Wat Zou Ik Zonder Jou

Hoofdstuk 9.

'Maar wie is Jurgen dan wel? Of heb je die foto zomaar van het internet geplukt.' Posie prikte in de aardappelschijfjes die Noussair samen met een kleine portie snijbonen had laten komen. Hij eiste dat ze het hele bord opat, wat haar nooit ging lukken want ze had thuis ook nog gewoon gegeten.

'Jurgen is een collega' legde hij uit. Zijn hand haalde hij door zijn zwarte haren waardoor er een aantal plukjes los vielen.

'Van de sportschool?' vroeg Posie met een glimlach op haar gezicht.

'Ja. Hij is verslaafd en Tinder. Ik zat toevallig naast hem toen jij voorbij kwam. Je leek me niet echt een type voor tinder'

'Praatte ik met jou of met hem?' Ze negeerde expres zijn laatste opmerking. Ze was ook niet een type voor Tinder.

'Met mij. Ik eiste meteen dat hij me zijn inloggegevens zou vertellen.' De blik die in zijn ogen lag vertelde dat daar niets van gelogen was.

Posie was opgelucht. Ze wilde niet dat alle informatie die ze had vertelt bekend was bij een collega van Nous.

'En hij vertelde het zomaar?'

Noussair trok zijn linker mondhoek omhoog. 'Ga je mij de hele tijd vragen stellen of eet je ook nog iets van dat op?'

'Alleen als je mij antwoord geeft.'

'Misschien heb ik hem soort van omgekocht met Nutella. Zijn tweede verslaving, of eigenlijk staat deze op nummer één. Hij vreet die troep gewoon rechtstreeks uit de pot.'

Posie grinnikte zachtjes en stak de vork zoals beloofd in haar mond. Ze zou hem maar niet vertellen dat zij dat soms ook deed.

'Is Nous eigenlijk wel je echte naam?' was haar volgende vraag.

'Hé. Nu ga je te ver dame. Je moet niet aan alles wat ik je heb verteld twijfelen. Mijn naam is Nous. Maar mijn moeder noemt me Noussair.'

'Ik vind Noussair' mooier flapte Posie eruit.

'Ik ook' hoorde ze zijn moeder zeggen. Op haar gezicht stond een ondeugende lach. Noussair rolde zijn ogen en wuifde naar zijn moeder dat ze weg moest gaan.

Aya kwam vanaf de toiletten naar Posie's tafeltje gelopen en gaf haar de vragende vriendinnen blik. De blik die ze haar gaf om te vragen of het oké was als ze er vandoor ging. Posie knikte langzaam waarna Aya twee stappen dichter naar hen toe zette en zich vervolgens richtte tot Noussair.

'Ik ga er vandoor. Breng jij haar thuis?'

'Ja.'

'Dat is echt niet nodig' onderbrak Posie. Ze kon echt nog wel alleen naar huis fietsen.

'Ik breng haar thuis' herhaalde Noussair tevergeefs.

'Oké dan ga ik.' Aya kuste Posie's wang en omhelsde Noussair waarna ze het café verliet en er op haar fiets vandoor ging. Blijkbaar had Aya veel vertrouwen in Noussair anders zou ze haar nooit zomaar alleen met hem laten.

Posie bleef door het raam staren terwijl Aya al lang niet meer te zien was.

'Klaar met vragen stellen? want dan heb ik een verassing voor je.' Noussair's stem klonk vlak bij haar oor.

'Bijna' grijnsde Posie terwijl ze haar focus weer legde op hem en weg keek van het raam.

'Hoe oud ben je?'

'Tweeëntwintig jij?'

'Twintig.'

'De rest van je vragen bewaar je maar. Ik heb eerst een verassing.' Zijn ogen stonden zo enthousiast dat Posie niet durfde te weigeren.

Noussair liep naar de bar en haalde daarachter een tas vandaan.

Nieuwsgierig speurde Posie op de tas naar de naam van de winkel maar ze zag alleen Franse tekst. Haar Frans was nu eenmaal niet zo goed. Ze had een hekel gehad aan Frans op de middelbare en had het vak laten vallen zodra dat kon.

Noussair overhandigde de tas aan Posie.

'Wat zit er in?' vroeg ze nieuwsgierig terwijl ze probeerde te gluren door de dichtgeplakte tas, wat niet lukte.

Geheimzinnig haalde hij zijn schouders op.

'Waar heb je het gekocht?' vroeg ze daarom dan maar.

'Bij de Etam.'

'Miss Etam?' Posie probeerde haar gezicht neutraal te houden maar voor haar gevoel was dat echt een oude wijven winkel. Het was enigszins ook wel schattig. Waarschijnlijk winkelde zijn moeder daar en ging hij er vanuit dat zij dat ook een leuke winkel vond. Ze beloofde zichzelf enthousiast te reageren, wat er dan ook in mocht zitten.

'Nee gewoon Etam. Het is een Frans lingerie merk.'

Posie's mond viel open. Hij was gewoon onbeschaamd. Niemand zou op de eerste date lingerie kopen als cadeau, maar natuurlijk moest haar date dat wel weer doen. En dat terwijl ze hier in een café zaten dat bom vol zat.

'Ga je het niet openmaken?' vroeg Noussair grijnzend toen hij Posie's wangen zag verkleuren.

'Ik weet het niet.'

'Ah kom op tijger. Zo erg is het niet.'

'Dat zeg jij.' Posie ging die tas echt niet openmaken in dit café, en helemaal niet met zijn moeder op nog geen tien meter afstand. Wat zou die arme vrouw wel niet van haar moeten denken.

'Kijk hoe vol die tas zit. Denk je nou echt dat ik die halve winkel heb leeg gekocht aan BH's en onderbroeken?'

Oké daar had hij een punt. Die tas zat zo vol dat hij minstens tien setjes had moeten uitkiezen. Al zou het haar niet verbazen als hij dat echt had gedaan.

Ze schoof de tas wat verder naar zich toe en peuterde het plakbandje los.

'Als deze wel vol zit met lingerie hé Nous, dan-'

'Dan wat?' lachte hij uitdagend.

'Dan spreek ik nooit meer met je af.'

'Ouchh' Noussair greep met zijn hand naar zijn borst. 'Ben ik even blij dat Hakim me tegenhield toen ik dat van plan was.'

'Hakim?' vroeg Posie. De naam kwam haar bekend voor maar ze wist niet waar van.

'Een vriend' glimlachte Noussair.

Eindelijk was het Posie gelukt om het plakbandje los te krijgen en stak ze haar hand in de tas. Toen ze zachte knuffel stof voelde, ontspande ze zich pas.

Uit de zak haalde ze een paar bruine sloffen in de vorm van een eekhoorn. Ze waren super schattig en precies haar maat.

'Hoe wist je mijn maat?' vroeg ze verrast.

'Gegokt. Achtendertig is een gangbare maat voor vrouwen, en de vorige keer was het me niet opgevallen dat je extreem grote voeten had.'

Posie glimlachte lief. 'Bedankt ze zijn leuk.'

'Je vertelde dat je altijd koude voetjes had. Nu hoef je in ieder geval niet meer kou te lijden.'

Opnieuw glimlachte Posie om zijn bezorgdheid en tegelijkertijd voelde ze zich schuldig omdat hij het niet wist.