Eyes Of Love

Chapter 7

When I opened my eyes in the real world, hindi pa rin tumitigil ang pagbuhos ng luha mula sa mga mata ko. I am not expecting that scenario, gulong gulo na ako.

Natatakot lang naman akong mainlove sa isang guy na hindi naman nag eexist. But it doesn't mean that I don't feel the same way he feels about me. Oo, there's something with him, na nagustuhan ko, na naattract ako, na sa tingin ko sa maikling panahon ay nagawa kong mahalin.

Kung susugal ako, kung itataya ko ang nararamdaman ko, may pag-asa ba akong manalo? Samantalang hindi naman sya totoo.

"Anak, bakit? May problema ka ba?"

Mom asked me as she noticed that I'm a bit silent for the whole day, busy sila ni daddy because they both have a job, si daddy nag-ooffice, si mommy naka work from home since what happened 5 years ago.

I just pretend that I don't feel well at gusto kong magpahinga. Dalawang oras pa dapat bago ako makatulog ngunit dala ng kalungkutan ay pumikit na ang mga mata ko.

When I opened my eyes, nasa mundo nanaman ako ni Emman.

"Ang aga mo naman..."

Narinig ko ang boses nya mula sa aking harapan, tumayo ako sa mga pagkakataong iyon at mahigpit syang niyakap.

Kahit pa sinasabi ng isip ko na mali, na huwag, na hindi sya totoo, hindi nito madiktahan ang puso ko at gustong kong sabihin sa kanya na mahal na mahal na mahal na mahal na mahal ko din sya.

"Emman, sorry.. Sorry.. Sorry.. " nang magsimula akong magsalita'y nagsimula nanamang bumuhos ang luha sa mga mata ko.

He hugs me back and started to speak,

"The thing that you still choose to be here with me, sapat na sa akin yun. Sheena, alam kong naguguluhan ka pa sa nararamdaman mo, I won't push you to love me back for now, ang gusto ko lang naman ay maiparamdam sayo yung pagmamahal ko. Nothing more. Sapat na sa akin na puntahan mo lang ako dito."

"But, Emman I love you too." I said it will all of my heart, wala na akong pakialam kung hindi man sya totoo pero tunay ang pagmamahal namin sa isa't isa.

Maybe the universe gave us this place, may dahilan kung bakit nya 'ko dinala dito, may dahilan kung bakit nakilala ko ang lalaking ito.

We were still hugging 'til I heard Emman's cry. It was silent and manly, pero maririnig mo na may saya sa iyak na iyon.

He removed his arms from hugging me and touched my face gently, from that moment, he started to own my lips again. Sa mga pagkakataong iyon ay wala nang pag-aalinlangan sa aming dalawa, ang bawat paghalik nya sa akin ay nagbibigay ng kakaibang galak sa aking puso. It was not a wild kiss but it's so passionate and sincere.

He always makes me weak when he does such thing.

Mula sa pagkakahalik ay unti-unti nyang tinanggal ang pagkakadikit ng aming mga labi.

"Emman? Why are you so quiet?"

"Nothing baby, I just can't take away my eyes into your face, you keep on making me smile."

Magkahalong hiya at kilig ang naramdaman ko sa mga pagkakataong iyon, sana nakikita ko din sya.. Sana, natititigan ko din sya..

Sobrang simple ng araw na ito para sa amin. He holds my hand at dinala nya ako sa gitna ng bukid. Naririnig ko ang mga huni ng ibon habang pareho kaming nakaupo sa mga damo at magkayakap.

Sobrang sarap sa pakiramdam na kasama ko ang lalaking mahal ko at alam ko sa sarili kong mahal niya din ako. Every moment, he always reminds me how much he loves me, and I feel so special everytime he says so.

For the last three minutes of our time here in dream world, may ipinagpaalam sya sa akin.

"Baby? "

"Hmm? "

"Can I close my eyes as I lie on you?"

"Sure, kantahan pa kita.. "

Para siyang bata na binigyan ng candy at dali daling humiga sa hita ko.. From that moment, I started to sing..

"three, two, one" parang kabisadong kabisado na nya kung kailan tutunog ang alarm clock. I'm gonna miss him but I need to go back to my real world. Tumayo siya mula sa pagkakahiga at iginiya ako patayo. I hugged him one more time and he hugged me back..

"Babalik ka ha?" I smiled as he said this line to me.

Hinawakan nya muli ang mga pisngi ko at hinalikan ako sa noo.

He really is a sweet and gentle man. Napakaswerte ko na nakilala ko siya.

"Thank you for the kiss, promise, I'll come back soon, I love you! " I stated and started to run towards the clock..

"I love you more miss beautiful!" natigilan ako nang marinig ko ito at binalikan sya ng tingin, ngumiti ako at kumaway at nagsimulang tumakbo muli.