Eyes Of Love

Chapter 11

Anim na araw na lamang at 17 na ako, but I can't feel any excitement, parang wala lang sa akin.

Hays, this day was just a normal one, walang ganap, kain, makinig ng radyo, magmuni-muni, nothing more, nothing less. How I wish bedtime na at muling makabalik sa piling ni Emman.

Wala akong ibang magawa kundi ang hintayin ang muling paglubog ng araw at ang oras ng aking pagtulog.

5:30 nang hapon, pumasok si mommy sa kwarto ko at kinausap ako.

"Anak, maaga akong nakapagluto, I have an onlime conference meeting to attend mamayang 6:00 pm, if you want, you could join me eat na, para maaga ka na rin makapagpahinga."

What! That was a great news! Maaga kaming kakain at maaga akong makakatulog! Nothing could actually explain how happy I am knowing that thing!

Mas matagal kong makakasama si Emman!

"Sure mommy, uhm, magprepare lang po ako saglit and susunod na po ako sa labas."

"Ok anak, hintayin nalang kita sa labas."

Dali-dali akong pumunta sa banyo at nagsipilyo. Matapos maghanda ay lumabas na ako ng kwarto at nagsimula na kaming kumain.

Mom cooked chicken adobo for dinner, mainit ang kanin kaya napasarap ang kain namin.

After eating, hindi na ako nag-atubiling pumasok sa aking silid at hindi na nagpaalam pa kay mommy dahil nagstart na ang online meeting nila. I gave myself 30 mins. to digest the food, and after that, I started to have my evening routine and put myself into sleep.

Habang pabigat nang pabigat ang talukap ng aking mga mata, si Emman lamang ang nasa isip ko and I can't wait to be with him again.

As I open my eyes, I found myself sitting on a bench in a sunny peaceful morning. Nothing I heard except for the birds seemed like talking with each other.

Ilang sandali pa ang aking hinintay at tahimik pa rin ang buong paligid. I never dare to move at nanatili lang ako sa posisyon ko ngunit nagsisimula na akong mainip.

Where is he? Bakit wala siya? Ito na ba ang kinatatakutan ko? What if..

Wala na si Emman?

I can't stop myself from overthinking, pero umaasa pa rin ako na darating siya.

Suddenly, someone grabbed my hand without any words coming from him. Hindi man siya magsalita.. Alam kong si Emman yun.

Natuwa ako nang matagpuan ang sariling naglalakad kasama ang lalaking iyon. Hindi ko alam kung saan niya ko dadalhin but I trusted him with all of my heart.

He guided me as we take the path to a certain place. Maya-maya pa ay ramdam ko ang pagbabago ng paligid.

The smell of the environment started to change.

I could smell the flowers and my nose started to love it.

"We're here!" he said calmly na sinundan ng malalim na hininga.

"maraming bulaklak sa paligid~" dagdag pa niya.

"It's so romantic.." tugon ko.

Hindi ko man nakikita ay nagbibigay ng kakaibang galak sa aking puso ang mabangong amoy ng buong paligid.

We sat in the middle of the flowers. We were facing each other and he started to speak.

"Maganda pala dito." he said.

"I will miss this place.." dagdag niya.

"Hoy! Ano ba yang pinagsasasabi mo?!"

Kakaiba ang nararamdaman ko sa sinasabi niya.

"Yeah, it's nice to see all of these, mga magagandang tanawin, the sunset, the trees, the birds, butterflies, clouds, everything.."

"Emman, ano ba!" may diin kong banggit sabay paghimas sa mga kamay niya.

"Pero, handa na ako... Handa ko nang kalimutan to."

Patuloy parin sya sa pagsasalita na tila hindi naririnig ang mga sinasabi ko. Kinakabahan ako sa mga sinasabi nya, it seemed like he's giving his final words..

"Emman naman eh, ang daya daya mo eh, ano iiwan mo na ako?" sambit ko habang papatulo na ang luha sa mga mata ko.

"Sira, anong iiwan. Haha. I will miss seeing this place, but seeing you is enough."

Mas lalo akong naguluhan sa mga sinasabi nya pero nagpatuloy ako sa pakikinig.

"Baby, ano nga ulit yung greatest gift na gustong gusto mong makuha para sa birthday mo?" he asked.

"Sinabi ko na yun eh."

"Ano nga... Nakalimutan ko kasi.."

"Ewan ko sayo, baliw ka talaga.. Haha"

"Baby please? Sasabihin mo o aanakan kita?" kinuha nya ang kamay ko at inihimas sa kaniyang dibdib.

"Baliw ka talaga, hindi mo naman ako maaanakan kasi hindi ako papayag." sagot ko sabay kurot sa nipples nya.

"Baby, alam ko namang hindi ka makakatanggi." inihiga nya ako sa gitna ng mga bulaklak at pumaibabaw siya sa akin.

Ugh, sh*t, this man is making me so weak to the fact na ang naghihiwalay na lamang sa aming mga katawan ay mga kamay kong nakahawak sa kanyang dibdib.

Inilapit niya ang kaniyang pagkalalaki sa nakatikom kong mga hita at muling nagsalita.

"It's up to you princess, will you answer my question, or take the consequence?" he said it so sexy giving me a feeling of excitement.

"Baby, I'm gonna count 5 seconds and if nothing comes out in your mouth, I will take you to heaven." inihimas nya sa akin ang pagkalalaki nyang may katigasan na rin.

Kakaibang init ang naramdaman ko sa tagpo naming iyon, ibang klaseng sensasyon ang naramdaman kong bumabalot sa buo kong pagkatao.

"Five..." his manly voice said it habang mas inilapit ang kaniyang katawan sa akin.

Magsasalita na sana ako nang bigla nalamang niyang sinunggaban ng halik ang mga labi ko.

"Four.." inilapit niya pa ang katawan nya sa akin at ginamit ang kaliwa niyang kamay upang tanggalin ang dalawang kamay ko na pumipigil sa kaniyang dibdib na dumikit sa kasaganahan ko.

Itinaas niya ang mga kamay ko at wala akong lakas upang pigilan siya. He sucked my neck a bit giving me a feeling of excitement, patindi nang patindi ang init na nararamdaman ko.

"Three." tuluyan na ngang nagdikit ang mga katawan namin ngunit wala paring bigat sapagkat buhat niya ang kaniyang sarili gamit ang mga kamay niya.

Iginiling niya ang kaniyang baywang at ilang beses na pinatama ang kaniyang pagkalalaki sa mga hita ko.

"Two.." itinayo niya ang sarili at umupo sa akin, maya-maya pa ay isang damit ang inihagis niya sa katawan ko at muling bumalik sa kaniyang puwesto.

Kinuha niya ang isang kamay ko at inihimas sa hubad niyang katawan. I can feel his chest and his hard rock abs, may kauti ring balbon and parteng naghihiwalay sa kaniyang pusod at kaniyang pagkalalaki.

"One.." unti-unti niyang pinaramdam sa akin ang kaniyang bigat but it's tolerable. Kahit pa hinang hina na ako sa ginagawa niya, pinilit kong magsalita..

"E-Emman....."

"Ugh, baby...uhhmm.. You wanna taste me this time?" bulong niya sa aking tainga.

Owsh*t Emman, malibog ka din pala.. Pero bet..