Sonsuzum dediğimin hırkasına sarılıp ağlıyorum yine. Yine yalnız hissediyorum. Çok ama çok özlüyorum seni minik kelebeğim, herşeyimdin biliyorsunki. Ve ben sensiz bu dünyada nasıl dayanırım bilmiyorum. Yokluğun her geçen gün içime işliyor çünkü dile kolay 12 yıl boyunca hiç ama hiç ayrılmadık seninle. Heryerde herşeyi birlikte yaptık. Senden bana kalan birbirimizi hatırlamak için yazdığımız defterlerimiz, fotoğraflarımız ve hafızamdan asla silinmeyecek olan anılarımız. Sana bir kitap yazardım, şarkılar yapardım ama dayanamıyorum. Henüz acını atlatıp sensizliğe alışamıyorum. Kopamıyorum hala senden. Herşeyimden öte herşeyimsin benim. Seninle olan en güzel anılarımızı hatırladıkça bilr gözyaşlarıma hakim olamıyorum. Seni çok seviyorum ve bunada engel olamıyorum. Yoksun artık ve ne seni nede beni suçlayamam bunun için. Ağlamaktan bıktığım için seni beş dakikadan fazla düşünmemeye çalışıyorum. Dayanamıyorum, ruhumda kalbimde daha fazlasına katlanamaz çünkü. Yerini kimse dolduramaz bundan emin ol. Seni asla unutmayacağımdan da. Her şeyiyle her şeyime.
