Milyonda bir görülen bir hastalık.
"Kseroderma Pigmentosum"
Ve bu hastalığa mahkum genç bir kız.
Hayatında hiç Güneş'e çıkamayarak sosyal yaşama meydan okuyor...
Bu hastalık kendisine yanlızlığı,çaresizliği ve psikolojik sorunlar yaratırken karşısın...
Çok çok çok sevdiğim okurlarım. Yeni bölüme hoşgeldiniz.❤
Medya:Beyonce-Broken.
Yorumlarınızi okumayı bekliyorum. Oyları da unutmayalım☆
Keyifli okumalar...
____________________☆___________________
Bir umut olsam şuan doğsam... Bir hayal olsa şuan kursam... Bir rüya olsa hiç uyanmasam... Bir kâbus bu ,hadi uyan!...
*** Hiç kimse kaderin açtığı perdeyi kapatamaz... ~Oyun 1~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
●Sev...●
[7 Eylül 2011,İzmir]
-Kızım,Güneşim... Ben burdayım korkma annecim.
Küçük kız üstlerinde onları aydınlatan ay ışığıyla evlerinin bahçesinde bisiklet sürmeyi öğreniyordu. Her yer karanlık...Sadece ay parlıyordu o gece.Küçük kız hem önünü göremiyor ,hemde bisiklette dengesini kuramıyordu.Bu onu o kadar zorluyordu ki ,bir türlü yapamadığı için sinirlenmiş,kızarmıştı.
"Gel kızım hadi, afferin kızıma oluyor....Babasının kızı işte."
"Aman Sinan sende kendine övünecek dal arıyorsun.Benim kızım zaten yetenekli."
"E,bende onu diyorum hayatım. Babası gibi yetenekli kızımız."Genç kadın gözlerini devirdi.
Küçük kızın babası hem tedirgin hemde umutla elini açmış biricik kızının kendisine doğru gelmesini bekliyordu. Kızına kendi nasıl öğrendiyse onun gibi ögretiyordu herşeyi. Ona öğreteceği o kadar çok şey vardı ki,hepsini şimdiden aklında bir sıraya koymuştu.
Kızı için yapmayacağı şey yoktu... Sırf bu sene kızı için evlerinin altında olan garaja bir dans stüdyosu yaptırmıştı.Kızının sürekli odasında müzik eşliğinde gizlice dans ettiğini görmüyor değildi.Bu küçük kız için harika bir sürpriz olacaktı.
Küçük kız pedalını döndürürken dengesini kuramadı ve bisikletle birlikte sağ bacağınin üstüne düştü.Küçük kızın annesi panikle yanına gitmek için yelteniyordu ki babası eşinin kolundan tuttu ve sakin olup beklemesini söyledi.
Küçük kızın yarası yoktu ama çoktan ağlamaya başlamıştı.Annesi ve babasının neden yanina gelmediğini anlamamış bu durum daha da canını acıtırcasina ağlamasinı şiddetlendirmişti.Bir süre sonra ağlaması ufak hıçkırıklara dönen kız tek başına yerde ailesi ise tam karşısındaydı.Göz yaşını elleriyle sildi ve ileride kendisine gülerek bakan babasını gördü. Herzaman üzüldüğünde,ağladığında, güldüğünde yanında olan ailesi şimdi ne olmuştuda yanına gelmemişti?
