Ben Asya Korkmaz. Dört yaşında babası tarafından terk edilen. Annesi tarafından bunca yıl sevilmediğini düşünen bir kız çocuğu. Yıllar sonra bir oyuncak gibi kenara atılan hayatımı onaran bir mucizenin gerçekleştiği Gün batımı. Asla unutamadığım o gün. Ve sonrasında yaşadığım hayal kırıklığı. İnandığım şeylerin bir bir hayatımı mahvedişi. Kısa bir hikayede uzun süren acıların, kederlerin yer aldığı Gün batımı. Hayalimde başrol olduğum bi hikayenin özeti gibi geçti herşey. Geldi, onardı ,gitti. Tamam dedim vazgeçtim. Tekrar geldi. Biz tüm dünyayı karşımıza aldık mutlu olmak için. Peki ya mutlu olmanın formülü bu muydu? Tüm dünyayı karşına almak. Yanında sandığın kişi sana karşı olduğunda bırak dünyayı evren karşına alsan mutlu olamıyorsun. Ben Asya Korkmaz. Gün batımına şahit oldum çünkü her zaman gün batımından sonra ay doğardı. Biz bu gün batımında başımıza gelecek herşeye razıyız. Peki ya siz var mısınız bu yolda yanı başımızda?
Hikayenin ilk bölümünü yarın atıcağım bilerek kısa tuttum tanıtımı. Ama çok heyecanlıyım. Umarım olmuştur.
