Oh! Spirit

~5B~

Merhaba ben park mijoo.
Ruhum bedenimden ayrılalı tam 5 sene oluyor.
Ve doğduğumdan beri bu evde yaşıyorum.
Son zamanlarda oh sehun ve gürültücü arkadaşının yaşadığı bu evde..

Yaşmak...
Biliyorum .. bu kelime durumumu tam olarak açıklayamıyor.

Güzel bir yaz günü ailem ile birlikte içinde bulunduğumuz uçak düştüğünde bende orada bulunan herkes gibi öldüm.
Nasıl ve neden olduğunu bilmiyorum fakat bir hayalet olarak tam beş senedir varlığımı sürdürüyorum. Düşündüğüm tek şey,böyle yanlız ve acı içinde başkalarının hayatlarını izlemektense bir an önce diğer herkes gibi tam manasıyla ölmekti
Ta ki oh sehun bir sabah buraya taşınana kadar.

Onu gördüğümde uzun zamandır hissetmediğim pek çok şeyi bir anda hissetmiştim.
Eğer kalbim hala yerindeyse o günden beri umutsuzca çırpınıp duruyor olmalı
Sürekli onu izliyorum nerdeyse hakkındaki herşeyi biliyorum..hatta kendisinin bile bilmediği şeyleri..

Bir sapık gibi tüm gün boyunca onu izliyorum uyurken,yemek yerken,okula giderken hatta giyinirken bile.
Bu şekilde yaşıyor gibi hissediyorum fakat bir yanım beni asla hissedemeyeceğini bilerek çürüyüp gidiyor.
Bu şekilde sonsuz zamanımı garip bir burukluk içerisinde geçiriyorum.

Bu gün de her zamanki gibi gibi geçiyordu
Sehun uyanana kadar onu izledim. Muhtmelen bir başkası onun uyurken şapşal gibi göründüğünü düşünebilir.
Bana kalırsa bir bebek melek gibi görünüyor.

Sabah uyanıp duş aldıktan sonra kaçar gibi evden çıktı muhtemelen şu gürültücü arkadaşından kaçıyordur.
Her zamanki gibi otobüse binmek yerine bu gün yürümeyi tercih etti.
Birkaç kez ,belki de otobüse binmesi gerektiğini her an yağmur yağacak gibi göründüğünü söyledim.
Elbette beni duymadı..
O henüz yolun yarısına bile gelmemişken  yağmur yağmaya başlamıştı bile.

Birkaç metre ötesine yıldırım düştüğünde ondan biraz uzaklaştım.
Garip bir şekilde sanki bayrak direği ya da kırmızı renk gibi yıldırımları üzerime çekiyorum
Benim yüzümden kızarmış bir bebek melek olmasını istmem.
Çok korkmuş olacak ki olduğu yerde sıçradı ve okula koşma hızını arttırarak görüş alanımdan çıktı.okula varana kadar onu yıldırımlardan korumak için olabildiğince uzaktan gözkulak oldum.
Okula vardığında sırılsıklamdı.
yardım etmek istiyordum fakat elimden birşey gelmiyordu.
İç sesim belki de bunun daha iyi olduğunu her zaman böyle güzel bir manzara göremeyeceğimi söylese bile onun için endişelenmeyi durduramıyordum.
Ayrıca sehun okula adımını attığından beri tüm kızlar adeta çakal sürüsüne dönüşmüştü.

Bu tam anlamıyla sinirimi bozuyor benim varlığımdan bile haberi yokken birisürü ucubik kızın sehun un peşinde dolaştığını bilmek..
Hatta bunu izlemek.

Her neyse..
Hastalıklı düşüncelerimle kafanızı şişirmeyeceğim.
Her zamanki gibi ders boyunca sehun un yanında oturdum. Sonunda biraz kurumuş gibi görünüyordu.
Dışarıda da yağmur dinmişti fakat okul bahçesini ve ana caddeyi kısmen su basmıştı.

Tüm aksilikler bebeğimin başına gelmiyormuş gibi birde en az baekhyun kadar garip arkadaşı chanyeol kestirme bir yoldan eve gidebileceklerini söyledi.
Ahh cidden..ve sehun buna inandı.

Bu Soğuk havada birde çamur içinde okulun arkasındaki büyük sayılabilecek ormanlık alanda bata çıka yürümeye başladılar.
Ve tabiki çok geçmeden kayboldular.

Sehun durmadan şarjı bitmek üzere olan telefonuna bakıyor,çekip çekmediğini kontrol ediyordu.
Son kez kontrol ettiğinde yine çekmediğini gördü ve daha da sinirlenerek farklı bir yöntem denedi telefonu başının hizasında yukarıya doğru kaldırdı. Bense biraz yaklaşarak ekrandaki minik çubuklardan en azından birinin hareket etmesini bekliyordum.

Tam o anda beni bile titretecek bir gürültü koptu.
Görüşüm kısa bir anlığına duman bulutuyla kapandı.
chanyeol un Bağırışıyla kendime geldiğimde sehun un çamur içinde yerde yattığını gördüm.
Durumu idrak etmem çk uzun sürmedi. Benim yüzümden.. böyle korkunç bir havada ona bu kadar yaklaştığım için..sehun a yıldırım çarpmıştı. Chanyeol un sarsmasıyla Elindeki telefonun küçük parçaları çamura düşüp gözden kabolurken sehun yavaşça kendine geldi.
Ve ben hala aptal gibi ona yakın durduğumu fark ederek olabildiğince uzaklaştım.