Uyanması için bir kez daha bastım ayağına.Ama tık yoktu.
Bu kez sert olucak şekilde bastım.Kaşlarım çatılmıştı artık.
"Sayen de ayağımı kullanamayacağım bir süre." diye bir ses geldi.
Ahh!Rezillik!.Amacım iyidi aslında...
Cidden mi?Saçmalık.Artık sıkılmıştım,bir daha da onunla birşey yapacağımı zannetmiyordum. Telefonumu aldım ve babama mesaj attım.
Siz:*Yemek yiyeceğimiz yerin konumunu atar mısın?* Anın da görüp konumu attı.
Evden çıkıp taksi çevirdim. Konumun olduğu yeri takiciye söyleyip dışarıyı seyrettım saat 11:00 a geliyordu.Gece daha da güzeldi.Büyülüyordu.Keşke hep burada yaşasaydık dedirtiyordu.Biraz zaman sonra gelmiştim. Tutarı ödeyip indim. Hafif esiyordu ve bu ürpermeme neden oluyordu.Arkamda ki manzarayı görünce tüylerim diken diken olmuştu.
Hızla evden çıkmadan önce çekildiğim fotoğrafı instagram hesabım da paylaşmak için hesabıma girdim ve altına istanbul büyüleyici yazısını yazdım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
gecesoykan_: İstanbul büyüleyici :))
@alina_pekerr45 ve 651.934 diğer kişi beğendi....
Hemen önümde duran ' ben pahalıyım' diye bağıran restorana girdim.Kapıda ki çalışan ''Hoşgeldiniz efendim.'' dedi başımı eğip kaldırdım ve hafifçe gülümsedim.İçeri girip etrafa bakındım.Masa da oturan babam ve bartınları görünce oraya doğru yürüdüm. Hepsi buradaydı.Bartının ailesi.Babam ve üvey annem!Ne bekliyordun gece o kadının gelmemesini mi? Sonuçta aile yemeği!
Sakin kalmaya çalışarak oraya doğru yürüdüm.Karşılarına gelince hafifçe eğilip doğruldum ve
''Üzgünüm geç kaldım.'' dedim ama yüzümden hiçbir duygu alınmıyordu. Bu huyumu seviyordum.İstediğim zaman duygularımı saklıyordum ve bu baya işime yarıyordu.Bu kadının olduğu yerde durmak istemiyordum ama evde nefes almak da fazla kolay değil. Birden onun yerin de annemi hayal ettim.Kendimi alıkoyamıyordum.
''Kızım nerede kaldın?'' dedi babam. Yanın da ki boş sandalyeye otururken 'geldim işte'' diye mırıldandım.Duymuştu hepsi ama çaktırmıyorlardı.Bartının karşısında oturuyordum şuan. Ama onun yaptığı gibi ben de dönüp yüzüne bile bakmadım.
''Tatlım iyi misin '' dedi üvey annem.Yüzüne uzun saniye baktım ifadesizce. Maa da çıt çıkmıyordu.Sonra başımı çevirip garsonun görmesi için elimi kaldırdım.Geldi ve ''Ne alırsınız efendim'' dedi.Menüye baka gereği duymadan ''Salata '' dedim. o da peki diyerek uzaklaştı. Yemeğimi yiyip şu iğrenç ortamdan gidicektim. Salata gelmişti. Ona gömüldüm daha doğrusu tek tük yiyordum. Oynuyordum daha çok. İştahım kalmamıştı. Babam bana dönerek
''Kızım ev konusun da senden onayını almadık ama sorun olursa bizle de kalabilirsin.Annenle oturursunuz evde.''Anne kelimesini kullandığı an boğazım düğümlendi.Acı çekiyormuş gibi yutkundum belli etmemeye çalışarak.Ama geldiğimden beri bana bakan bartının bunu farkettiğini biliyordum. Masanın altında ki ellerimi sıktım.Tırnaklarımla avucumun içini parçalıyordum ama şuan umrumda değildi.
''A-annem 12 sene önce öldü.'' dedim bastıra bastıra.Kelimelerim bir insanı kesebilecek kadar kesin ve keskindi. Babamın suratına baktım.Kırdığı potu anlamış olacak ki yüzünde kırgınlık vardı. Ayağa kalktım ve
''Şuan ki durumumdan memnunum.'' dedim ortaya.Bartının ailesin de tek tek gözlerimi gezdirdim.Hepsi susuyodu. Onlara bakmaya devam ederken
''Özür dilerim gecenizi mahvettim.'' dedim o aileye karşı. Gözlerim doluydu. Arkamı dönmeden önce bir damla firar etti ve dönüp mekandan çıktım. Dışarıya çıktığım an soğuk hava beni içine çekti.Hapsetmek ister gibi.Ağlamam şiddetlenmişti.Boş loş ışık olan yola ilerledim.Gece olduğundan olsa gerek kimse yoktu.Ağlamamı durduramazken kolumdan çevrildim ve bir beden beni kollarıyla sardı.Kokusu kırık kahve ve naftalin gibiydi. Mayıştırıcı..Geri çekilip yüzüne baktım.Tanıdık gözlere ,yeşilin en koyu tonuna. ''Ne var?'' dedim bartına ağlamamı kesmeye çalışarak.
''Eve bırakayım seni''dedi sinirli bir gülüş düştü dudaklarımdan.
''Ne hakla?Kim sıfatıyla?Ben buraya tek geldim Bartın tek de dönebilirim.Her zaman tektim.Kimse yoktu yanım da .Bu yüzden şuan yanımda olman bir şeyleri değiştirmeyecek. Yine tek olucam. Acıyarak bakan gözlerden ne kadar nefret ettiğimi bilemezsin.Bu yüzden senden de nefret etmemi istemiyorsan defol.'' Yüzüme dümdüz baktı. Bir ömür gibi gelen saniyeler ve yüzüme çarpıp delmek isteyen rüzgar ağlamamın durmasını istemiyorlardı. Bana hayat ağla diyordu. Bu evrenin mesajıydı.Diyecek bir şey bulamamış gibi yana döndü ve geçmem için hayali bir yer açtı.
İçimde ki burku daha da artmıştı. Aslında yalnızım ama yalnız kalmak istiyor musun? diye sormuyorlardı. ben de hiçbir zaman cevap vermezdim zaten.Çünkü alışmıştım.Alışmak zorunda kalmıştım. Yüzüne bakmadan yanından geçtim ve adımlarımı hızlandırdım. Göz yaşları tekrar yüzüme doluştular. Ağlayarak yarım saat kadar yürüdüm. Ağlamaktan kızaran gözlerim ve solgun duran bedenimle saçma bir halim vardı. Vücudumun beni taşıyacak gücü kalmadığını hissettiğim de ise taksi çevirip eve geldim ve direkt odama çıktım.Üstümü değiştirmeden yatağa uzandım ve ağladım.Belki de her zaman yaptığım şeyi yaptım ve ağlayarak uyuya kaldım.
^^^^^^^^^^''
Bölüm sonu. Moralim bozuk ondan böle yazdım sorryyy.
Gece yi beğendiniz mi yazarsanız sevinirim. Bu arada gece karakterinden bizzat kendim izin aldım.Sorunolmasındiye.
