Umudumu yitirdiğim an

~hayal~

Saat epey geç olmuştu ve çoğu arkadaşım gitmişti bile kalkmak için ayaklanmıştımki yağız bende kalkıcam birlikle gideriz dedi  ve sonra sahil yolunun kenarından yürümeye başladık eve doğru sadece yürüyorduk ağzım benden habersiz konuşmaya başlamıştı
-kanka en büyük hayalin ne
Yağız:bi evim olsun böyle ormanlık bi alanda bi katlı olsun ama sonra bide kapıda köpeğim olsun peki senin ney hayalin
-seninkine benziyor nedense küçüklükten beri hep yeşillik bi alanda küçük bi evim olsun ve tek başıma orda yaşıyayım istedim köpekte isterdim de korkuyorum biliyosun :)
Yağız: güzel hayalmiş ama neden tek başına evlenirsin belki
-evlenmek istemiyorum ki tek başıma yaşamak istiyorum
Öyle sohbet ilerledi çoktan evin olduğu caddeye gelmiştik yağız a el salladım ve yanından gittim ama o hala arkamdaydı sokak karanlık olduğu için gitmemi gekliyordu sanırım biraz İlerledikten sonra arkamı döndüm ve ona iyi geceler kanka diye bağırdım  sonra yoluma devam ettim yürürken arkamdan ünüme bi kız geçti çok tanıdıklardı .Hatırladım Yağız'ın sevgilisi ve sevgilisinin kardeşi hiç pas vermeden eve gittim sanırım size demeyi unuttum Yağız'ın sevgilisi var ve ben aralarını yaptım çok salağım ama sadece onun mutlu olmasını istiyordum ve o zaman ona karşı böyle hissetmiyorum ki  .
Eve geldiğimde saat 22:09 geçiyordu ve babamın işten gelmesine bir saat kalmıştı üstümü değiştirdim yemeğimi yedim ve odama çekildim yağız ın aldığı hediyeyi açıcaktım .Nası unuttum hemen hediyeyi aldım ve açtım içinden deftere benzer bişey çıktı sayfalarında hep yağızla resmim vardı ve ara ara sayfalarda Notlar yazmıştı ve en son sayfada hiç ayrılmicaz kankam yazmıştı nedense çok duygulanmıştım gözümden gelen yaşları tutamıyordum neden ağlıyordum ki?