MİREL

9. Bölüm

DÜN DE BÖLÜM YAYINLADIĞIM İÇİN BU BÖLÜMÜ BİRAZ KISA TUTTUM.

KEYİFLİ OKUMALAR... :) 

Aşağıya indiğimde onları biraz kapıdan izlemek istedim.

Cihan abi uzun boyu, sarı saçları ve mavi gözleriyle tam olarak Murat amcaya benziyordu ve gerçekten uzaktan bakınca ışıl ışıl parlıyordu.

Ender teyze... Rüya gibiydi. Çok asil bir kadındı. Nasıl bu kadar genç kaldığını anlamakta zorluk çekiyordu insan. Bir bakanın bir kere daha bakmak isteyeceği güzellikteydi.

Babam sanki biraz önce benimle tartışan kendisi değilmişçesine yumuşak bir tonda seslenmişti.

-Mirel, gelsene kızım neden orada duruyorsun öyle?

-Hoşgeldiniz.

Diyerek Murat amcayı ve Ender teyzeyi öptüm.

Cihan'la göz göze bile gelmemeye çalışıyordum. Hafifçe ona dönerek yüzüne bile bakmadan hoş geldin dedim.

Bu şekilde karşılamış oluşumdan olsa gerekti sessizce 'Hoş buldum Mirel.' Dedi.

-Sude neden gelmedi Ender teyze?

Bunu gerçekten Sude'yi merak ettiğim için mi yoksa ortamın soğuklaşan havasını dağıtmak için mi sorduğumdan emin değildim.

-Sude hanım oyuncaklarından vazgeçemedi, yarın sabahta okul için erken kalkacak diye ısrar etmedik bakıcıyla beraber evde.

İçimden yine Sude'nin ne kadar şımarık olduğunu düşünmüştüm. 7 yaşındaydı ancak nereye gidip nereye gitmeyeceğine kendisi karar veriyordu.

Cihan'ın 'Noldu Mirel?' sorusuyla yüzümdeki, düşüncelerimin sebep olduğu tebessümümü ancak o an fark edebilmiştim.

Başımı kaldırıp Cihan'la göz göze geldiğimde afallamıştım. 'Hiç.' Diyebilmek için bile kendimi çok zorlamıştım. Sesim zar zor çıkıyordu.

'Böyle buyurun ayakta kaldınız.'

Davetim üzerine sonunda masaya geçilmişti. Kapıdaki karşılama beklediğimden iyi geçmişti ama yine de gerilmiştim ve bu gerginliğim devam ediyordu.

Mutfağa geçip sofrayı kurmak için eşyaları alacaktım.

Nenem peşimden geldi.

-Noldu kızım?

-Sofrayı açacağım nene.

-Olur mu öyle şey kızım yiyin de gidin der gibi, çok ayıp erken daha geç hadi sen bahçeye.

Bir an önce her şey olsun ve bitsin istiyordum. Bu yüzden de aceleci davranıyordum ama neneme hak vererek ve kendimi dizginlemeye çalışarak bahçeye geçtim.

Masanın başına nenem oturdu. Murat amca ve babam karşılıklı oturuyorlardı. Masanın diğer başında, nenemin karşısında Ender teyze oturuyordu. Cihan'ın karşısı boştu. Bana ayrılan yerde orasıydı. Göz göze gelme ihtimalimiz bile ellerimin buz gibi olmasına sebep oluyordu.

Olabildiğince yavaş bir şekilde Cihan'ın karşısına oturdum.

Murat amca ve babam işlerin nasıl gittiğini, nenemle Ender teyze annemin nasıl olduğunu konuşuyorlardı.

Bense küçük ve ürkek bir çocuk gibi bacağımın üzerinde birleştirdiğim ellerime bakıyor, onların konuşmalarını dinliyordum.

Neyden utanıyordum ben? Bu duruma kendimi ya da bir başkasını ben sokmamıştım. Başkalarının beni getirmiş olduğu halden neden ben utanıyordum? Bu düşüncelerim utancımı geçirmeye yetmiyordu ama biraz olsun rahatlamıştım.

Cihan'ın bakışlarını üstümde hissediyor ve az sonra bana bir şey diyeceğini anlıyordum bu benim yeniden gerilmeme sebep oldu.

Çok geç kalmadan sordu;

-Okul nasıl gidiyor Mirel?

Okul nasıl mı gidiyordu? Okulumu gerçekten önemsiyor musun sen ya? Okulumu biraz olsun önemsiyor olsan böyle bir durumu kabul eder miydin acaba?

İçimdeki seslerimi her zaman olduğu gibi susturarak;

-Birkaç gündür dükkana gitmem gerekiyordu. Okula pek gidemedim.

Dedim.

-Hadi ya.

Dedi.

Üzülmüş gibi yapıyordu. Cihan'ın gözümde bunca yıllık olan değeri resmen yok oluyordu. Olan bütün olayların bir parçası olup şimdi hiçbir şey yok gibi pişkin pişkin bana okulumu sorabiliyordu.

Sinirimi kimseye belli etmek istemiyordum.

-İzninizle ben bir anneme bakayım.

Annemin yemeğini tepsiye koyup, suyunu ve ilaçlarını alıp yukarıya çıktım.

Anneme yemek yedirirken merdivenlerden gelen sesin üzerine

-Geliyorum baba, bir yere kaçmadım merak etme.

Diyerek hışımla döndüğümde Cihan'la göz göze gelmek beni yine yerin dibine sokmuştu.

-Sen miydin ya? Babam sandım kusura bakma.

Dönüp annemin yemeğini yedirmeye devam ettim. Arkamızda durup öylece bizi izlediğini fark edebiliyordum.

-Bir şey mi oldu? Bir isteğin varsa neneme söyleseydin.

-Hayır, Nihan teyzeyi görmek istedim.

Cevap vermeden annemle ilgilenmeye devam ettim.

'Ve seni.' Diye ekledi.

YENİ BÖLÜM ÇOK YAKINDA! 

OYLARINIZ VE YORUMLARINIZ DEĞERLİ...

TEŞEKKÜR EDERİM.