Merhabalar.
Oturdum düşündüm, dedim şuanda pazar günü, eh canımda sıkılmış madem pazar rutinini tam bozmadan bölümü atayım dedim. 😁
E hadi gececiler okuyadursun gündüzcüler de sabah görsün.🥰
İyi okumalaar....
Duştan çıkıp aşağı indiğimde herkes sofrada yemek yiyordu. Bende yerime geçtim.
"Afiyet olsun."
"Ah sağ ol tatlım. Çocuklar çok acıkmıştı bizde başladık, sende rahat rahat duşunu al diye seslenmedim. Hadi başla bakalım acıkmışsındır."
Teşekkür edip gülümsedim. Yemeğimi bitirmeye yakın teyzem boğazını temizleyip dikkati üzerine çekti.
"Eeem. Allison. Bana önceki okulundan atılma sebebini anlatmayacak mısın artık, istersen yemekten sonra konuşalım?"
Elimdeki çatalı bıraktım ve teyzeme baktım.
" Önemli değil burada da anlatabilirim gizlenecek bir şey değil. Okuldan birisi istemeden birkaç özelliğime şahit oldu tabii ki gerçek olduğuna hiçbir zamana emin olamadı ama yine de beni rahatsız etmeye devam etti. Sonra bu durum tehdide kadar gitti, bana tehditle bir şeyler yaptırmaya çalıştı. İlk zamanlardan sonra istediği şeyler başka insanların hayatını riske eden şeyler oldu ve kabul etmedim. Her gördüğünde benimle dalga geçti ve arkadaşlarını da buna dahil etti. Ben onların zorbalıklarına karşı gelmeye devam ederken onlar ise sırrımı tüm okula yaymakla tehdit etmeye devam ediyorlardı.
Sonra kavga çıktı ama benimle ilgili değildi ve onların suçuydu. Çünkü okuldan bir kıza uygunsuz şeyler yapmaya çalışırlarken yakaladım onları ve bir arbede çıktı. O sırada hepsi müdüre aynı ifadeyi verdi, kızda dahil benim onlara iftira attığımı söylediler ve birkaç yalan daha... Tabii ki sonuç olarak ben suçlu çıktım. Bunların hepsi yaz ayında olmasına rağmen okulla ilişiğimi kestiler, orası küçük bir yerdi ve herkes birbirini tanıyordu, insanları kurtarmak için ne zaman bir olaya dalsam hep ben suçlu çıkıyordum okul yönetimi de bu yüzden beni göndermenin daha kolay olduğunu düşündü. Hakkımda hiçbir şey bilmiyorlardı fakat insanlara yardım etmem gözlerine batıyordu. Sonra kendime yeni bir şehir ve okul bakmaya başladım okula gitmeyi de planlarım arasından çıkarmıştım aslında. Sende teklifini yenileyince kabul ettim. Buradan gittiğim günden beri hep yalnız korumaya çalıştığım bu sırrı, şimdi tekrar sizinle birlikte koruyabilecek miyim bilmiyordum. Buna rağmen sizinle olmak istedim, bu sırrı sizinle korumaya devam etmek istedim ama..."
Dudaklarımı içeri çekip başımı eğdim.
"Ama mı? Allison yoksa biri mi öğrendi?" Mia hemen itiraz etti.
"Hayır tabii ki de anne. Kimse öğrenmedi. Allison'ın demek istediği burada başarabilecek mi sırrını korumayı bilmiyor. O yüzden öyle bir cümle kurdu."
Hafifçe gülümsedim ve başımı salladım,
"Aynen. Umarım başarabiliriz." dedim. Teyzem gülümsemekle yetinirken rahatlamış görünüyordu.
Yemekten sonra odaya çıktığımda hemen ardımdan Mia gelmişti. Kendi yatağına oturup bana döndü.
"Bak Allison. Bugün ikimizde bunların olmasını istemezdik. Ama oldu. Gördüler seni. Toparlamaya çalıştım ama olmadı. Sana iki seçenek sundular."
Derin bir nefes aldım. "--ya defol ya da herkese itiraf et -" gibi bir seçenek sunacaklarına emindim.
"Birincisi, yarın ya hiçbir şey olmamış gibi okula gelip hayatına devam edeceksin ki onlarda hiçbir şey olmamış gibi davranacaklar. Ya da her şeyi öğrenmiş bir şekilde hayatımıza devam edeceğiz. Güçlerini öğrenmeden önceki gibi, arkadaş olarak... Teklifleri bunlar, ne düşünüyorsun?"

ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mavi Kan (gxg) ✅ TAMAMLANDI
FantastikAllison Parker, kendisinin ucube sevdiklerinin ise yetenekli diye tanımladığı bir kızdı. Ona verilen yeteneği isteyerek elde etmemişti, kimse ona ucube olmak isteyip istemediğini sormamıştı üstelik. 16 yıl boyunca normal geçen bir günü bile olmamış...