hyung luhan hyung"
သူ့နာမည္ေခၚသံျကားလို့ luhanျကည့္မိလိုက္္တယ္
"ဘုရား sehun ပါလားဒီအခ်ိန္ျကီး"
"hyung အားကစားလုပ္မလို့လား"
"အင္း hyungေန့တိုင္းလုပ္ေနျက"
"က်ြန္ေတာ္လည္းေန့တိုင္းလုပ္တယ္ (ရြွီးးတာ) hyung ကိုမေတြ့ဘူးး"
"အင္း hyungလည္းမေတြ့မိဘူးးsehunကို "
"ဟုတ္လားးဒါဆုေနာက္ေန့တိုင္းhyungနဲ့ လာလုပ္မယ္"
"အမ္ ဘာ ဘာကိုလဲဟင္"
"အားကစားေလ wae hyung ဘာျဖစ္လို့လဲ"
"အားကစားေျပာတာေလ"
luhan အရွက္ေျပ sehun ေခါင္းေလးကို ပုတ္လိုက္ျပီး
"လာ ပါသြားးမယ္"
သူ့ေရွ့ကအရင္ေျပးသြားတဲ့ luhan ကိုျကည့္ကာ #Bambi ေျပးမလြွတ္ပါဘူးကြာ#
"hyung အတူတူသြားမယ္ေလ"
"ဟိတ္ေကာငိေတြထျကအံုးးး"
"ဘာလဲ kris hyungရယ္ ထဖို့လိုေသးတာကို တမိနစ္ပဲေနာ္ "
"sehun မရွိေတာ့ဘူးး"
"ဘာ!!! sehun မရွိေတာ့ဘူးး"
chanyeol အိပ္ခ်င္စိတ္ေတြျကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ကုန္ျပီ
"ဘယ္သြားတာလဲ ေစာျကီးး"
"hyung လည္းမသိဘူးTao အခုႏွိးမလို့ဝင္သြားးမွ မရွိဘူး့ handphone လည္းယူသြားဘူး"
"ဒါဆို တ ခုခုသြားလုပ္တာေနမွာပါ hyungရယ္စိတ္ပူမေနပါနဲ့"
"စိတ္ပူတယ္ chanyeol ya သူက လည္လည္ဝယ္ဝယ္သိပ္ရွိတာမဟုတ္ဘူးး"
"oh my'god ဘုရားးပန္ကာ ကိုမိ်ားးလည္လည္ဝယ္ ဝယ္ မရွိဘူးးတဲ့ "
"ေအးေလ hyung ကလည္းးအျဖစ္သည္းက်ြန္ေတာ္သာထြက္သြားျကာ့္ပါလားးစိတ္ပူေဖာ္ေတာင္ရမွာမဟုတ္ဘူးး"
"သူကအငယ္ေလ Tao ေလးရ မဟုတ္ဘူးလား"
"hyungရယ္ သူ့အသက္ပဲႏွစ္ဆယ္ရွိေနျပီ ဒီႏွိင္ငံကိုစေရာက္ကာစအရြယ္လည္းမဟုတ္ေတာ့ဘူး အခုမဆယ္ေက်ာ္သက္ဆိုလည္းထားလိုက္ေတာ့
