi ko kasi alam ang status ng traffic, ayokong malate sa client ko."
It's 2:30 in the afternoon and mom is still fixing her things, nasa sala ako at nakikinig ng radio. Tumango lamang ako at nagpatuloy sa pakikinig sa radio.
BINABASA MO ANG
Eyes Of Love
RomansaLove isn't blind, just open your heart and your eyes will see the right path for your happily ever after."