The stranger

Chapter 2

"POV Zola"
Daar lig je dan. Op de bodem van het zwembad van een vriend van je broer. Je kan niet zwemmen. Iedereen is dronken.

Ik raak in paniek, totdat ik 2 sterke armen om me heen voel. Ik kan niet plaatsen wie het is, maar ik word in iedergeval naar de kant gebracht. Als ik even later op de kant lig, doe ik langzaam mijn ogen open en hoest wat water uit. Ik zie 7 gezichten boven mijn hoofd hangen, en ik kan je vertellen; Dit is zeker geen verkeerd gezicht.

"Shit, sorry Zola, ik met mijn stomme kop was het totaal vergeten.." zegt Tim, met echte spijt in zijn stem. "Het is oké, ik leef nog." Zeg ik terug, en sta daarna op. Ik loop naar de drank tafel en roep; "wil iemand wat drank?" Ik schud met mijn kont en iedereen joelt. "Ho, dat is mijn zusje he, niet jullie vriendin." Zegt Tim snel. Ik lach. Ik zet de fles tegen mijn lippen aan en gooi een grote teug naar binnen. Wat ben ik aan het doen..

Een tijdje later zijn we allemaal helemaal van de kaart af. Ik zit bij Vince op schoot. Hij laat zijn handen rusten op een.. nogal intieme plek. Maar ik? Ik vind het helemaal oké.

Ik zit rustig van een glas drank te genieten als ik opeens overeind word geduwd door Vince. Hij is helemaal rood. Hij trekt me snel mee naar binnen, naar Jayden zijn slaapkamer. Ik stribbel niet tegen, en om heel eerlijk te zijn vind ik het ook helemaal niet zo erg. Ik heb sinds de 1e keer dat hij bij ons thuiskwam stiekem al een kleine crush op hem, maar dat hoeft niemand te weten. Hij pakt me bij mijn heupen en zoent me. Teder, maar toch vol passie. Ik kan het niet echt beschrijven, en ookal ben ik dronken, het voelt echt goed. Hij duwt me langzaam op bed en maakt mijn bikini topje los. Hij heeft hem nog maar net los, als de deur opengaat. Daar staat de moeder van Jayden. Ze slikt en doet snel de deur dicht. Ik giechel zachtjes, terwijl we allebei rood worden. Vince gaat overeind zitten. Ik ga naast hem zitten, en zo zitten we 5 minuten lang. We zeggen helemaal niks. En het fijne is; het is geen akward stilte, maar een hele fijne stilte.

Als we even later met zijn alle weer buiten zitten, roept de moeder van Jayden dat we allemaal naar huis moeten. Iedereen jammert en zucht, behalve ik. Nu kan ik eindelijk mijn plan voortzetten. Ik glimlach lichtjes.
"Vond je het niet leuk hier Ofzo?" Hoor ik jayden's stem achter me. Ik draai snel om. "Jawel, jawel, maar .. ik ben gewoon moe." Lieg ik.  Jayden knikt. "Oké dan, vooruit." Zegt hij, en duwt me plagerig richting de poort, die naar de straat leidt. "Wil je me zo snel weg hebben?" Grinnik ik. Jayden lacht en knikt; "ja, we hebben genoeg van je." Ik lach met hem mee. "Oké dan ga ik maar gauw, kom mee Tim." Tim lacht ook en loopt met me mee naar huis.

Als we thuis aankomen loop ik meteen naar mijn kamer, om daar heel hard de muziek aan te zetten en wat comfortabelere kleren aan te doen. Ik heb bij Jayden namelijk al gedoucht, en nee, zonder jongens. Ik doe mijn haar in een knot en zet mijn laptop aan, om vervolgens op mijn bed te ploffen met een beker Ben&Jerry's ijs en Netflix te kijken. De ideale avond, al zeg ik het zelf. En om heel eerlijk te zijn, ben ik een beetje bang voor vanavond. Wat als de man deze keer niet komt?

Daar sta je dan, voor je spiegel. Met een mes in je hand, het is namelijk zover. Tijd om de man te leren kennen. Of niet, het is allemaal op eigen risico. Misschien lig ik straks wel in het ziekenhuis. Maar dan hoor ik voetstappen de kant van mijn kamer opkomen en mijn hart begint sneller te kloppen. Ik gooi snel het mes onder mijn bed en doe net alsof ik met mijn haar bezig ben. Ik hoor de deur van mijn kamer opengaan en zie via de spiegel in de deuropening tim staan. Ik kijk hem vragend aan. "Ik kwam kijken of je al sliep, ik wou namelijk nog even naar buiten gaan. Maar volgens mij wou je net naar bed gaan." Zegt Tim. Ik knik; "sorry, maar ik ben heel moe, vindt je het heel erg?" Tim schud snel nee met zijn hoofd; "Neenee, ik ga wel met Vince en Jayden." Ik knik en glimlach. "Have fun." Tim glimlacht, doet mijn deur dicht en loopt weg. Ik zucht zacht. Wat als hij het had gezien? Dan had hij me voor gek verklaard..

Oké, poging 2. Ik pak het mes onder mijn bed vandaag en ga weer voor de spiegel staan. Ik kijk naar mijn polsen en zet het mes erop. Daar ga ik, ik haal ze diep over de binnenkant van mijn polsen heen. Het begint hevig te bloeden en ik besef dat ik er niks meer aan kan doen. Normaal zou de man er nu toch allang geweest zijn? Ik verlies steeds meer en meer bloed en word op gegeven moment duizelig. Zo duizelig dat ik op de grond val. Het wordt wazig voor mijn ogen.

Hier lig je dan. Op de grond, je polsen doorgesneden, de man is je niet komen redden. Dit wordt je dood. En wat kan je er aan doen? Niks.

A/N
Heyyyy guuuyyzzz wow uiteenlopend verhaal dit lol
Hopelijk is alles okey met jullieeee :)
Lemme know wat je van dit hoofdstuk vond lol