Senden Af Diliyorum

•10•

   (Alkın'ın anlatımıyla)

   Uykumdan hissettiğim ürperti ile uyandım. Etrafa bakındığım da fark ettim ki camı açık unutmuşum. Kalkıp camı kapatıp tekrar yatağa döneceğim vakit aynamdan gördüğüm şeyle biraz korku ama çoğunluğu sevinçle arkama döndüm.

-Sevgilim, cidden sensin dimi? Bu da o sikik hayallerden ise yemin ederim keserim kendimi!

-Ener: şhhh! Sessiz ol! Baban uyuyor ve evet benim. Benden bir şüphen mi var?

-Ha-hayır hayır! Sadece seni bek-beklemiyordum. Ç-çok sevindim iyi ki, iyi ki geldin. Be-beni affettin değil mi? Hatta affettiğini söylemek için geldin?

   Büyük bir heyecanla cevabını beklerken holden gelen seslerle kafamı kapıya çevirdim. Sesler kesildiğinde tekrar Ener'e baktım. Yoktu.

-Ener! Ener! Sevgilim nerdesin? ENER! YAPMA NERDESİN? ENER LÜTFEN GİTME! EFFETMEDİN Mİ HALA?

-AAAAAAAHHH!!!

   Çığlık atarak yere çöküp cenin pozisyonu almıştım. Olduğum yerde sallanırken ara sıra çığlıklar atıyor bir yandan da saçlarımı çekiştiriyordum. Babam sesime gelmiş olacak ki içeri girdiği gibi lambayı yaktı. Beni öyle görünce endişeyle yanıma çöktü.

-Erdinç: Oğlum! Neyin var? Ne oldu? Anlat babana hadi oğlum. Bak ben yanındayım. Sakinleş!

-Baba! Baba o burdaydı, senin yüzünden gitti. Sen ses yaptığın için gitti. Eğer bakışlarımı ondan çekmeseydim gitmesine engel olurdum. Ona derdim babam biliyor kaçma derdim. Ama senin yüzünden gitti, dikkatim dağıldı. Beni affedip affetmediğini öğrenecektim. Olmadı. Öğrenemedim.

-Erdinç: Oğlum bak burda kimse yok. Hem gelse kapıdan gelirdi dimi? Bizde bunu bilirdik. Sen rüya görmüşsün. Onu çok özlediğin için rüya görmüşsün. Şimdi sakinleş. Lütfen!

   Babamın dediklerinden sonra gözüm camı buldu. Açıktı! Ben kapatmıştım.

-Baba bak cam açık ben kapatmıştım. Baba yemin ederim kapatmıştım. Camı kapatınca yansımasından görmüştüm hatta onu! Baba camdan çıkmış şimdi bana inanıyorsun dimi baba? O burdaydı. Baba o burdaydı. Burdaydı...

   Çıldırmış gibi o burdaydı derken kolumda bir acı hissettim. Gittikçe hareketlerim yavaşlamış ve bilincim kapanmak üzereydi. Tüm gücümün çekildiğini hissediyordum. Bilincim tamamen kapanmadan önce tek hatırladığım şey camda gördüğüm buz mavisi gözlerdi...

***

Bölüm nasıldı ya da kitap hakkında ne düşünüyorsunuz?

Sevgilerle
~Mars