Okula gitmek istemiyordum ama gitmek zorundaydım. Daha önce ki kaçışlarım bana devamsızlık olarak geri dönüş yapıyordu. Sınıfta kalamazdım. O yüzden güçlü olmalıydım. Babam güçlü olduğumu söylerdi. O diş doktorundan korkardı ama ben korkmazdım ve benim ne kadar korkusuz olduğumu söyleyip beni neşelendirirdi küçükken. Kafamı iki yana sallayıp yola odaklandım yoksa araba çarpabilirdi. Bu caddede karşıdan karşıya geçmek tehlikeliydi. Ama kafamı kaldırdığımda yola çıktığımı fark etmemiştim. Üzerime gelen arabaya bakarken kolumdan çekilip duvara itildim. Kafamı kaldırdığımda gözlerini kapatmış soluklanan Jungkook' u gördüm, demek beni o kurtarmıştı, korkmuş görünüyordu ama şu an neden bu kadar yakınımdaydı ki? Yoksa daha çok acı çekeyim diye mi? Ama Jungkook böyle kötü düşünmezdi, yani gözlerinde yansımasını gördüğüm Jungkook, kendisini tam olarak tanımıyorum ama az çok sevdiği şeyleri biliyorum. Mesela o da benim gibi kırmızı elmaya bayılır ya da benim aksime saçıyla oynanmasını da seviyor, bende onun saçıyla oyanmak isterdim ya da o oynayacaksa saçımla oynanması hoşuma gidebilirdi. Ama onun sevgilisi vardı ve benim eski arkadaşımdı. Hala yakın olduğumuzu fark edince hızla onu geriye ittim. Dokunmam ile kalbimin titremesi bir oldu ve yeni fark ettiğim belimde ki eli yana düştü. Cidden yanlıştı. Hızla bana döndü. " Neden yola atlıyorsun dikkatsizce? Ya bir şey olsaydı? Arkadan üzülecekleri, canı yanacakları hiç mi düşünmüyorsun?" Bu çıkışı yüzümde acı bir tebessüm oluşturdu. "Sanırım arkamdan üzülecek tek kişi annem olurdu, babam ise hem sevinir hemde üzülürdü burayı bırakıp yanına geldiğim için." Neden bunları anlatıyorum bilmiyorum ama söylemek istemiştim. Sanırım canımın daha önceden de yandığını ona göstermek istemiştim. Ama mırıldanışı beni ufak bir şaşkınlığa sürükledi. "Biliyorum baban yanına gittiğin için sevindirdi ama anneni burada tek bıraktığın için sana çok kızardı." Şok olmuştum neden böyle bir şey söylemişti ki? "Ne?" diye mırıldandım. Sanki kendine yeni gelmiş gibi silkelendi ve konuştu. "Yok bir şey hadi dikkatlice okula git." Onunla ilk konuşmamızın böyle olması kötü hissettirmişti ama yine de kafamı sallayıp hiçbir şey söylemeden yanından ayrıldım. Ondan uzak durmalıydım çünkü artık sevgilisi vardı. Arkamı dönüp baktığımda bana bakıyor olduğunu gördüm ama neden böyle sürekli bana baktığını anlamadım, bu ilk olmuyordu ama hep böyle yapıyordu. Aklım karışıyordu.
🌙
