နင်စေရင်

Part 6 ( နားမလည်နိုင်တဲ့ နာကြင်မှု )

Unicode

အခန်းပြောင်းလိုက်သည်မှတပါး ကျန်တာတွေအကုန်လုံးက ပုံမှန်လိုပဲ ဖြစ်နေဆဲပါ။
တစ်ခါတလေ မေမြတ်သူက ရှိုင်းတစ်ယောက်ထဲ ပျင်းနေမှာစိုးလို့ ဆိုပြီး ညေတြဆို သူ့ဆီသွားတတ်သည်။ သူမစိတ္ကိုသူမ နားမလည်သေးတဲ့ အချိန်တွေကတော့ သူမအတွက်အပျော်ရဆုံး အချိန်တွေပေါ့...

ကြုံဖူးလား

ကိုယ့်ခံစားချက်ကို နားမလည်နိုင်တဲ့
အခိုက်အတန့်မျိုး ~~

တစ်ခါတလေတော့လည်း
နားလည်နေရင် နာကျင်ရမှာဆိုတော့
နားမလည်တာက ပိုကောင်းတယ် မဟုတ္လား..

.
.
.
.

ပိုးဟပ်ဖြူလေးနဲ့ နေရတဲ့ အချိန်တွေဆိုတာ ကျွန်မအတွက် ပျော်စရာအတိ ပြီးပါ၏။
အချိန်တိုင်း သူ့ဘေးမှာနေပြီး သူ့ရဲ့ မျက်နှာလေးကို ကြည့်နေခွင့်ရသည်။ သြားအတူ၊ စားအတူ၊ နေအတူ အချိန်လေးတွေက အဖိုးဖြတ်မရသည့် အမွတ္တရေတြလိုပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်မစိတ်ကို ကျွန်မနားမလည်နိုင်သေးပါ။ ရည်းစားဆို အသက်၁၆နှစ်ပြည့်ပြီးသည့်တိုင်အောင် ဘုရားစူးကျမ်းကျိန်လို့ တစ်ခါပင် တစ်ခါမှ မထားဖူးသည့် ကျွန်မက အခ်စ္ဆိုတာကို လွယ်လွယ်နားလည် နိုင်မည်လားမသိပါ။

ပထမဆုံးရင်ခုန်မိသူက မိန်းကလေးတစ်ယောက်လား။ သူ့အနားမှာ နေရင် ပျော်ရတယ်ဆိုရင် အခ်စ္လား။ နားလည်ဖို့ကြိုးစားလေ ပို နက်နဲလာလေ ဖြစ်သည်။
LGBT ဆိုတာကိုလည်း လိင်တူချစ်တဲ့သူတွေကို ဆိုလိုတာ လောက်သာ သိသည့် ကျွန်မက ကိုယ့်ကိုယ်ကို LGBT ပါလို့ သတ်မှတ်လို့ရမရ မသိပါ။ လှလိုက်တာဆိုပြီး ပထမဆုံး ရင်ခုန်တယ်ဆိုတာ နားလည်မိတာလည်း သူနဲ့မှပါ။ ပိုးဟပ်ဖြူလေးနဲ့သာ အတူရှိနေရင် ပျော်ရတယ်ဆိုတာ အမှန်ပါ။ သေချာမသိပေမယ့်လို့ ပျော်နေရရင် အချစ်လို့ သတ်မှတ်လို့ရပြီ မဟုတ္လား..

မေဂျာတွေခွဲပြီးတော့ ထုံးစံအတိုင်း ပွဲတွေက ဆက်တိုက်လာပါတော့သည်။

The whole welcome ပွဲနေ့.

" မြတ်လေးရေ ငါ့ကိုကြည့်ပေးပါဦး။ မိတ်ကပ်တွေ ဘယ်လိုကြီးဖြစ်နေလဲ ကွက်နေလား "