-PSİKOPATIN ELİNDE-

24.BÖLÜM (SÜRPRİZ)

Telefon elimden düşmüştü.Ancak telefonu kapatmamistim.Arkamı döndüğümde ise Baran'a çarpmıştım.Sert bir şekilde attığı tokatla kendimi yerde  buldum.Yerdeki telefonu alıp fırlatmıştı telefon kullanılacak gibi değildi artık.Kolumdan tutup koltuğa otutturdu.Ve sıkıca çenemi sıkıca kavrayıp :
-Bana bak bücür cadi;
Benden izinsiz nefes bile almayacaksın anlaşıldı mi ?

Kafamı sallamıştım.Ve artık yapabilecek tek bir şeyim kalmıştı.Onları beklemek.
-Neden ben ?
-Hahahaha çok komiksin.
-Neden ben ? dedim daha kararlı ve soğuk bir sesle.
-Çünkü sen...
Dedikten sonra  kapı acildi.
-Araba hazır...

-Gel hadi?
-Hayır ben gelmiyorum sen gidebilirsin...
-Şuna bak ya dilin mi çözüldü senin  düş önüme.
Tek bir hareket bile etmiyordum. İnatsa inat ya banane. Evet aferin tüm dertlerin bitti bununla uğraş.
Yerimden hareket etmediğimi görünce kucağına alarak arabaya doğru yürümeye başladı.
-Bıraksana beni ya ayaklarım var bak görüyor musun diyerek ayaklarımı salladım...
-Kapa çeneni bücür cadı dedikten sonra arabanın koltuğuna koydu beni. Kendiside yanıma oturduktan sonra evden uzaklaşmaya başlamıştık.

Ne biz çıkarken eve doğru giden siyah bir araba görmüştüm. Daha dikkatli bakmak için cama yapıştığımda uykusuzluktan mosmor olmuş gözlerini görmüştüm ve tabi yüzündeki çaresizliği de. Onlardı işte beni almaya gidiyorlardı. Yanında Atalay ve Ata'yı da görmüştüm. Atakan'nın yüzünü bile özlemiştim sanırım.

Arabanın içerisinde tepişirken kapıyı açmaya çalışıyordum. Atakangil ise yanımdan gelip geçmişlerdi bile. Baran kolumu tutup kapıyı kilitlemiş yanımda oturuyordu. Daha sonra telefondan birini aradı sonra ise konuşmaya başladı...
-Alo beni özlemedin mi?
Hahahaha.Evet biliyorum kötü şeyler yaşadık ancak ben çok pişmanım.Konuşmamız lazım. Buluşsak mı?
-Peki gel nereye geliceğini biliyorsun...
Telefon hopörlerdeydi ve hepsini duyuyordum bilerek açığının da farkındaydım. Ve bir kız sesiydi bu. Sanki şey bu ses çok tanıdık gelmişti.
-Bekle beni ...
Telefon kapanmıştı ve suratıma melül melül bakıyordu. Kırık olan kolum ise ağrı yapıyordu.
-Aferin sana prenses uslu kız rolünü çok güzel oynuyorsun...
Susuyordum konuşsam ne dicektim ki
1 kaç saatlik yolculuktan sonra gelmiştik sanırım.Hava gitgide kötülemeye başlamıştı. Önce sağınak yağmur sonra ise korkunç çakan şimşekler. Yolculuk boyunca aklıma gelen tek bişey vardı. Çimen yeşili gözleri.
-İn aşağı...
İnmiştim yanında yürüyordum. Eve gelmiştik ve kapıyı çaldı Baran.
Kapı açıldı.
Ve ağzım açık kalmış ve gözümden bir damla yaş gelmişti. Şaşkınlıktan elim ayağım tutmuyordu sanırım.
Kapıyı açan Beril'di...
Rengi vişne çürüğüne dönmüş saçları mosmor dudakları ve üstündeki siyah gecelik. Değişmiydi bence artık herşey değişiyordu. Beril ise dalga geçer bir sesle :
-SÜRPRİZ!!!
...

BALLAR YENİ BÖLÜM GELDİ...

ELİMDEN GELDİĞİNCE BÖLÜM ATMAYA ÇALIŞIYORUM...

25. BÖLÜMÜ ÇOK HIZLICA ATICAM ÇÜNKÜ ÇOK HEYECANLI BİR BÖLÜM OLDU...

BU BÖlÜMÜ DE BEĞENDIySENIZ OY Ve YOrUm ATMayi UNUTMAYINNN...

SİZİ ÇOK SEVİYORUM...