infinite ⊹ todobaku [✅]

✧4✧

bu bölümde nsfw (not safe for work) bir bölüm var. fazla detaylı değil ama rahatsız olabilecek okurlarımız olabilir. hikâyeye etkisi var ancak okumak zorunda değilsiniz. "∝" bu işaret ile göstereceğim. iyi okumalar!

bir cehennem gibi geçen üç günü açıkcası, düşünmek için kullanamamıştı katsuki.

ne olduğu bile zar zor hatırlarken ısının kendini ne kadar boğduğunu ve ne kadar nefret ettiğini hatırlamıştı. üç gün bir tüy gibi uçup gitse de, kalıntıları hâlâ üstündeydi. ağır bir bel ağrısı, leğen kemiklerindeki geçmeyen acı ve tuvalete yanlışlıkla çıkması gibi. ve evet, sonuncusu acayip utandırıcıydı.

bakugo önündeki yemeğe odaklanmaya çalışırken aynı zamanda da hâlâ yorgun olduğuna lanet ediyordu. nerdeyse bir yıldır dönemi atlatmıştı ama ne kadar çok atlatırsa, sonunda olacağı ısı dönemi o kadar şiddetli ve felaket gibi olacaktı. uzun yıllar boyunca bastırıcı kullanıp en sonunda ısı dönemine giren ve ölen omegalar yok değildi. katsuki onları düşünürken bile içine dolan korkuya hâkim olamıyordu.

büyüdüğünde... ne olacaktı? sırf omega olduğundan nefret ettiği ve ısı dönemine girmek istemediği için... ölecek miydi?

katsuki bu sorunun cevabını kesinlikle bilmek istemiyordu.

kafasını dağıtmak için yemek yemeye devam etti, istemsizce elleri titreyerek. bazen bu huyuna engel olamıyordu, geleceğini aşırı fazla düşünüyordu ve günün sonunda başına bir ağrı sokarak yatağına giriyordu. omega kimliğini değişteremeyecekti elbette ve hayatı boyunca acınası ve ihtiyaca mahkûm bir şekilde kalacaktı. onu en çok korkutan şey, kahraman sıralamasında ilk onda hiç omega yoktu ve daha önce hiç de olmamasıydı. insanların televizyon programlarında bu konu hakkında epeyce konuştuğunu duymuştu. çoğu böyle bir şeyin olması imkânsız çünkü omegalar özgünlüklerini tam potansiyeli ile kullanacak güce sahip değiller, bazıları omega/alfa/beta farketmez ve ufak bir çoğunluk da omegaların asla ilk onda kâbul edilememesi gerektiğini söylemişlerdi.

toplumun omegalara küçük bakmasını sevmiyordu elbette -çünkü kendisi de günün sonunda bir omegaydı- ama omegaların güçsüz olduğu bir gerçekti ve katsuki güçsüz olmak istemiyordu. sonuçta gelmiş geçmiş en iyi kahraman olmayı planlayan biri güçsüz olmanın yanından bile geçmezdi. belki de tek sebebi buydu omega olduğundan nefret etmesinin. insanlar ona bir betaya veya alfaya baktığı gibi bakmayacaktı hiçbir zaman. o yüzden de kimseye omega olduğundan bahsedemezdi, bahsetmemeliydi de.

katsuki düşünce treni bittiğinde derince nefesini dışarı verdi ve bitmeyen yemeğine baktı. her zamanki porsiyonuydu ama her ıssırıkta daha çok boğulacakmış gibi hissetmeden edemedi. iştahı kendinden hızla çekildiğindeyse, hâlâ yemeklerini yiyen sınıf arkadaşlarına bir göz attı. çoğunlukla sakindiler, bakugo'nun tahmin ettiğine göre sadece kaminari ve kirishima bir-iki laf ediyordu. diğerleri ise sessizce yemeklerini yiyordu, garip bir şekilde.

çok takılmadan masadan kalkmak üzereyken üstünde duran bakışı farketmeden edemedi.

todoroki yemeğini yerken bir andan da bakugo'ya hayatı bağlıymışcasına bakıyordu. katsuki'nin ensesinden aşağıya doğru inen bir ürpertinin oluşmasını sağladı bu.

aynı anda da kalbine bir baskı.

istemsizce katsuki de ona bakmaya başlayınca bu sefer utanma sırası shoto'daydı. yüzünde saniyelik oluşan kızarıklık ile hemen gözlerini kaçırdı, suç üstünde yakalanmış gibiydi. bakugo kendini buna gülümserken buldu. daha iki saniye önce keskin ve baskın bir şekilde yaşıtına bakarken şimdi ise yaptığından utanıp masadan kalkmıştı çekinikce.