Serkan masasına oturdu, ve Büşraya bakarak:
-Olayları biraz anlatır mısın? Şeklinde sordu.
Büşra heyecanlı bir şekilde anlatmaya başladı:
- Başkomiserim, İstanbul'da ardı ardına işlenen tam 6 cinayet olayının ardından telaşlandık. Araştırmalarımızda ve incelemelerimizde bir sonuca varamıyorduk. Cinayetler birbirine benziyordu, canice katledilmiş insanlar.
Bunun için sizin başarılarınızdan haberdardık ve merkez müdürümüz Emniyet müdürü ile konuşarak olayları çözmek için sizi görevlendirdi. Genelde varlıklı ailelere yapılan bu cinayetleri işleyen kişi ya da kişiler ardında hiç iz bırakmıyorlardı. Sanki herşey kusursuzca planlanmış ve işlenmiş olaylardı.
Serkan:
-peki, bu cinayetlerin işlendiği mekanlar birbirine yakın yerler mi?
Büşra:
-Hayır! Açıkcası birbirinden alakasız ve uzak olan ilçelerde işlenmiş cinayetler hepsi, ve bu olaylar çok hızlı gerçekleşti. 5. cinayet işlendikten 1 saat sonra 6. Cinayet gerçekleşti ve mekanlar arası uzaklık 1 saatte gidilemeyecek kadar uzak. Aslında burdan da anladığım üzere bu cinayetleri yapan bir kişi olamaz.
Serkan:
-Evet, haklısın bu bir kişinin yapacağı birşey değil. Fakat bu cinayetleri işleyen kişiler eminim birbiriyle iletişim içinde. Bunu da sadece varlıklı kişileri öldürmesinden anlayabilir.
Büşra hafif bir tebessüm ile:
-Evet Başkomiserim, fakat bu kişiler 2 kişi mi yoksa daha mı fazla, sizce?
Serkan:
-Bilmiyorum Büşra, ama bu cinayetler bu kadar kusursuzsa planlayan zeki birileri muhakkak vardır. Hemde polisin olay inceleme tekniğini bilen ve ona göre planlayan birileri.
Büşra:
-nasıl yani Başkomiserim?
Serkan:
- cinayeyler canice katledilmiş insanlar. Yani bu cinayetleri işlemek gerçekten mide ister. Ben bile fotoğrafları incelerken kötü oldum. Bir insanı o şeklide kesip biçmek kolay olmasa gerek. Yani, demem o ki hem bunları yapacak bir nevi tetikçiler, hem de işi kusursuz zekasıyla planlayacak beyin takımı olmalı.
Büşra:
-Başkomiserim gerçekten güzel bir bakış açısı yakaladınız isterseniz size son cinayetin üzerinden alınan fotoğraf kayıtlarını getirebilirim.
Serkan:
- Evet, bu iyi olur incelemem lazımdı. Fakat fazla bakabileceğimi sanmıyorum.
Dedi gülümseyerek.
Büşrayla bir süre konuştuktan sonra acıktığını ve uçaktan indiğinden beri birşey yemediğini fark etti. Fakat burada yemek yiyecek güzel bir yer bilmiyordu.
Büşraya sormaya karar verdi.
Serkan:
-Büşra, birde sana birşey soracağım.
Büşra:
- Tabi Başkomiserim sorun.
Serkan içinden:
(Büşra işin yoksa beraber yemek yiyelim mi?)
Sonra duraksayıp içinden saçmalama dedi.
- Burada yemek yiyebileceğim güzel biryer var mı?
Büşra:
-Evet Başkomiserim bende yemeğe gidecektim isterseniz beraber gidelim göstermiş olurum. Dedi gülümseyerek.
Serkan bir an afalladı:
-T-Tabi olur gidelim. Dedi.
Emniyetin kendisine tahsis etmiş olduğu polis aracını almak için otoparka ilerledi.
Arabayı aldı ve Büşra ile birlikte restoranta gittiler. Güzel bir köşeden masa seçip oturdular ve menü istediler.
Menüye bir süre göz gezdirdikten sonra sonunda karar verdiler. Serkan gözlerini Büşradan alamıyordu bir an derince baka kaldı. Büşra anlamamazlıktan gelen tavırlar sergiliyordu.
Büşra:
-Başkomiserim sizce bu cinayetleri işleyen kişiler izlerini nasıl kaybettiriyorlar?
Serkan:
-Dediğim gibi, polislerin olay çözme tekniklerini bilen beyin takımı kişiler olamlı. Yoksa kusursuz bir cinayet yoktur.
Büşra gülümseyerek:
-Gerçekten zeki birisiniz. Dedi.
Serkan:
-Senden bu iltifatları duymakta beni ayrıca mutlu ediyor. Dedi.
Yemeklerini yediler ve çıktılar. Hava kararmıştı. Serkan Büşrayı evine bıraktı ve artık kendisini yorgun hissediyor bu gece derin bir uyku çekip yarın hız kesmeden vakaları incelemek istiyordu. Sonunda kendi dairesin ulaştı ve içeri girdi. Daire çok düzenliydi ve özenle hazırlandığı belliydi hemen bir duş aldı ve yatağa uzanıp tavan bakarak düşünmeye başladı. Büşrayı mı? Cinayetleri mi? Ardından uykuya daldı.
