Mrs Hunter

Κεφάλαιο 1ο 💄

Όλοι νομίζουν πως ο κόσμοw στον οποίο ζούμε είναι ήρεμος, εκτός βέβαια από τις μερικές ληστείες και διαταράxες της ησυχίας του μυαλού τους. Αλλά υπάρχει και ο δικός μου κόσμος για τον οποίο λίγοι γνωρίζουν, αλλά όσοι το κάνουν ή φοβούνται και κρύβονται, ή αποφασίζουν να παλέψουν εναντίον της μεγάλης δύναμης, είτε να σταθούν στο πλάϊ της. Είμαι μια Hunter, και αυτό έρχεται με μια κατάρα και μια ευλογία. Κατάρα για το παρελθόν της οικογένειας και την δουλεία της, ευλογία για την δύναμή τησ και την αυταρχεία της.

Μια Hunter που όλοι τρέμουν αλλά και θαυμάζουν ως μια απλή υπάλληλο, στον οικονομικό τομέα, του μεγάλου αρχηγού, αλλά ωρισμένοι γνωρίζουν την πραγματική της ταυτότητα, την θέση και τα πόσα έκανε για να είναι αντάξια της θέσης αυτής. Sky Hunter, δύο λέξεις που την αντιπροσωπεύουν , όμορφη σαν τον ουρανό, αλλά δεν παύει να είναι κυνηγός των όσων θέλει και οποιουδήποτε τολμήσει να πάει κόντρα στα θέλω της ίδιας και στις απαιτήσεις του επαγγέλματος. Μια γυναίκα 22 μόνον χρόνων, που όπου εμφανιστεί μαγνητίζει τα βλέμματα και την προσοχή, χωρίς η ίδια να προσπαθήσει καθόλου, μα πάνω από όλα χωρίς να προκαλεί.

Sky's POV:

Ξυπνάω το πρωί με μια ανεξήγητη καλή διάθεση. Ηρωνεία. Αν το καλοσκεφτείς, σε αυτόν τον κόσμο δεν υπάρχει σχεδόν τίποοτα που να περιέχει έστω και λίγη καλοσύνη. Ακούω την πόρτα να κτυπά και η υπηρέτρια να ξετρυπώνει ντροπαλά από την ελάχιστα ανοιχτή πλέον πόρτα μου.

Rose- "Κυρία Hunter, να σας σερβίρω πρωινό στο δωμάτιο;"

Sky-" Όχι Rose, θα φύγω. Προέκυψε θέμα στην εταιρεία. Αν θες δικαιούσε να φύγεις για σήμερα, θα λείπω όλη μέρα και θα αργήσω να γυρίσω και το βράδυ θα βγώ, άρα δεν σε χρειάζομαι εδώ."

Rose- "Μάλιστα κυρία Hunter."

Παίρνω την τσάντα μου και κατεβαίνω με το ανσασερ στο υπόγειο. Πατάω το κλειδί και βλέπω τη μαύρη μου lamborghini να μου χαμογελά έτοιμη να με υποδεχτεί στα ακριβά της καθίσματα. Βγαίνω από το γκαράζ και ξεκινάω να βγαίνω σιγά- σιγά από το πλακόστρωτο της έπαυλης για να τρέξω στους δρόμους του Λονδίνου. Φτάνω στην εταιρεία βιαστηκά και αφήνω το αυτοκίνητο στην είσοδο, όπου το περιμένει ένας έμπιστός μου, ο Jake, για να το τοποθετήσει στην καθημερινή του θέση.

Ανεβαίνω στον 15ο όροφο της εταιρείας που βρίσκεται το γραφείο μου, και μόνο ορισμένοι έχουν πρόσβαση σε αυτόν τον όροφο. Η ταυτότητά μου και η θέση μου παραμένει για τους υπόλοιπους ένα άλυτο μυστήριο, το οποίο δεν θα λυθεί ποτέ. Μπαίνω στο γραφείο μου, αφου χαιρετήσω την γραμματέα μου, και την καλώ για να μου φέρει τον καθημερινό καφέ μου και το πρόγραμμα της ημέρας. Καθώς παρατηρώ το πρόγραμμα, το βλέμμα μου συγκεντρώνεται σε ένα σημείο, και απλά ανασηκώνω το φρύδι μου. Ακουμπάω τον αριθμό 1 στο τηλέφωνο και το πατάω.