Mavi Kan (gxg) ✅ TAMAMLANDI

7.Bölüm

Mutlu Pazarlarrrr.

Rahatsız olduğumdan dolayı bölüme tekrar bakamadım yanlışlarım varsa kusura bakmayın...

İyi okumalar...💚

****

Pazartesi günü geldiğinde kolumdaki yara geçmiş sayılırdı. Ufak bir iz duruyordu sadece ve darbe aldığında acıyordu. Pazar günü boyunca çocuklarla parkta oturup sohbet etmiştik. Beni futbol seçmeleri için ikna etmeye çalışmışlardı yine. Ve hala devam ediyorlardı şimdi okula giderken.

Okula yürürken Zayn önüme geçip yalvarırcasına konuştu.

"Yaa ne olur katılsan yaa, belki seçmezler seni."

Gözlerimi devirdim.

"Saf saf konuşma Zayn seçmezlerse hayal kırıklığına uğrayacak. " dedi Fiona. Belatris hemen ardından konuşmuştu.

"Ama eğer iyi oynuyorsa seçilir ki bana iyi oynayacak gibi geliyor. Hem akıl okuyor kimin nereye hamle yapacağını önceden bilecek ve seçilecek."dedi. Olduğum yerde durdum ve kaşlarımı çattım.

"Bir dakika çocuklar. Burada bir duralım. Ben asla oyunda hile kullanmam. Evet reflekslerim kuvvetli ve evet hızlı hareket ediyorum ve bu yönümle zaten diğerlerinden üstünüm ama asla akıllarını okuyup bariz bir hile yapmam. Ben futbolu sevdiğim için, o sahada kendim gibi olduğumu düşündüğüm için, bana iyi hissettirdiği için oynuyorum. Akıl okuyarak bir oyun oynayacak olsam bu kadar yorulmaz bilgi yarışmalarına katılırdım. Kısaca maçta akıl okumam. Ayrıca 90 dakika boyunca onlarca kişinin aklını okumak beni bayıltabilir. Çok fazla zihinle karşı karşıya geldiğim için yani."

Belatris mahcup bir şekilde baktı. Başımı salladım ve omzuna dokundum.

"Bell. Seni üzmek için söylemedim. Sadece gerçeği bilmeniz için söyledim, o şekilde düşünmeyin diye. Yanlış bir şey söylemedin, kim olsa aynı düşünceye kapılırdı." diyerek gülümsediğimde o da hemen gülüvermişti. Hepimiz memnun halde yürümeye devam ettik. Bu sefer Mia heyecanla sordu.

"Eee katılacak mısın? Bu arada Sky da eskiden oynarmış biliyor musun kızlar takımı varmış orta okulda, belki o da katılırda sizin şu bakışmalarınız antrenmanlarda da devam eder. Haydi gidip ismini yazdıralım" derken kolumdan tutup çekiştirdi. İtiraz edemedim. Sky da mı oynuyordu yani diye düşünerek içimde bir kıpırtı hissettim. Bir yanım oynamak istiyordu ama diğer yanım gözden uzak olmak istiyordu. Derin bir nefes aldım ve koçun yanına gitmeye hazırlandım. Gerçi ben hazır olmasam da şuan mahşerin diğer 4 atlısı beni sırtlamış götürüyorlardı bile.

Kapıdan içeri girdiğimde ufak çaplı bir kalabalık vardı. Koç masada yardımcısıyla oturmuş isimleri kaydediyordu. Gözlerimle etrafı taradım. FRED.

O gün onu orda yarı baygın bırakmıştık ve ilk kez karşılaşıyorduk. Benim gibi, çocuklarda görmüş olacak ki sinirli bakışlarını Fred'e yolluyordu hepsi. Fred ise suçlu bir şekilde bakmış ve gözlerini kaçırmıştı. İyiydi, böylesi daha iyiydi.

Diğerlerini incelemeye devam ettim. İşte Jackson. Onu evde çok az görmeme rağmen benden hoşlanmadığını biliyordum ve ses etmiyordum. Yemekten yemeğe karşılaştığım kuzenimle bakışlarımız kesiştiğinde başını dikleştirdi meydan okurcasına. Hafifçe gülümsedim ve tek kaşımı kaldırarak bir baş selamı verdim. Diklenmen umurumda değil demeye getirdiğimi umuyordum.

Sıra bana geldiğinde yavaşça adımı söyledim.

"Allison Parker. B11 ."

Koç ve yardımcısı kafasını hızla kaldırıp şaşkınca bana baktı.