Mrs Hunter

Κεφάλαιο 9ο 💄

Η μέρα που θα γίνει η δεξείωση.

Σήμερα αποφάσισα να δώσω άδεια σε όλο το προσωπικό της εταιρείας, μιας και απόψε είναι τα εγκαίνεια του ξενοδοχείου. Θα με συνόδευε ο Liam, μιας και κρατήσαμε επαφή, παράξενο για μένα, αλλά την επόμενη μέρα αφού ξυπνήσαμε...

Flashback..

Ξυπνάω το πρωί στην αγκαλιά του Liam, και τον βρίσκω να με παρατηρεί.

Sky-" Καλημέρα''

Liam-'' Καλημέρα όμορφη.'' Είπε με ένα χαμόγελο.

Sky-'' Εμμ, τι ώρα είναι;''

Liam-'' Δεν είναι αργά μην ανησυχείς. 9 είναι ακόμη.''

Sky-'' Ohh, πρέπει να πάω στην εταιρεία. Με συγχωρείς. Ελπίζω να ξαναβρεθούμε. Πέρασα ωραία χθές.

Liam-" Και εγώ Sky. Δεν θέλω να χαθούμε.''

Sky- " Κοίτα Liam, δεν είμαι άτομο που κάνει σχέσης και νομίζω αυτό το κατάλαβες και μόνος σου από την βραδιά που μόλις πέρασε.''

Liam-" Το γνωρίζω Sky, ούτε και γω ζητάω κάτι παραπάνω.''

Sky-" Ωραία τότε, στο χέρι σου είναι.'' Είπα με ένα πονηρό χαμόγελο.

Liam-" Ωραία, θα σε καλέσω.''

Sky-'' Θα περιμένω. Τώρα πραγματικά πρέπει να φύγω.''

Liam-" Γειά σου Sky.''

Sky-" Γειά Liam.''

Αφού βγήκα από το σπίτι του Liam, πήγα στην έπαυλη άλλαξα σαν σίμφουνας και έφυγα για την εταιρεία.

End of flashback.

Στην εβδομάδα που πέρασε ολόκληρη η εταιρεία έτρεχε γι' αυτά, και ελπίζω όλοι να μείνουν εντυπωσιασμένοι, όπως εγώ, γιατί αυτή είναι η αμοιβή της δουλειάς που έχουν κάνει. Μου αρέσει την δουλειά των υπαλλήλων μου να την αναγνωρίζουν όλοι όχι μόνο εγώ.

Μιας και δεν έχω κάτι άλλο να κάνω σήμερα, αποφάσισα να περάσω να ελέγξω τα πράγματα στο σπίτι της Μαφίας. Μέσα σε αυτές τις μέρες πρέπει να κάνω μια συζήτηση με τον κύριο Grey, για τη συμφωνία που έκανε ο πατέρας μου με τον πατέρατου. Κρατάω αυτό στο πίσω μέρος του μυαλού μου, και μπαίνω στο μαύρο μου σπόρ αυτοκίνητο. Ένα Honda NSX, και ξεκινάω να δαμάζω τους δρόμους του Λονδίνου, χωρίς να με ενδιαφέρει ούτε στο ελάχιστο το όριο ταχύτητας, ή ότιδήποτε άλλο παιδεύει το μυαλό μου τις τελευταίες μέρες. Αυτή την στιγμή υπάρχω μόνο εγώ στο γρήγορο και κομψό αμάξι μου. Τίποτα και κανείς άλλος.

[...]

Φτάνωντας στο σπίτι της Μαφίας, οι φύλακες που βρίσκονται έξω με χαιρέτησαν και άνοιξαν την πύλη για να περάσω. Άφησα το αμάξι μου, ως συνήθως, στην είσοδο, μιας και κανείς δεν τολμάει να παρενοχλήσει ότι μου ανήκει, γιατί γνώρισαν τις συνέπειες με τον χειρότερο τρόπο. Πέρασα την πόρτα της εισόδου κατευθυνόμενη στο γραφείο μου. Το γραφείο της αρχηγού, όπου κανείς δεν έχει πρόσβαση σε αυτό, εκτός από εμένα και τους 10 έμπιστούς άντρες μου, αλλά και αυτοί μόνο αν τους ζητηθεί και είμαι παρών. Μόνο ο Andrian έχει το ''ελεύθερο'',αλλά και πάλι πρέπει να το γνωρίζω, γιατί αν το ανακαλύψω μόνη μου, υπάρχουν συνέπειες και το γνωρίζει. Μπορεί να μην είμαι πάντα παρών, ή να μην πολύ συχνάζω στο σπίτι, αλλά μαθαίνω ότιδήποτε συμβεί εδώ μέσα, μέχρι και τον πιο ανούσιο καβγά μεταξύ τους. Ο λόγος είναι το κλειστό κύκλωμα από κάμερες, οι οποίες δεν είναι ορατές, και κανείς δεν γνωρίζει την ύπαρξή τους, ούτε καν ο Andrian.

Χαιρετάω μερικούς, μιλάω σε ελάχιστους, αλλά δεν χαμογελάω σε κανέναν. Το χαμόγελο ναι μεν δίχθει ευγωνομοσύνη και δύναμη, αλλά ταυτόχρονα παρουσιάζει αδυναμία, κάτι που οι άντρες μου δεν θα επιτρέψω να δουν από μένα. Φτάνω στο γραφείο μου, και εδώ ξεκινάει το δύσκολο κομμάτι της ημέρας.

[...]

Μετά από δύο ώρες έχω τελειώσει, και ζήτησα από τον Andrian και τον Jacobνα κάνουμε εξάσκηση μαζί, μιας και χρειάζομαι λίγη εξάσκηση στον στόχο με έναν ειδικό, και τι καλύτερο θα μπορούσα να ζητήσω από αυτούς τους δύο. Ξεκινήσαμε την εξάσκηση πρώτα στο ρίξημο των μαχαιριών, μετά πήγαμε στην σκοποβολή, και τέλος ο Andrian με προκάλεσε σε μάχη σώμα με σώμα.

Αφού ξεκινήσαμε, τον άγηνα να νομίζει πως έχει το ''πάνω'' χέρι στον αγώνα. Στο τέλος, ανακτώ όσες δυνάμεις έχω και με μια επίδεικτική κίνηση τον νίκησα. Είναι εκπληκτικός αντίπαλος, αλλά χρειάζεται πολύ εξάσκηση ακόμη για να νικήση μια Hunter. Εξάλλου κανείς δεν μπορεί να με ψυχολογίση για να μαντέψει την επόμενη κίνησή μου ή την μέθοδο που παίζω.

[...]

Μετά από τον αγώνα μου με τον Andrian, επέστρεψα στην έπαυλη για να ετοιμαστώ σιγά σιγά για την δεξείωση. Εγώ, ο πατέρας μου και ο κύριος Grey σε μια αίθουσα, εξαίσια. Προβλέπεται μεγάλη νύχτα.