K jak Korona królów

15

Cztery dni później
Koleba królewska wjechała na brukowy dziedziniec miasta. Kilka wozów które jechały za nią, zatrzymało się obok. Służba od razu zabrała się za wypakowywanie kufrów a dwórki pomogły swojej pani zejść z powozu. Filigranowa Elżbieta stanęła na brukowanym podłożu i rozejrzała się do okoła. Dwórka Hanka poprawiła jej włosy i wygładziła suknię i płaszcz. Do królewny podszedł Jasiek - królewski rycerz, oraz jego ojciec Spycymir - kasztelan krakowski. Pogoda była pod psem jak mawiali mieszczanie. Ciemne niebo cały czas straszyło deszczem a chłód na dworze był bardzo uciążliwy.
- Powinien nas ktoś powitać, choćby mój przyszły mąż. A tak to prezentuje brak ogłady i honoru wobec damy.- mruknęła do Janka ,Elżbieta. Rycerz zaśmiał się pod nosem. Nagle drzwi otworzyły się i wyszła procesja witająca królewnę. Urzędnicy i sam król Karol Robert. Nie był bardzo przystojny zdaniem Elżbiety a nawet wręcz przeciwnie. Był dużo starszy od 18 letniej królewny. Miał dość krótko przystrzyżoną brodę i orli nos. Oczy zielone a policzki blade jak ściana. Skłoniła się i zapoznała krótko z przyszłym mężem. Teraz będzie królową węgierską. Czuła że nie jest na to gotowa.

Anna zapinanała ogromną kolię na szyi swojej pani. Adelajda z zadowoleniem oglądała się w lustrze i podziwiała swoją figurę którą za chwilę miała stracić przez wielki brzuch. Wszystko jednak było w słusznej sprawie- szacunku i chwały którą miała zdobyć. Królowa bardzo przejmowała się swoim stanem. Codziennie wolała Eliasza w najbardziej błahej sprawie. Cały czas piła zioła które miały zapewnić że dziecko będzie chłopcem ( jak powiedziała zielarka którą kazała zwołać) robiła się czasem histeryczna i cały czas podekscytowana. Ciąża wszystko zmieniła w jej postępowaniu. Kazimierza z resztą też. Kazał cały czas doglądać żony i cały czas liczył że będzie to syn. Królowa matka codziennie przychodziła z potrzebnymi radami przy dzieciach więc Anna mogła się urywać na ten czas z komnaty. Sam ślub dwórki i rycerza nie był już więcej odkładany na później przez króla. Na ten czas liczył się dla niego potomek a nie miłość do Anny i to nie odwzajemniona. Władysław więc żenił się już za dwa dni.
- Chcę zobaczyć twoją suknię ślubną Anno. - powiedziała królowa. Anna skończyła poprawiać wygląd Adelajdy i uśmiechnęła się.
- Oczywiście pani, dziś miałam ją mierzyć. - powiedziała cicho. Królowa uśmiechnęła się i zeszła ze stołka na którym stała podczas strojenia.
- Każ więc zawołać służące. Niechaj przyniosą suknie i przyprowadzą szwaczkę. - wydała rozkaz i usiadła przy oknie.

Dziś trochę krótszy rozdział a tak w zasadzie to część rozdziału. Jak myślicie czy Anna rzeczywiście wyjdzie za Władysława i czy Kazimierz coś z tym zrobi?
Trzymajcie się ciepło
Autorka 😘