Here In My Heart (a true to life story) BOOK 1 - Destined (COMPLETE)

CHAPTER 35 (updated)

**CHAPTER 35**

**NORMAL POV**

What does he mean by he sings only if his heart wants him too?

"So you mean you only sing if you really feel singing?" I asked.

"Yeah, kinda." He said then nodded.

"I sing whenever I want to express my inside emotions, kasi sometimes diba you are mute by the words of your heart and only the lyrics can speak it all out for you." He explained.

"Oh? Sa madaling salita you sing to express, edi find a song that perfectly fits to how you feel today." I smiled.

He smiled as well, I offered my hand and he didn't refused, he held my hand as well, I led him outside the arcade gaming zone then I let go of his hand when we stepped outside, nakakahiya kasi eh. Sa kanya ako nahihiya hindi sa mga tao.

Sumunod siya sa akin patungo sa sound-proof cubicles ng karaoke. I bought four tokens para tig dalawa kami.

Syempre kakanta din ako. Pero this time, I'll sing to express how I feel for Andrew. He gave me the idea of expressing what I can't spit out through singing.

Hindi naman sobrang ganda na tipong pang birit ang boses ko, pero mayroon naman akong naproproduce na vibrato hahaha. Pero I'm more excited hearing Andrew sing, I remember the night we danced, he sings very well compare to a typical guy who has the same interests to him. Ni hindi mo mapagkakamalang kumakanta ang lalaking ito eh.

Pumasok na kami sa cubicle, hinanap ko kaagad ang song book. Tumabi naman siya sa akin though pwede naman siya sa harapan ko umupo dahil may kasikipan ang cubicle na ito, tsaka kasuluksulukan naman itong pinili ni Andrew kasi, madilim! Hindi na nakakapasok ang liwanag dito!

"Mic. Test, 1,2,3." Drew said while I'm scanning through the pages of the song book.

Infairness, hindi pa siya kumakanta, gandang ganda na agad ako sa boses niya sa mikropono.

Mahinahon kasi magsalita si Andrew, ang suave nya palagi mag salita. Hindi gaya ni Harold na parang maloko at hindi mapagkakatiwalaan ang tono. Para pa laging nagmamadali ang boses. Hahaha. Ako kapag nagsasalita? Malumalay lang.

Nakapili na ako ng kanta ko, isinulat ko muna ang numbers nito sa cellphone ko, hihintayin ko makapili si Andrew, para hindi na kami patayo tayo at papindot pindot sa karaoke.

"Khian ito na yung last, type mo na sa cellphone mo, 11310."

Tinype ko na ang songs niya at tumayo na ako. Inarrange ko ang songs alternately, ako, siya, ako then lastly siya.

Ang una kong kakantahin ay a song that really reflects to what I feel for Andrew, hahaha, halos lahat naman ng pinili ko eh.

Nagstart na mag play ang mga kantang pinili ko.

[Instrumental]

Tinignan ko si Andrew, nakatinggin lang din siya sa akin ng seryoso, hindi ata niya alam ang kantang ito, may pagtataka kasi sa mukha niya eh.

3, 2, 1.

[Khian Singing]

Maniniwala ka ba

Kung malaman mo?

Ikaw yata ang tinatangi ng puso kong ito.

Iisipin mo nga kayang

Nagbibiro lamang ako?

Mahal kita..

Mahal kita..

Palagay ko~

Palagay ko mahal kita!