𝕄𝕣.𝕃𝕖𝕖 & ℍ𝕚𝕤 𝕋𝕠𝕪 [NOMIN✔]⚠

Final

[Zawgyi]

ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီး ေပမယ့္ ဆင္းရဲခ်ိဳ႕တဲ့လူ ေတြနဲ႔ ဘဝေပးအေျခအေနအရ ျဖတ္သန္းေနရတဲ့ လူမ်ားစြာလည္း ရွိေနတုန္းပဲ။
ဒါဟာ နိုင္ငံတိုင္း၊ေနရာတိုင္းမွာ ေတြ႕ေနက် ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္တစ္ခုပါ။ လူတစ္ခ်ိဳ႕က ဒီအရာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ေဖာ္ျပေလ့မရွိၾကဘူး။

ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မွု ကိုသာ တီဗီဖန္သားျပင္ေပၚမွာ ေဖာ္ျပေလ့ရွိတယ္။ ဇိမ္ခံကားေတြ၊ အေဆာက္အအုံေတြနဲ႔ေပါ့။ ဒါေပမယ့္
အခုလို အေျခခံက်တဲ့ လူတန္းစားမ်ားကိုလည္း ေမ့လို႔မရပါဘူး။
ျဖစ္နိုင္ရင္ သူတို႔ကို တစ္ဖက္တစ္လမ္းကေန ကူညီေပးရဦးမယ္။ ဥပမာ- ပညာေရး၊က်န္းမာေရးတို႔လို႔ေပါ့။

အရင္တုန္းက ေရႊေပၚျမေပၚမွာ ေနထိုင္ခဲ့ၿပီး အျပင္ေလာကႀကီးကို အေသခ်ာ မသိရတဲ့ jeno အဖို႔ ဒီတစ္ခါ သူေတာ္ေတာ္ သေဘာေပါက္လာပါၿပီ။ ဤ အရာအားလုံးက jaemin ေၾကာင့္ျဖစ္မွာပါ။

လၽွင္ျမန္လွေသာ အခ်ိန္နာရီမ်ားေၾကာင့္ jaemin နေဘးနားမွာရွိေနရတာ နည္းေနသလို ခံစားေနရတုန္းပါ။ ဒီထက္ပိုၿပီး ေကာင္းတဲ့ အရာေတြလုပ္သြားခ်င္တယ္။
အမ်ားကို အက်ိဳးျပဳဖို႔ေတာင္ စိတ္အားထက္သန္ေနၿပီေလ။

ေန႔လည္ခင္းအခ်ိန္ျဖစ္ပုံရသည္။ တည္ေနရာကေတာ့ သာမန္ဘုရားေက်ာင္းတစ္ခုပါ။ သို႔ေသာ္ ၿမိဳ႕နဲ႔ေဝးတဲ့ ေနရာတစ္ေနရာေပါ့။ သစ္ပင္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိၿပီး ေအးခ်မ္းသာယာတဲ့ ေနရာတစ္ခုျဖစ္သည္။
ဖုန္းလိုင္းေတြ အင္တာနက္ကြန္ယက္ သိပ္မေကာင္းတဲ့ ေနရာေပါ့။

ဤကား ေဝးလံတဲ့ေနရာကို ညႊန္းဆိုေနမွန္း သိသာလွပါသည္။ အုတ္ေတြျဖင့္ စီမံေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ ေဟာင္းေပမယ့္ ယခုေတာ့ မိဘမဲ့ကေလးေတြရဲ့ မွီခိုရာ ဌာနီျဖစ္လာပါတယ္။
ၿမိဳ႕နဲ႔ အခက္ခဲမ်ားပုံရသည္။
သို႔ေသာ္လည္း တာဝန္ရွိသူေတြကေတာ့ ပူပန္ေသာကမရွိေပ။ စိတ္ေအးလက္ေအးႏွင့္ အခက္ခဲကို စုေပါင္းေျဖရွင္းၾကတယ္။

ဤအခ်က္ကိုေတြ႕ေတာ့ jeno ဆိုးလ္က အိမ္ကို သတိရမိသည္။ ငယ္ငယ္တုန္းကဆိုရင္ အိမ္မွာ တက်က္က်က္ရန္ျဖစ္သံ၊ ဆူပူသံေတြနဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာေလ။
ဒီေလာက္ဆို jeno နားလည္ပါၿပီ။ ခ်မ္းသာသူနဲ႔ ဆင္းရဲသူေတြၾကားထဲက ေသာကေတြကိုေလ။