Eyes Of Love

Chapter 8

After what happened between me and Emman, parang binunutan ng tinik ang puso ko.

Finally I had the chance to confess my love and feelings for him. Oo, naging mahirap para sa mga sarili namin ang nararamdaman namin sa isa't isa, at sobrang nagpapasalamat ako sa kanya dahil binigyan nya ako ng lakas ng loob para iparamdam sa kanya kung gaano ko sya kamahal, just like how he makes me feel his love for me.

I opened my eyes happily, ibang iba sa mga nakaraang araw. Masaya akong gumising at patuloy na iniisip ang nangyari.

Maybe 8 minutes is too short, pero sulit naman ang bawat segundo. I can't wait to see him again, basta gusto ko lang sya makasama.

Dumaan pa ang ilang mga araw at nagpatuloy lang ang set-up namin, kwentuhan, lambingan, kami lng, at hindi kami nagsasawa.

It's my 6th day to close my eyes and see my love again. As I open my eyes, nandun na ulit ako, sitting on a bench in a peaceful morning ambiance.

"I miss you so much baby!" he said as he hugged me from my back. His hug is so tight.

"Emman, ang O. A. ha? " pang-aasar ko sa kanya.

"O. A. ba? *kiss" "O. A. talaga ako ehh *kiss" "And O.A. O. A. ko talaga" *kiss" paulit-ulit sya sa pagsasabi habang patuloy na pinupupog ng halik ang aking pisngi habang nakayakap pa rin sa akin.

"Baliw ka talaga! Haha. So, anong gagawin natin ngayon? Haha"

He sat beside me at inakbayan ako...

"Baby?" he said softly, parang bata, he always does this thing kapag may request sa akin.

"I miss your kiss.. " paglalambing nya habang nilalapit ang mukha nya sa mukha ko.

"Sira! Hahaha" tugon ko sabay tulak sa kanyang mukha.

"Emman, alam mo... What if.. Ito lang yung paraan ng universe para magkakilala tayo, tapos ang gusto nyang mangyari ay hanapin natin ang isa't isa sa real world." ewan ko pero bigla nalang nag pop-up sa utak ko na what if, totoo naman sya, what if pwede kaming magsama sa real world.

"Ha? Baby, diba andito lang ako? Unlike you nakakabalik ka sa world mo, pero ako hindi naman."

"How did you get in here nga pala? "

"Hindi ko din alam eh, pagkagising ko, charan! Nandito na ako.. "

"Hindi mo ba tinry na habulin yung clock? "

"I tried so many times but I can't, habang patuloy ako sa pagtakbo, sa paghanap, pahina sya nang pahina, maybe this world is meant for me.."

"Pero, you once lived in another world? "

"Uhm, oo, siguro.."

"may naaalala ka bang address?"

"hmmm, meron.. Lot 8, phase 3, Block 9, Greenhills Subdivision.. Hindi ako sure pero yun yung naaalala ko."

I am so shocked with what he said. Sa sobrang gulat ko, bigla nalang akong napatulala..

"Oh, bakit natahimik ka?" he asked.

" Lot 6, Phase 3, Block 9 Greenhills Subdivision.. " bigla na lamang lumabas sa bibig ko.

"Emman, yun yung address namin..."

"Don't tell me magkapitbahay lang tayo.. Hahaha"

"Hoy possible.. Hahaha.. Takte what if nga?!"

"Edi.. Mabuti.. Hahaha.. Hanapin mo ko sa real world baby.. Haha"

"Emman, anong surname mo.."

"Bakit baby, gusto mo na bang palitan natin yung apilyedo mo? " pang-aasar niyang tugon.

"Eeee. Ano ngang surname mo..." pangungulit ko..

"I am Emman Isaac Bernardino... The future husband of Sheena--"

"Sira, so Bernardino ka pala, parang hindi ako masyadong familiar..."

"THE FUTURE HUSBAND OF SHEENA---" sigaw nya..

"Baby, ano nga ulit apilyedo mo? " tanong niya.

Natatawa nalang ako sa lalaking to.

"Valdez.. Sheena Valdez. " sagot ko.

"THE FUTURE HUSBAND OF SHEENA VALDEZ BERNARDINOOOOO! TAPOS MAGKAKAANAK KAMI! DALAWANG DOSENA!!! "

"Baliw ka talaga! " habang hinihila sya paupo.

Imbis na sya ang umupo hinila nya ako patayo at ikinulong sa kanyang mga bisig. Magkayakap kaming sumabay sa sayaw ng hangin.

Nang malaman ko ang ilang mga bagay sa kaniya, tulad ng address na naaalala nya, nagkaroon ako ng pag-asa na he really does exist at hindi lamang kami magsasama sa panaginip.

Nothing filled my heart but joy, love and happiness..

Maya-maya pa ay tumunog na ang alarm at kailangan ko na ulit magpaalam.

"hay, times up.." malungkot nyang batid sabay hawak sa aking mga kamay.

"I will miss you baby.." sambit nya na sinundan ng paghalik niya sa noo ko.

"I will miss you too, I promise that I will find you, sa kung saan ka mang sulok ng mundo, dream world is just our meeting place, makakasama mo ako sa real world Emman, I promise." kinurot ko ang pisngi nya at pilit inabot ang kanyang mukha, then I gave him a soft kiss after.

Sa palagay ko'y natulala sya sa ginawa ko at hindi na nya nagawang makapagsalita pa.. I started to chase the clock and finally reached it. Turned it off, and opened my eyes.