My Teacher

Τα Ιδιαίτερα

Αμάντα : Τ...τι?
Κύριος Γκρεινς : Αυτό που άκουσες μικρή
Αμάντα : Θ...θέλω να φύγω
Του είπα διότι με είχε βάλει να κάτσω στην έδρα και ήταν ακριβώς μπροστά μου έχοντας τα χέρια του δεξιά και αριστερά από το σώμα μου . Ένωσε ξανά τα χείλη μας και μείναμε έτσι για κάμποσα λεπτά . Όταν χωριστικαν τα χείλη μας άρχισα να κλαίω και δεν ήταν επειδή δε μου άρεσε ήταν επειδή ήθελα κι άλλο και δε μπορούσα να το παραδεχτώ
Κύριος Γκρεινς : Σσσσ μην κλαίς
Μου είπε και με τους αντίχειρες του σκούπισε τα δάκρυα μου
Αμάντα : Μ...μου είναι δύσκολο
Κύριος Γκρεινς : Είμαστε μαζί σε αυτό μικρή
Μου είπε και με έβαλε στην αγκαλιά του . Όταν με έβγαλε από την αγκαλιά του με άφησε να φύγω και εγώ πήγα στα παιδιά . Την επόμενη και τελευταία ώρα είχαμε πάλι μαζί του . Κοιτούσα το παράθυρο και σκεφτόμουν αυτό το φιλί μας
Κύριος Γκρεινς : Αμάντα
Γύρισα απότομα και τον κοίταξα
Κύριος Γκρεινς : Θα μας πεις
Ωχ δεν άκουσα τι ζήτησε και τώρα θα γίνω ρεζίλι
Τζέιμς : Θέλει να του πεις τα βήματα της εξίσωσης
Μου είπε χωρίς να το καταλάβει ο κύριος . Του είπα αυτό που ήθελε και μου εγνεψε . Πήρα μια ανάσα ανακούφισης . Χτύπησε το κουδούνι και αυτό που ήθελα να κάνω είναι να φυγω όσο πιο γρήγορα γίνεται από αυτή την τάξη
Κύριος Γκρεινς : Αμάντα μήπως θες να σε πάω εγω μένουμε ακριβώς δίπλα
Κάτια : Αυτό δε μας το ειπες
Αμάντα : Σουσ
Είπα στην Κάτια και γύρισα στον κύριο
Αμάντα : Όχι σας ευχαριστώ θα πάω με τα πόδια
Του είπα και έφυγα με τα παιδιά . Όταν βγήκαμε από το σχολείο οι δρόμοι μας χωρίστηκαν . Καθώς περπατούσα μόνη μου ένα αμάξι σταμάτησε δίπλα μου
Κύριος Γκρεινς : Μπες μέσα
Αμάντα : Σας το είπα και στην ταξη θα πάω με τα πόδια
Του είπα και συνέχισα να περπατάω αλλά ξανασταματησε δίπλα μου . Ξεφυσυξα και μπήκα μέσα . Μη του πάω και πολύ κόντρα
Κύριος Γκρεινς : Επίσης σου έχω πει ότι όταν είμαστε μόνοι μας θα μου μιλάς στον ενικό
Αμάντα : Προσπαθώ
Κύριος Γκρεινς : Καλώς
Μου είπε και έσκυψα το κεφάλι μου . Μόλις φτάσαμε πάρκαρε και βγήκαμε
Κύριος Γκρεινς : Ειδες δεν ήταν τίποτα
Μαμά : Ώστε εδώ είσαι
Αμάντα : Γεια μαμά
Μαμά : Ανυσηχησα δεν αργείς ποτέ
Αμάντα : Ναι ήθελα να έρθω με τα πόδια αλλά ο κύριος επέμενε να με πάει αυτός
Μαμά : Και καλά έκανε μια πόρτα είμαστε
Όπα όπα πιο ήρεμα
Αμάντα : Ήρεμα μαμά ήρεμα
Της είπα και ο κύριος Γκρεινς με κοίταξε με σηκωμενο φρύδι
Μαμά : Τέλος παντων . Ε κύριε Τζόναθαν μπορώ να σας ζητήσω μια χάρη?
Κύριος Γκρεινς : Βέβαιως
Μαμά : Μήπως θα μπορούσατε να κάνετε ιδιαίτερα στην Αμάντα στα μαθηματικά
Όπα τι?
Αμάντα : Τι!!!!?
Μαμά : Τι έπαθες αγάπη μου?
Αμάντα : Γιατί μαμά γιατί!!!!?
Φώναξα και έτρεξα κλαίγοντας στο σπίτι