Jung Yoonoh, idol olarak için girdiği şirkette uzun yıllar çalıştıktan sonra şirketin başına geçmişti.
Lee Taeyong'un ise başvurduğu bütün şirketlerden reddedildikten sonra kalan son şansı Yoonoh'nun şirketiydi. Ve bu şirkete kolayca girmek için pa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
Jaehyun,
Yanımda bebek gibi uyuyan Taeyong'a gülümseyerek baktım. 1 sene onu beklememe uzun bir zaman diyebilir miydim? O zaman sevdiğini yıllarca bekleyen insanlara haksızlık olmaz mıydı? Hikayemizi baştan itibaren gözden geçirdim.
Her şey Taeyong'la o tuvalette karşılaşmamızla başlamıştı aslında. Hırslı biriydim, Ve Lee Taeyong'u görür görmez ileride şirketimizin gözde idollerinden olacağını anlamıştım. Oysaki o, seçilmediğini söylemişti. Hiçbir şirkete seçilmediğini, seçilemeyeceğini...
Kim onu stajyer olarak almama gibi bir aptallık yapardı ki?
Diğer şirketlerden birinin ceo'sunu aradığımda Lee Taeyong'un küçük sırrını da öğrenmiştim. Bu açıkçası bir sır bile sayılmazdı. İnsanların insanları iyi ya da kötü olmalarına göre değil de, dış görünüşlerine, zevklerine, yönelimlerine göre yargılıyor olması berbattı ve benim şirketimde bu durum asla olmazdı.
Lee Taeyong uzun yıllar normal bir insan olmasına rağmen anormal muamelesi görmüş, kendi kabuğuna çekilmişti. O aslında bir savaşçıydı. Bütün berbat insanlarla savaşan bir savaşçı... Hepimiz gibi...
Onu her öptüğümde bunun bir suç olmadığını ona söylercesine öptüm. Kızlar kızları öpebilirdi, erkekler erkekleri öpebilirdi. Diğer insanlar bunu neden bu kadar önemserlerdi ki?
Ondan uzak durmamı istediğinde bunu anladım. Ben her ne kadar zorlanacaksam Taeyong da o kadar zorlanacaktı. Çünkü ikimiz de zorlu bir yarıştaydık ve ben yanımda Taeyong'u istiyordum. Ama o bensiz daha iyi devam edebileceğini düşünüyordu.
Soğukluklarla ve yaşanan garip durumlarla geçen 1 seneden sonra Taeyong'u geri kazandığımda onun da fark ettiğini anladım. Zaten zor olan bu hayatı birlikte olmadan geçirmek onu daha da zorlaştırırdı.
Taeyong'a sarıldığımda yavaşça bana yüzünü döndü. Kafasını boyun girintime saklayarak fısıldadı:
'Neler oluyor? Kabus mu gördün?'
'Hayır.' dedim gülümseyerek. 'Çok mutlu bir rüya gördüm.'
'Ben de var mıydım?' diye sordu.
'Evet. Sen de vardın.'
'Ne güzel.'
Uyumadan önce ağzından çıkan son cümleleriyle birlikte ben de gözlerimi kapattım.
Lee Taeyong şu ana kadar başıma gelen en iyi şeydi.
