The stranger

Chapter 6

"POV Zola, 12 jaar geleden."
We zijn met het hele gezin naar de zee; papa, mama, Tim en ik. Het is vandaag de warmste dag van het jaar.

Tim en ik zijn aan het spelen in de zee, terwijl mama een boek ligt te lezen en papa een ijsje aan het halen is. Tim en ik mogen nog niet verder dan de boeien, maar wie zegt dat kleine kinderen altijd goed luisteren?

We gaan samen over de boeien heen. Tim heeft mijn handje stevig vast. Ik voel allemaal zeewier, en dat is zeker geen prettig gevoel. We gaan steeds dieper tot Tim en ik net niet meer kunnen staan. We hebben onze strandbal mee, daarmee gaan we overgooien.

"1.. 2.. 3.. 4..... 8.. 9.. 10! Een nieuw record!"

Alles ging goed, totdat ..

De bal vloog mee, met de wind. Zo het water over. Hij is maar een paar meter van ons verwijderd. "Ik haal hem wel!" Roep ik, vol overtuiging. Tim knikt. "Uitkijken!"

Ik zwem naar de bal toe. Het water wordt steeds dieper, en het is al dieper dan ik dacht.
Ik krijg allemaal water in mijn mond en ik word op een gegeven moment heel moe.

Een paar seconde later, zak ik onder het water. Ik zak steeds verder en hoor boven water Tim in paniek roepen. Ik zak nog steeds verder, tot dat alles zwart wordt voor mijn ogen.

Een tijdje later, geen idee Hoelang, lag ik op de kant. Ik werd gereanimeerd en op een gegeven moment deed ik mijn ogen snel open en hoestte al het water uit. Ik zag allemaal bezorgde gezichten boven mijn hoofd hangen; papa, mama, Tim, mensen van het strand, en zelfs mensen van de reddingsbrigade.

"Je bent er weer.."

"POV Zola"
Overal zand, gillende kinderen die in het water spelen, lezende moeders, mensen die een ijsje halen.

We hebben besloten om met zijn 4en naar het strand te gaan; Tim, Vince, Jayden en ik.

Als we op het strand zijn aangekomen en onze handdoeken ergens neer hebben gelegd, doe ik mijn kleren uit. Ik had namelijk mijn bikini hier al onder aan. Ik zie dat jongens naar me aan het staren zijn. "Kunnen jullie het zien?"
Ze worden alle 3 rood en kijken snel weg. Zelf trekken ze ook hun shirt uit. Ik staar naar hun buiken. Alle 3 mogen ze er zeker zijn. "Kun je het zien?" Zeggen ze, alle 3 in koor. Nu is het mijn beurt om rood te worden. Ze grinniken. "Wie het eerst in het water is!" Ze rennen alle 3 tegelijk weg. Ik ga op mijn handdoek zitten en kijk toe hoe de jongens alle 3, Jayden net iets eerder dan de rest, tegelijk het water in komen.

Ik voel 2 sterke en warme armen op me heen. Ik open mijn ogen, ik was namelijk in slaap gevallen, en kijk omhoog. Ik zie Jayden zijn gezicht boven mijn hoofd hangen nu. Hij glimlacht en ik glimlach terug. "Heb je lekker geslapen, prinses?" Vraagt hij grinnikend. Prinses.. prinses? Ik bloos en knik snel. Hij geeft me een knipoog. "Ga je mee, ijsjes halen? Anders moet ik zo alleen.." hij trekt een pruillip. Ik grinnik en trek zijn pruillip nog verder omlaag met mijn vinger. "Ik ga wel met je mee." "Dankjewel, prinses." Hij maakt een buiging. "Heet ik vanaf nu prinses?" Grinnik ik.
Hij knikt. "Ik vind dat je op een prinsesJE lijkt." Knipoogt hij. Ik kijk boos. "Ik ben niet klein.. ik ben.. ik ben.." ik val stil. "1.65.." hij begint te lachen en zet ons stil. Hij doet een pluk van mijn lichtbruine haar achter mijn oren en kijkt me diep in de ogen aan. "Ik vind je schattig zo, Zola." Ik begin te blozen en kijk hem glimlachend aan. Is dit .. gaat het nu.. gaat hij me zoenen? "Als je dat wilt wel ja.." zegt hij grinnikend, blijkbaar had ik het perongeluk hardop gezegd, ik haat mezelf. Zonder antwoord, omdat ik zolang aan het nadenken was, zoent hij me. Ik glimlach tussen de zoen door.

"We hebben ijs!"

Een halfuurtje later kwamen we terug met 4 ijsjes. "Jeez, dat duurde lang." zeggen Tim en Vince in koor. "Uh ja, het was druk." Grinnikt Jayden. "Oké, oké."

Het is nu zo'n 2 uur later, we zijn met zijn 4en in ons huis. Jayden en Vince blijven slapen.
"Ik ga gewoon in mijn eigen bed slapen hoor, ik ga niet in de woonkamer!" Roep ik verontwaardigd, en daarna loop ik snel naar mijn kamer. Daar kleed ik me om, en ga in bed liggen. "Nee prinses, kom nou, dat is veel gezelliger."; Jayden staat achter me. "Jeetje ik schrok me dood, en nee nee nee nee."
Ik word opgetild door Jayden zijn sterke armen. Ik sla op zijn rug in de hoop dat hij me los laat. Maar in plaats daarvan rent hij alleen maar sneller naar de woonkamer, en gooit me op een gegeven moment op een matras. "Alstublieft prinses." Hij geeft me een knipoog.
Ik trek een pruillip, die Jayden met zijn vinger verder omlaag trekt en hij grinnikt. Ik ga op het matras liggen, waar ik op zat. Ik heb inmiddels door dat er maar 3 matrassen liggen, maar ik ben te moe om er over na te denken. Dus ik val meteen in slaap.

De volgende morgen word ik wakker met 2 sterke armen om me heen. Ik probeer me om te draaien maar het lukt niet, want hij heeft me heel stevig vast. Dus eigenlijk komt het erop neer dat ik moet wachten tot de persoon die me zo stevig vast heeft, wakker is.

"Goedemorgen prinses.." mompelt de persoon die achter me ligt, waardoor ik meteen weet dat het Jayden is. "Goedemorgen Jay." Hij legt zijn gezicht in mijn schouder waardoor ik hem voel glimlachen. Dit moment gaat zo door; tot de deurbel gaat. Ik zie dat Vince en Tim al weg zijn, waardoor ik raar kijk. "Ik doe wel open." Zeg ik snel, en loop meteen naar de deur toe.
En daar staat hij.

Zwarte kleren, zwart masker, geen een plekje huid is meer te zien. Niet eens zijn ogen of zijn haar.

A/N
N hoofdstuk om yeah_im_a_weirdo kennis te laten maken met Jayden... :| HAhahahah
Nou hoop dat jullie t beetje leuk vonden ennehhhh see u soon