•I Don't Want To Be Like Her • Rosékook ✿

•10•

"Rosé! Dur!" Onun sesiydi. Peşimden gelmişti. Fakat bu düşüneceğim son şey bile değildi.

Dışarı çıktığım da bulanık gören gözlerime rağmen hızlıca koştum.

Kaç kişiye çarptım onu bile bilmezken hızlı adımlar ile yola doğru koştum.

Tam o an korna sesi duyulduğunda sol tarafımda farları yanan arabayı görmüştüm.

Korna sesi gittikçe artarken gözlerimi sımsıkı kapatıp olduğum yerde durdum. Pişman olmayacaktım. Arkamdan ağlayacak bir kişi bile yoktu.

Tam o an koluma sarılan el ile yoldan çıkmış ve bir bedene çarpmıştım.

Çarptığım beden bana sarılırken sadece ağlamıştım. Yapacağım başka ne vardı ki?

"B-ben çok yoruldum." Sesim titredi. Bedenim daha fazla dayanamayınca kendimi yere bıraktım. Saniyeler sonra yüzünü gördüğüm kişi ile bu kişinin Jungkook olduğunu anlamıştım.

Hızlıca onu itip ayağa kalktım. "Neden kurtardın beni?! Neden bırakmadın?! Zaten beni istemiyordun! Şimdi neden kurtardın?!" Kollarımdan tuttu. "Özür dilerim." Sinirlenmiştim.

Neden özür diliyordu? "Özür dileme! Sadece uzak dur benden!"

Yüzünde ki umutsuzluğu fark ettim. O şuan cidden üzgündü. Neden?

Onu ittim fakat tekrar tuttu. "Eve gidiyoruz. Hadi gel. " Tüm gücümle onu ittiğimde geriye sendeledi. "Bana ne demiştin Jungkook? Siktir git. Şimdi de sen git!"

Öylece kalırken yanımda Jimin belirdi. Şaşırmıştım. Uzun süredir hiç konuşmuyorduk. Jungkook'un en yakın arkadaşıydı.

"Jungkook yeter." Sesi sakin çıkınca önüme geçti. "Siktir git Jimin." Bileğimi tutmak için hareketlendiğinde geriye adımladım.

"Jimin beni eve bırakır mısın?" Soruma karşılık Jungkook sinirle yüzüme bakıyordu. Fakat umurumda değildi. Yüzü kasılırken, Jimin beni kafası ile onayladı.

Tam o anda midemden yukarı sıcak bir sıvı yükseldi.

Bu olamazdı değil mi?