The stranger

Proloog

Terwijl de tranen over mijn wangen stroomden, stond ik voor de spiegel. Met een mesje in mijn rechterhand.

"Dit is het dan, het einde." Zei ik zacht tegen mezelf.

Ik stond al klaar om het mes diep over mijn polsen heen te halen, totdat ik van achteren werd beet gepakt. Mijn mond werd door 2 handen bedekt. Ik kon niks zeggen, en ik kon niet bewegen.

"Ik laat je los, als je me beloofd dat je dit voortaan nooit meer zult doen." Zei de man, met een beetje woede in zijn stem.

De man zijn stem, ik wist dat het een man was door zijn handen, was een beetje vervormd. Ik herkende zijn stem niet. Het enige wat ik kon doen was knikken, want ik kreeg geen adem meer. Ik raakte een beetje in paniek.

"Als ik je heb losgelaten, mag je niet achterom kijken." Zei de man, al wat gekalmeerd.

Ik knikte weer. Ook al wou ik dolgraag weten wie de man was. Kende ik hem? Was het een vriend? Was het een vreemdeling? Ik zou het nooit weten, want ik zou hem nooit meer tegen komen.

Dat was om precies te zijn 2 maanden geleden. Ik heb nooit meer geprobeerd mijn polsen door te snijden, en ik ben de man, als het goed is, niet meer tegenkomen. Ik zit nog steeds elke dag met de vraag in mijn hoofd. Wie was die man? Kende ik hem? Was het een vriend? Was het een vreemdeling?

Tot op de dag van vandaag was mijn leven nog dood normaal. En ik dacht dat mijn leven ook dood normaal zou blijven. Tot vandaag. Alles veranderde. Mensen gingen dood, mensen kwamen samen. Mensen kregen relaties, vrienden verloor ik, en het was allemaal mijn schuld.

Maar ik? Ik heb er niet voor gezorgd. Wie wel? God mag het weten.

A/N
Hey guys! Weer een nieuw boek, lol. Ik hoop dat jullie deze wat leuker gaan vinden
Lemmeee know wat jullie vinden tot nu toe :)