Şu sessiz şehre bak. Yağmurdan kaçan aceleci insanlar. Hiçbirinin durup ıslanmaya vakti yok. Kafalarında farklı dertler, tasalar. Peşinden koşupta bir türlü duramadığınız şey ne merak ediyorum? Hergün evden koşturarak çıkıp, tüm gününüzü birşeyler yaparak geçirmenize sebep olan şey? Hiçbirşey yapmadan ıslanmayı denediniz mi hiç? Kendinize fırsat tanıdınız mı? Cevabı basit, hayır. Şu insanları izliyorum da, hepsi farklı amaçlar için farklı yerlere koşuşturuyorlar. Mesela şurdaki pembe şemsiyeli bayan. Nereye gidiyor olabilir? Nasıl bir hayatı var, evli mi, kaç çocuğu var? Hepimiz bir şekilde yaşayıp gidiyoruz, ölene kadar dünyada vakit dolduruyoruz. Kimisi ailesiyle, arkadaşlarıyla geçirdiği hayatında güzel anılar bırakmak istiyor, kimisi ölümden sonrası için hazırlanıyor. Ben mi? Ben ise yalnızca ufak şeylerle mutlu olup hayatımdaki hiçbirşeyden yakınmıyorum, yağmur yağsın diye bekleyip sokaklarda ıslanıyorum, arkadaş edinmiyorum çünkü güvenilicek insan yok bu hayata yalnız geldim yalnız gideceğim, bol bol geziyorum tanrının beni yolladığı bu yeri keşfetmeye çalışıyorum. Yalnızca daha önce yapıp pişman olduğum bir şeyden kaçıyorum, tek bir şeyden. Sevmekten...
