boss| jaeyong ✓

five

•

Taeyong,

Bileğimi tutarak yere oturup yavaşça ovuşturdum. Dans etmede oldukça iyiydim ama kendimi zorlama çalışıyordum. Jaehyun, sırrımı bilmesiyle ve garip davranışlarıyla sınırlarımı zorlarken en küçük bir hatam hayatıma mal olabilirdi.

Jaehyun ve Mark odaya girdiklerinde Mark telaşlanarak yanıma geldi:

'Neler oluyor hyung? İyi misin sen?'

'İyiyim. Biraz fazla zorladım sanırım.' derken ayağa fırladı.

'Ben buz getireyim. Yoksa şişer ve daha kötü olur.'

Mark odadan çıkarken Jaehyun yanıma gelip yere oturdu. Elini sızlayan yere koyarak masaj yapmaya başladığında elini yavaşça ittim.

'Kendim hallederim Jaehyun.'

Israrla yüzüme baktığını biliyordum ama kafamı kaldırıp onun bakışlarına karşılık vermek yerine bileğimle ilgilenmeye devam ettim.

'Bir sorun mu var Taeyong? Yoksa utanıyor musun?'

Yüzüm kızarırken gitmek için doğruldum. Ama bileğime aniden bir kramp girmesiyle oturduğum yere geri çöktüm.

'Bundan sonra bana bunu yapmanı istemiyorum.' dediğimde şaşırarak bana baktı.

'Bak Taeyong ben...'

'İlgilenmem gereken başka şeyler olduğunu biliyorsun. Sırrımı bilmen bunu bana karşı kullanabileceğin anlamına gelmiyor Jaehyun.'

'Benden hoşlanmıyor musun?' diye sorduğunda ciddi olup olmadığını anlamak için yüzüne baktım. Ciddi görünüyordu.

'Bu cevap verebileceğim bir şey değil.'

'Ama cevabını duymak istiyorum.'

'Cevap verirsem beni rahat bırakacak mısın?' diye sorduğumda yanaklarını şişirerek bana baktı.

'Belki... Sırrını sana karşı kullanmamdan korktuğun için mi öpücüğüme karşılık verdin Taeyong?'

Ona cevap vermedim.

'Cevap ver.' Kolumdan tutup beni sarstığında

'Cevap verirsem beni rahat bırakacak mısın?' diye sordum tekrardan.

'Evet. Lanet olsun. Bırakacağım.'

'Bak Jaehyun. Benim hakkımda berbat şeyler düşünen bütün insanlara, aileme, okuldaki orospu çocuklarına yanlış düşündüklerimi kanıtlamak için bu duruma girdim. Sadece ünlü bir şarkıcı, herkesin sevdiği birisi olmak istiyorum.'

'Bu bir cevap değil.'

'Dinle. Senden hoşlanmamın ya da hoşlanmamamın bir önemi yok. Çünkü bunu söylesem de söylemesem de aramızda bir ilişki olamaz. Ben sadece bana sadece mentorum olarak yaklaşmanı ve herkesle nasılsan bana da öyle olmanı istiyorum.'

Omzunu silkti. Gözlerine baktığımda yüzünden ne düşündüğü anlaşılmıyordu. Onu kırmış mıydım?

Belki de Jung Jaehyun sadece başarıya giden yolumda üzülsem de atlatmak zorunda olduğum bir engeldi.

'Öyle davranacağım.' diyerek ayaklandı. Kapıdan çıkarken bana dönüp:

'Diğer soruma cevap vermedin.' dediğinde ona baktım.

'Bunu duymak istiyor musun cidden?'

'Evet.'

'Seni öpmek istediğim için öpmüştüm.' dedim düşünüyormuş gibi yaptıktan sonra:

'Ama artık bunun bir önemi yok, öyle değil mi?'

'Evet.' diyerek onayladı beni. 'Artık bir önemi yok.'

Odadan gittiğinde yapayalnız kaldığımı fark ettim. Düşünmek için şansım vardı. Ama bu konu üzerine düşünmek istediğim bir konu değildi.

Jung Jaehyun harikaydı. Farklı hayatlara sahiptik, beni mutlu hissettirmişti, ona böyle davranmak beni üzüyordu. Ama yapabileceğim bir şey yoktu.

Mark buz paketiyle birlikte diğer üyeleri de getirirken herkes etrafımda toplandı. Endişeli ve üzgün görünüyorlardı.

'Taeyong hyung, iyi misin?'

Johnny, Mark'ı dürterken ona baktım.

'Ya! Neden daha hızlı getirmedin? Baksana canı çok yanıyor olmalı?'

Mark endişeyle bana baktı.

'Hyung gözlerin dolmuş. Özür dilerim. Canın çok mu yanıyor? Hyung çok özür dilerim daha erken getirmediğim için.'

Gözlerimin dolmasının sebebinin bileğim olmadığını adım gibi bilsem de umursamadan omzumu silktim.

'Artık bir önemi yok Mark.' dediğimde rahatlamış gibi bana baktı. 'Hem o kadar acımıyor da.'

Jung Jaehyun'la arama mesafe koymanın herkes için iyi bir karar olduğunu düşündüm. Etrafımda benim için endişelenen insanlar için, ölmemi isteyen insanları pişman etmek için iyi bir karardı.

Ama Jung Jaehyun'la arama mesafe koymak, benim mutluluğum için verilen doğru karar mıydı?