"Bu hikayede her şey sanılmaktan biraz da yanılmaktan ibaret."
Her şey bir neden sorusunun pamuk ipliğine bağlıydı aslında. Liva neden bunları hissediyorum diye sormadı kendisine, Lara neden saçlarımı boyatıyorum'un cevabını bulamadı. Sonra bir gün...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerimi güneş ışığı sayesinde açtığımda saçlarımda bir el hissettim. Hafifçe okşanıyordu. Hala arabadaydık. Kafam birinin bacaklarının üstündeydi. Cenin pozisyonunda sırtımı koltuğa yaslamış bir şekilde yatıyordum.
Yavaşça sırt üstü döndüm ve o yüzle karşılaştım. Hala saçlarımla oynuyordu. Kafasını cama dayamış bir eli düşmeyeyim diye bedenimi sarmalamıştı. Gözleri kapalıydı. Oldukça rahatsız bir pozisyondaydı fakat yüzü sanki en güzel uykusunun kollarındaymışçasına huzurluydu.
Elimi yanağına uzattığımda irkilerek gözlerini açtı. Onu korkutmuş olmanın üzüntüsüyle alt dudağımı sarkıttım. Dün gece tüm gerçekliğiyle zihnimdeydi. Başımda ağrı olması gerekiyordu. Ama tek bir acı bile yoktu. Sanki o kadar alkol almamış normal bir güne uyanmıştım.
Bakışlarım tekrar yüzünü buldu. Saçlarımdaki eline baktı. Yavaşça elini çektiğinde fark ettiğim şeyden dolayı şaşkınlığım artmıştı. Sahiden tüm gece saçlarımla mı oynamıştı? O yüzden mi hiç baş ağrım yoktu?
Bakışlarımdan dolayı açıklama yapma gereği duyarak söze girdi. "Tüm gece boyunca sayıkladın. Eve gitmek istemediğini söyledin. Benim evime götürüp seni daha karışık bi durumun içine sokmak istemedim. Arabada da tek başına kalmana gönlüm razı gelmedi." Diyecek hiçbir şeyim yoktu. Benim için bu kadar çabalaması yüzüme sahici bir gülümseme oturmasını sağladı.
"Teşekkür ederim..." diye mırıldandığımda hala bacaklarında yattığımı fark ettim ve hızlı bir şekilde doğruldum.
Onun gibi oturduğumda alçak bir sesle dudaklarımı araladım. "Tüm gece saçlarımı mı okşadın?"
"Aslında önce ön koltuktaydım. Fakat sonra sarsılmaya başladın. Nasıl geçireceğimi bilemedim. Birden aklıma bu geldi... Sorun yok değil mi?"
Bakışlarımı yüzünden çekip dışarıya doğru baktım.
Daha önce kimse saçlarımıokşamamıştı.
Kolumu tuttu ve tekrar ona bakmamı sağladı. Bakışlarında tarif edemeyeceğim bir duygu vardı. "Eğer saçlarına dokunulmasından rahatsız oluyorsan bilmiyordum, özür dilerim."
Telaşına karşı direk söze girdim. "Hayır, rahatsız olmuyorum. Yani, bilmiyorum. Daha önce kimse saçlarıma dokunmadı." Tam gözlerinin içine baktım. "İlk defa biri saçlarımı okşadı."
Gözleri hafifçe kızarıktı. Gece boyunca uyuyamadığı belli oluyordu. İçimdeki suçluluk duygusu artarken bakışlarımı dışarıya çevirdim. Evimin önündeydik.
