Wat Zou Ik Zonder Jou

Hoofdstuk 3.

'En nu?' ratelde Posie in de telefoon.

'Wachten.' Antwoordde Aya geduldig. 'De pasta moet zeven minuutjes koken. Zet je een timer?'

Posie draaide de kookwekker rond en haalde opgelucht adem. Ze was blij dat ze eindelijk even een moment rust had. Koken was zo niet haar ding. Gelukkig had Aya twee jaar geleden een cursus gevolgd en video-belde ze haar nu altijd wanneer het haar beurt was om te koken.

'Vertel me eens wat meer over mister sportschool.' Posie zag op het schermpje van haar telefoon hoe Aya languit op de bank ging liggen en de televisie wat zachter zette.

'Ik weet niet zo veel over hem' bekende Posie met een zwakke glimlach. Ze hadden gepraat. Maar niet lang want die heggenschaar maakte zoveel lawaai dat ze moeite moest doen om er boven uit te komen. Nadat hij die heg perfect had geknipt, was hij er even snel vandoor gegaan als hij kwam.

'Zeg me niet dat je niet gevraagd hebt hoe hij heet. Poos kom op.'

'Ik heb het wel gevraagd' verdedigde Posie zich terwijl ze zichzelf opdrukte en op het aanrechtblad ging zitten.

'Maar..'

'Ik kan niemand met de naam Noes vinden op internet. Geen één Aya!'

'Moes als in Moes zoals in Zoop. God, wat hield ik vroeger van dat programma. Ze zouden dat op Netflix moeten zetten weet je. Dat zou echt goed lopen.'

'Neehee' kreunde Posie terwijl ze haar lach in hield.

'Noes. Met een N van Noedels.'

'Oooh' antwoordde haar beste vriendin waarbij alles pas duidelijk werd als je er eten in verwerkte. 'Noes. In de trant van Je suis, te es, il /elle/on est, NOUS sommes, vous etes, ils/elles sont.' Aya somde het rijtje op wat ze in de eerste klas voor frans had geleerd.

'Zou dat het zijn?' vroeg Posie zich hardop af.

'Zou wat wat zijn? Dat is de vertaling van de werkwoord vorm "zijn" ja.' Aya glimlachte breed naar Posie.

'Nee dat bedoel ik niet. Zou het Nous zijn met ou in plaat van oe.'

'Zou kunnen. Maar het blijft een bijzondere naam.'

Een bijzondere naam voor een bijzondere man.

Posie knikte en keek naar de pan met pasta saus waar opeens een flinke rook wolk vanaf kwam. Snel draaide ze de camera van haar telefoon om zodat Aya de pan zou zien.

'Is dit oké'? vroeg ze onzeker aan het meisje. Meestal begon Aya te flippen wanneer er zulke wolkjes uit een pan kwamen.

Aya zette grote ogen op. 'Ik vraag me serieus af hoe je het elke keer weer voor mekaar krijgt Poos. Zeg alsjeblieft dat je bent blijven roeren.'

'Moest dat dan?'

'Moest dat dan, vraagt ze ook nog. Natuurlijk moet dat lieve Posie anders kookt de onderkant aan.'

'Maar jij zei dat ik moest wachten.'

'Ja totdat de pasta gekookt is. In de tussentijd moet je de saus wel blijven roeren.'

Snel pakte Posie een pollepel uit een lade en roerde hiermee in de rode saus. Er zaten wat klontjes in maar het was op zich nog wel oké. Dat hoopte ze tenminste. Ze had namelijk geen tijd meer om overnieuw te beginnen.

'En zet even de afzuigkap aan wil je. Anders ziet het straks blauw in de kamer en kan ik nog een brandweer sturen ook.'

Posie deed wat Aya zei en zorgde ervoor dat de lucht boven het gasfornuis werd weggezogen.

'Ik hoop maar voor jou dat Mister Sportschool een beetje kan koken anders zijn jullie straks een godsvermogen kwijt aan kant en klaar maaltijden.'

Posie grinnikte zachtjes. 'Misschien moet ik maar alvast wat aandelen kopen van Thuisbezorgd' zei ze vervolgens bedenkelijk.

'Ga je vanavond nog mee de stad in?' vroeg Aya terwijl de kookwekker afging.

Hulpeloos keek Posie naar de camera.

'Afgieten Poos. Pak een vergiet en gooi die pasta erin.'

Posie knikte en deed wat Aya zei. 'Ik moet vanavond op Ella passen' verontschuldigde Posie zich. En eigenlijk vond ze het niet heel erg.

'Oh dan kom ik wel bij jou, er is toch voetbal op de tv.' Aya had twee broers, die alle twee nogal een fan waren van Ajax. Dit was dan ook de voornaamste reden dat ze regelmatig bij Posie thuis afspraken.

Op de achtergrond hoorde Posie een deur opengaan waarna Ella druk kletsend naar binnenliep. Posie keek opzij waardoor ze rechtstreeks in het vermoeide gezicht van haar moeder keek.

Ze had te doen met haar moeder, want ze wist dat haar vanavond nog eens een lange werkdag te wachten stond.

Marieke liep op haar dochter af en kuste haar wang. 'Het ruikt lekker lieverd.'

Posie glimlachte naar haar moeder terwijl Aya 'bedankt' via de telefoon schreeuwde.

Marieke kreeg een lach op haar gezicht. 'Hoi Aya' begroette ze Posie's beste vriendin en zwaaide kort naar het schermpje.

'Hoe was het in de stad?' vroeg Aya haar moeder die al druk bezig was de tafel te dekken.

'Druk. Help me even herinneren dat ik nooit meer op een zaterdagmiddag naar het centrum ga.'

'Maar wel geslaagd dus?' Marieke knikte en wenkte Ella dat ze haar nieuwe kleren moest komen laten zien.

Ella trok een grote zak van de Zara open en haalde daar verschillende shirtjes uit in de nieuwste lentekleuren.

'Leuk El' complimenteerde Posie haar kleine zusje. Ze tilde haar op en zette haar op de rand van het aanrecht.

Toen ze de deksel van de rode saus afhaalde, keek Posie eerst naar haar moeder. Marieke was druk met haar mobiel bezig dus leidde Posie Ella's vinger naar de pan om deze door de rode saus heen te halen.

Ella stopte haar vinger grinnikend in haar mond. Ondeugend keek de kleuter naar haar moeder, die duidelijk niets in de gaten had. Afwachtend bekeek Posie haar zusje terwijl ze haar adem inhield.

'Lekker' fluisterde Ella na een aantal seconden. Opgelucht haalde Posie weer adem. Als Ella het lekker vond was het prima. Haar moeder deed vaak niet zo moeilijk als het op eten aan kwam.

'We kunnen eten' liet Posie weten waarbij ze Ella voorzichtig weer van het aanrecht af tilde. Ze pakte haar mobiel om de video verbinding met Aya af te sluiten.

'Eet smakelijk, en tot vanavond' lachte Aya vrolijk in de camera.

'Tot vanavond' lachte Posie terug.

'Posie?' vroeg Aya op het moment dat Posie's vinger al op de beëindig knop hing.

Vragend trok het meisje haar wenkbrauwen op.

'Bel me de volgende keer weer, als je moet koken. Ik ben bang dat anders de keuken in die veel te mooie vila van je in de fik komt.'