-PSİKOPATIN ELİNDE-

20.BÖLÜM (PLAN)

Hepsi dedim farkettiniz değil mi ?
Çünkü hepsi ordaydı.Şimdi benim en yakınlarım bana mı düşman olmuştu.Hahaha ne kadar komik bilmiyorum ama ben kendi halime gülüyorum.Onların yanından geçip gittim.Sokaklar caddeler mahalleler ve karanlık duvarlar.Arkamdan gelen sesle kafamı çevirdim.
-Esma...
-Atalay ?
Evet gelen Atalay'dı.Çaresizce yürüyordum ki ben artık o istese de yardım edemezdi.Çünkü tükenmişlik bitirmişti beni aslında.
-Esma kendine gel hiç bir şey bitmedi.Beni dinle bak Ata'da burda şimdi ağlamayı ve zırlamayı bırak.Plan yapmamız lazım.
-Bak beni dinle Atakan'ı kaçırıcağız nasıl fikir ? dedi Ata.
-Saçmalamayın dedim kızgın bir surat ifadesiyle Ata'nın saçma sapan planlarıyla olmazdı bu iş.
-Peki sen düşün şimdi ozaman Esma.
-Ben mi bilmiyorum...
-Tabi iş sana düşünce bilme.Bence en iyisi bu dedi Ata.
-Aynen dedi Atalay.

Aynen ne ya olmaz ki yada ben yapamazdım.
Şimdi plan yapıyorduk.Daha doğrusu onlar yapıyor ben dinliyordum işte.Şimdi napıyoruz dedim yüksek bir sesle.
-Tamam plan anlattiğım gibi.
Yanlız ufak bir sorun vardı ben dinlememiştim.
Bunu söyleyemiyecektim şu an Atalay çok sinirliydi çünkü sonuçta ne olabilirdi ki boşverdim işte.

Şimdi Atalay'ın üvey babasının yanina gidiyormuşuz.Atalay'ın dedim fark ettiniz mi evet onun kimsenin bilmediği o gizemli adam aynı zamanda Atakan'ın da üvey babası ama o bilmiyormuş ve hiç bir zaman bilmiycekmiş. Ama ozaman.Atakan'nın bundan haberi olmadığına kesinlikle eminim ve öyleydi zaten. Her neyse cezaevi müdürüymüş.Anahtarları almamız zor olmadı normal olarak.Şimdi sıra bendeymiş.Bende miymiş.
-Ben bu giysileri mi giycem ?
-Yok küçük hanim onları dedem giyicek noldu beğenemedin mi hadi al şunları giy ve Atakanı buraya getir.

Planı bilmiyordum ama gardiyan olarak gittiğime göre bişeler yapmaya çalışacaktım artık.
Maalesef giymiştim.Aslında benden gardiyan olurmuş he.Salak düşüncelerden kurtulup no 134 e gitmeye başladım.133-vee tamamdır. Kapıyı açıp kimseye bakmadan
-Atakan Çağıran dedim...
Bunu yaptigima inanamiyordum.Allah kahretsin daha onu görmemiştim bile ahh.
Gelmişti sanırım.
-Evet ?
-Hmm şey bizimle benimle geliyorsun sen !
Peşime takılmıştı beraber gidiyorduk ama su an ki tek isteğim inşallah beni tanımamıştır. Elinde kelepçe olmadığını farkettim.
Birden tutup kelepçe taktim.Ah akılsız kafam nasıl unuttum.

Pişkin pişkin gülmeye başlamıştı. Anlamışmıydı acaba ama o zaman söylerdi bence.Her neyse cezaevi sevk aracı adlı arabaya binip gitmeye başladık.
-Yolculuk nasıl geçti? Diye bir ses geldi.
-Kötü...

-EVET ARKADAŞLAR BAYADIR BÖLÜM YAZAMIYORDUM VE ARTIK BÖLÜM ATACAĞIM...

-BU BÖLÜM DE HEYACAN VE MERAK DOLU BİR BÖLÜM OLDU...

-BU BÖLÜMÜ BEĞENDİYSENİZ OY VE YORUM YAPMAYI DAAA UNUTMAYIN...

SİZİ SEVİYORUM...